เรื่องวิวาห์ของเจ้าสาวจำเป็น นิยาย บท 243

“มัวแต่อึ้งทำอะไรอยู่? รีบฉีดยาชาให้เธอสิ!” เซียวเซิ่งมองมาที่หมอพลางตวาดขึ้นเสียงดัง

หมอถูกสายตาที่โหดเหี้ยมของเขาจ้องมองจนดึงสติกลับมา กัดฟันแล้วถือเข็มฉีดยาชาพุ่งเข้าไป.....

“ใครกล้าเข้ามา ฉันก็จะตายคามือคนนั้น!”

ในดวงตาของเซียวซานั้นลุกเป็นไฟ มองเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนด้วยความเกลียดแค้นและดูถูก “คำพูดของเธอไม่มีค่า! ทำไมเธอไม่ตายๆไปซะ เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนตอนนี้เธอฆ่าตัวตายชดใช้ชีวิตของลูกฉัน ฉันก็จะยกโทษให้เธอ!”

“ฉันไม่ฆ่าตัวตายหรอก” เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนจ้องมองเธอ น้ำเสียงอ่อนโยน “เซียวซา ฉันไม่ได้แตะต้องเธอเลยนะ เป็นเพราะว่าเธอวิ่งเร็วเกินไปต่างหากถึงได้ - -”

“เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยน เธอไม่ตายดีแน่!” เห็นเธอปัดความรับผิดชอบ เซียวซากลืนความโมโหนี้ไปไม่ได้จริงๆ ใบหน้าที่บูดเบี้ยวยิ่งดูดุร้ายน่ากลัวขึ้น “ฉันขอสาปแช่งเธอให้มีลูกไม่ได้อีก ไม่มีลูกมีหลานสืบตระกูล โดดเดี่ยวไปตลอดชีวิต!”

“พอแล้ว!” ความเยือกเย็นบนใบหน้าของเซียวเซิ่งนั้นถึงขีดสุด ในดวงตาของเขามีพายุที่รวมตัวกันพร้อมจะระเบิดออกมาได้ทุกเวลา

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยน เซี่ยจิ่น เซียวซา....จิตวิญญาณของเขาล้วนแต่ถูกผู้หญิงที่สมควรตายทั้งสามคนนี้ทำเอาไม่สมบูรณ์ไปแล้ว!

พวกเธอต้องการจะบีบเขาให้ตาย!

“เซียวเซิ่ง คุณรับปากเธอเถอะ” เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนหันหน้าไป ขอบตาแดงก่ำ “เธอเพิ่งจะแท้งลูก ทรมานต่อไปอีกก็ไม่ดีแล้ว! ยังไงก็คือชีวิตหนึ่งชีวิต อย่าเอามาเดิมพันเลย”

“เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยน คุณอยากจะไปจากผมใช่ไหม?” เซียวเซิ่งจ้องมองเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยน ความโมโหวิ่งอยู่ในอกของเขา แต่กลับหาทางระบายออกไม่เจอ....

“ไม่ใช่ค่ะ” เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนมองเขากลับไปอย่างกล้าหาญ “เซียวเซิ่ง ถ้าหากเรารักกัน จะมีหรือไม่มีทะเบียนสมรสเล่มนั้นมันไม่สำคัญหรอกค่ะ นี่เป็นแผนถ่วงเวลา รออีกซักช่วงนึงค่อยกลับมาแต่งงานกันใหม่ เซียวซาเองก็ไม่ได้ถึงขั้นจะกำจัดให้หมด ถึงกับจะไม่อนุญาตให้พวกเราแต่งงานกันใหม่หรอก คุณว่าไหม?”

“ถ้าหากว่าคุณรักผมก็ทนต่อ ให้ผมจัดการเอง”

เขามองไปยังใบหน้าที่ขาวซีดอ่อนแอของเซียวซา แล้วเอ่ยประนีประนอมขึ้นมาอีกครั้ง “ซาซา เธอชอบสวี่เจียนใช่ไหม? ฉันจะเอาเขามาให้เธอ ให้พวกเธอแต่งงานกัน”

ในใจของเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนนั้นตกตะลึงไป เบิกตาขึ้น เซียวซาชอบสวี่เจียน? หรือว่าเธอท้องลูกของสวี่เจียนอย่างนั้นเหรอ?

ไม่ เป็นไปไม่ได้ สวี่เจียนมีสไตล์ที่เที่ยงตรงมาก เขามีสถานะมีตำแหน่ง สามสิบกว่าแล้วยังเป็นผู้ชายที่ยังซิงอยู่ นั่นก็สามารถอธิบายได้อย่างชัดเจนแล้วว่าเขาไม่ใช่คนทำอะไรมั่วๆ....

ที่เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนไม่รู้คือ....สวี่เจียนไม่ใช่ผู้ชายที่ยังซิงอยู่แล้ว แต่เป็นคนที่ฆ่าพวกผู้หญิงที่ยังซิงอยู่ต่างหาก คืนละหนึ่งคน เสียซิงไปหลายครั้งแล้ว

“เหอะ...เซียวเซิ่ง พี่นี่เห็นแก่ตัวจริงๆ!” เซียวซาหัวเราะเยาะขึ้นมา หัวเราะเสียจนน้ำตาไหลออกมา “ก่อนหน้านี้พี่ไม่ยอมให้ฉันไปมาหาสู่กับสวี่เจียน ตอนนี้ก็ให้ฉันแต่งงานกับเขา การตัดสินใจในทุกๆครั้งก็เริ่มต้นมาจากผลประโยชน์ของตัวพี่เอง แต่น่าเสียดายที่ความรักของฉันไม่ใช่แต้มต่อของพี่ แล้วก็ไม่รับการควบคุมของพี่ด้วย!”

เธอจะไปตามจีบสวี่เจียนเอง ความสุขของตัวเองตัวเองก็ต้องจับยึดเอาไว้ ไม่ใช่จะควบคุมด้วยมือของคนอื่น

“ตอนนี้ก็ไม่ใช่ว่าเธอเองก็มาควบคุมฉันเหมือนกันเหรอ?” เซียวเซิ่งเอ่ยถามอย่างเย็นชา

“นั่นเป็นเพราะเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนสมควรตาย ไม่คู่ควรที่จะมาเป็นพี่สะใภ้ของฉัน!” เซียวซาตัดสินใจหนักแน่นแล้ว ที่ทำให้เธอคาดไม่ถึงก็คือ ความดื้อรั้นในช่วงเวลานี้ จะทำให้ชีวิตที่ไม่มีความสุขของเธอเปลี่ยนไปอย่างไม่มีความสุขมากขึ้น.....

หมอเห็นเซียวซาเริ่มหายใจหอบถี่ รูม่านตาค่อยๆขยายขึ้น จึงเอ่ยพูดขึ้นอย่างรีบร้อน “เธอจะไม่ไหวแล้ว หลังจากที่การแท้งลูกมาแล้วเสียเลือดมากจะทำให้มดลูกตายได้ แล้วก็จะเป็นอันตรายกับชีวิตด้วย ผมแนะนำว่ารีบตอบรับความต้องการของคนไข้ครับ”

ร่างของเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนสั่นเทา พังทลายเหมือนกับถูกตัดสินโทษประหารชีวิตอย่างไรอย่างนั้น เธอมองเซียวเซิ่งด้วยดวงตาแดงก่ำ แล้วจู่ๆก็ร้องขึ้นมา “หย่าเถอะค่ะ ฉันแบกรับเอาไว้ไม่ไหวแล้ว คุณอย่าให้ฉันต้องแบกอีกเลยนะ ฉันรู้สึกแย่มาก!”

พูดจบแล้วก็หันหลังวิ่งออกไป

เธอรู้สึกแย่จริงๆ แย่มาก....จิตใจพังลงทั้งหมด แล้วก็ยืนหยัดต่อไปไม่ไหวแล้วเช่นกัน!

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนวิ่งมาที่ห้องน้ำภายในอึดใจเดียว แล้วคว่ำหน้าอาเจียนอย่างรุนแรงตรงอ่างล้างมือ น้ำตาไหลพราก....

เพื่อให้ได้คบกับเซียวเซิ่ง เธอเคยทุ่มเทความพยายาม ทิ้งสวี่เจียนที่มีบุญคุณอันยิ่งใหญ่ ตั้งตัวเป็นศัตรูกับเอียนหยู่โรว แสดงออกมาอย่างเต็มที่เมื่ออยู่ต่อหน้าของเพื่อนๆเซียวเซิ่ง เอาใจพ่อแม่ของเขา....แต่สุดท้าย จุดจบก็ยังเลวร้ายอยู่ดี

ครอบครัวที่ได้มาไม่ใช่ง่ายๆ เพียงชั่วพริบตาเดียวก็ไม่มีแล้ว

ก่อนหน้านี้เธอเคยพูดกับเอียนหยู่โรวเอาไว้ประโยคหนึ่ง : ของที่ไม่ใช่ของเธอ ผ่านมือไปครั้งนึง ก็ยังต้องคืนให้เขาไป แต่ไม่กี่วัน คำพูดนี้ก็ย้อนกลับเป็นกรรมตามสนองเธอแล้ว นี่เป็นชีวิตที่น่าเศร้ายิ่งนัก.....

ในห้องผู้ป่วย บนใบหน้าที่ขาวซีดของเซียวซาในที่สุดก็ปรากฏรอยยิ้มขึ้นมา

เธอมองพี่ชายที่หยิบโทรศัพท์มือถือออกมา มองเขาโทรหาโอเลย์ จ้องมองโดยไม่กระพริบตา ไม่ผ่อนคลายลงเลยแม้แต่ช่วงเวลาเดียว

“ฮัลโหลครับท่านประธาน? ฮัลโหล.....” เสียงที่ดูร้อนใจของโอเล่ย์ดังขึ้นไม่หยุด เขาไม่เข้าใจว่าทำไมท่านประธานถึงไม่พูดอะไรออกมา

“โอเล่ย์ นายไป.....” ลูกกระเดือกของเซียวเซิ่งสั่นเทาเล็กน้อย แต่ละคำที่พูดออกมาดูยากลำบากขนาดนั้น “ไปที่สำนักงานพลเรือน แล้วทำเรื่องหย่าของฉันกับเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยน....อย่าถาม ไม่ต้องถามแล้ว! เร็วๆนะ แค่นี้แหล่ะ!”

เซียวซารู้ว่าพี่ชายนั้นพูดได้ก็ทำได้เหมือนกัน เธอจึงทิ้งมีดในมือลง แล้วหัวเราะขึ้นอย่างสบายใจ “พี่ชายของฉันมีความเด็ดเดี่ยวจริงๆ ยินดีด้วยนะที่พี่หลุดพ้นจากห้วงแห่งความทุกข์แล้ว”

หลุดพ้นจากเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนขยะที่ได้แล้วทิ้งคนนั้น! เธอไม่สามารถรักสวี่เจียนคนเดียวได้ แม้แต่ตรงจุดนี้ก็ทำให้เป็นที่น่าดูถูกแล้ว

“เร็วเข้า เข้าห้องผ่าตัด!” หมอเห็นว่าการพูดคุยกันจบลงแล้ว จึงโบกมือให้พยาบาลเข้ามาห้ามเลือดให้กับเซียวซา แล้วเข็นเตียงผู้ป่วยเข้าไปยังห้องผ่าตัดอย่างรวดเร็ว

ตอนที่จะออกจากประตู เซียวซาหันมามองเบื้องหลังที่สูงใหญ่ทรงพลังของพี่ชาย “พี่ หวังว่าเรื่องนี้จะไม่ส่งผลกระทบต่อความสัมพันธ์ของเรานะ พี่ยังคงเป็นพี่ชายที่ดีของฉัน”

“ไม่ใช่อีกแล้ว”

หางตาของเซียวเซิ่งมีประกายน้ำอยู่ แล้วเอ่ยขึ้นมาทีละคำ “เซียวซา เธอคิดว่าเธอเอาชนะเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนได้ แต่ความจริงแล้วคนที่เธอทำร้ายคือฉัน หนี้ที่พวกเราติดค้างเธอเอาไว้คืนหมดแล้วใช่ไหม? ไม่ได้ติดค้างอะไรเธออีกแล้วใช่หรือเปล่า?”

“พี่.....” รอยยิ้มของเซียวซาหยุดลงอย่างกะทันหัน ในใจเต็มไปด้วยความรู้สึกหวาดกลัว

“ในเมื่อไม่ได้ติดค้างเธอแล้ว ถ้าอย่างนั้น ความสัมพันธ์พี่น้องของเราก็จบลงแล้ว” เซียวเซิ่งมองไกลออกไป ดวงตาดำพยายามเก็บความอดกลั้นเอาไว้ “เดินออกไปจากประตูนี้ เจอกันอีกก็คือคนแปลกหน้า”

“พี่ล้อเล่นอะไรน่ะ? พี่กำลังแก้แค้นฉันใช่ไหม?” เซียวซาร้อนใจแล้ว

เธอทำให้เซียวเซิ่งเสียภรรยาไป เซียวเซิ่งก็ทำให้เธอเสียพี่ชายไปอย่างนั้นเหรอ? นี่เป็นการแก้แค้นที่แปลกประหลาดมาก!

“ต่อไปแม้จะเป็นการเจอฉันระหว่างทาง ก็จะเดินอ้อมไป ฉันไม่อยากเห็นเธออีก!” เซียวเซิ่งไม่เคยถูกใครขู่จนน่าเวทนาขนาดนี้มาก่อน ครั้งนี้เขาแพ้อยู่ในกำมือของน้องสาวแท้ๆ เขายอมรับแล้ว แต่อย่าได้คิดเพ้อเจ้อที่จะทำให้เขาใช้ชีวิตอย่างคับอกคับใจเลย

เขาเลือกที่จะไม่เจอเธออีก

เซียวเซิ่งใจแข็งมาโดยตลอด เห็นที่เขากับพ่อแตกหักกันโดยสิ้นเชิงขนาดนี้ก็รู้แล้ว

เห็นความเศร้าและความเจ็บปวดอันใหญ่หลวงที่ซ่อนอยู่บนใบหน้าที่หล่อเหลาของพี่ชาย ในใจเซียวซาก็รู้สึกไม่สบายใจ เปลี่ยนแปลงความคิดอย่างฉับพลัน เธอทำใจไม่ได้ที่พี่ชายจะเป็นทุกข์ แล้วก็ไม่อยากเสียพี่ชายไปด้วยเหมือนกัน!

เหลือบมองไปแล้ว มุมปากของเธอก็ขยับขึ้นมา เตรียมที่จะเอาความยืนกรานในความคิดของตัวเองกลับมา

เธออยากจะพูดออกมาว่าเมื่อครู่นี้ตัวเองทำไม่ถูก อยากจะพูดว่าไม่ต้องให้พี่กับพี่สะใภ้หย่ากันแล้วรีบมีลูกอีกคนมาชดเชยให้เธอ หรือเอาตัวเอี๋ยนต้าฟามาให้เธอเล่นด้วยซักสามสี่วัน.....

แต่....แต่ก็พูดไม่ออก ร่างของเธอนั้นไม่มีเรี่ยวแรงเลยซักนิดเดียว ตรงหน้ามืดไปหมด หูก็ได้ยินไม่ชัดเจนอีกด้วยเช่นกัน ความรู้สึกที่จมดิ่งลง แล้วสลบไป

รอเธอฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง ทุกอย่างก็เรียกกลับคืนไปไม่ได้แล้ว

เซียวเซิ่งพูดได้ทำได้จริงๆ จนกระทั่งถึงต่อมาที่เซียวซาจะตาย เขาก็ไม่สามารถให้อภัยเธอได้ บนโลกนี้มีการตายตาไม่หลับที่หลากหลาย มีเพียงเซียวซาที่น่าเวทนาที่สุด ก่อนจะตายอยากจะร้องเรียกพี่ชายก็ไม่สามารถทำได้....