เรื่องวิวาห์ของเจ้าสาวจำเป็น นิยาย บท 29

“ที่รัก~คุณอยู่นี่เอง โรวเอ๋อร์หาอยู่ตั้งนาน”

พี่ชายน้องสาวกำลังคุยกันอยู่ ก็มีเสียงยาวออดอ้อนดังขึ้นมาพร้อมกันกับตอนที่พวกเขาคุยกัน เขาต่างรู้สึกไม่สบายใจ

ส่วนเอียนหยู่โรวกลับไม่รู้สึกตัวสักนิด เดินเข้ามาด้วยใบหน้ามีรอยยิ้ม “โยว่ เซียวซาก็อยู่ด้วย~คุยเรื่องอะไรกับสามีฉันกันนะ?”

เหอะดีจริง! กลัวคนเขาไม่รู้ว่าตัวเองแต่งงานกับเซียวเวิ่งแล้ว

“พี่สะใภ้” เซียวซาทักทายด้วยใบหน้าเย็นชาแล้วจากไป

“รอก่อน ที่รัก” ดึงมือเธอไว้ และยื่นกล่องไข่มุกให้และพูดอย่างอารมณ์ดี “สร้อยข้อมือยี่ห้อคาร์เทียร์ ไม่รู้ว่าเธอจะพอใจหรือเปล่า?”

หลายปีมานี้เธออยู่กับเซียวซาก็เสียเงินไปไม่น้อย ใช้แรงทั้งหมดที่มีเพื่อทำให้เด็กคนนี้ชอบ ยังไงเงินที่ใช้ก็เป็นเงินของพี่ชายเธอ ของที่ได้มากลับถูกคนอื่นแย่งไป

“ขอบคุณ” เซียวซาดึงมือตัวเองกลับมารีบเดินจากไป เดินหมุนผ่านบันไดก็ยื่นสร้อยให้กับคนรับใช้คนหนึ่ง

“ที่รัก เธอเป็นอะไรหรอ?” เอียนหยู่โรวแนบอกใหญ่ไปกับมือของเซียวเวิ่ง ขณะเดียวกันใบหน้าเธอก็เคลิ้ม

เซียวเวิ่งใบหน้าเย็นชา หมุนตัวกลับไป สายตาจ้องไปยังกลุ่มกุหลาบเหลืองนอกหน้าต่าง ทันใดนั้นใบหน้าเล็กดูอ่อนแอของเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนก็ปรากฏขึ้น

เอียนหยู่โรวถูกเมินจนชินแล้ว หน้าหนาอย่างมาก “ที่รักคุณนายบอกให้พวกเรารีบมีลูกสักหกคน ฉันก็คิดแบบนั้น เอี๋ยนต้าฟาจะน่ารักแค่ไหนก็เป็นลูกของเสี่ยวเนี่ยน ไม่ใช่พวกเรา”

“อยากให้ฉันมีลูกกับเธอ ก็ต้องรอดูว่าเธอมีความสามารถพอเอาชื่อของตัวเองไปอยู่บนทะเบียนสมรสได้ไหม เปลี่ยนเป็นชื่อเธอถึงจะได้”

เอียนหยู่โรวขยับขนตาปลอม “ที่รัก~เสี่ยวเนี่ยนแค่เลอะเลือนชั่วครู่ถึงได้เป็นเจ้าสาวแทนเธอ ตอนนี้ถูกคุณทำให้กลัวแล้ว ก็ไม่กล้าแล้ว ต้องยอมถอยออกเองก่อนแน่นอน คุณแค่ให้โอเล่ย์ทำทะเบียนสมรสใหม่ให้ดีหรือเปล่า?”

ทิ้งทะเบียนสมรสเล่มนี้ ทำใหม่อีกเล่ม สำหรับเซียวเวิ่ง เป็นเรื่องที่ง่ายมาก

แต่ทำไมเขาต้องทำแบบนั้น?

“เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนอยากถอยออก?”

“อืมใช่ ที่รัก” เอียนหยู่โรวยิ้มหวาน ก้มคางลงจนเกือบจะชนลำคอตัวเอง

สายตาดำลึกขึ้น เซียวเวิ่งกระตุกยิ้มมุมปาก พูดอย่างโหดเหี้ยม “กำลังในการตัดสินใจทั้งหมดอยู่ในกำมือฉัน ไม่ใช่เธอหรือว่าน้องสาวของเธอ!”

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนคิดจะถอนตัว เขาก็จะไม่มีวันให้เธอได้ถอนตัว!

“ที่รัก ฉันอยากจะมีลูกกับคุณ มอบให้ฉันสักครั้งได้ไหม” เธอถอดเสื้อผ้าของตัวเองออก ดึงมือของเขาขึ้นมาวาง………

เซียวเวิ่งมองเธอด้วยสายตาเย็นชา และก็ดึงมือตัวเองกลับมา “ไม่ใช่ว่าเธออยากมี ก็มี” คำพูดหลุดออกมา เขาก็เดินจากไปอย่างมั่นคง

เอียนหยู่โรวอึ้ง สายตาเกิดความกลัวขึ้นมา

แบบนี้ก็แย่แล้ว ขึ้นเตียงกับเซียวเวิ่งไม่ได้ ก็ท้องลูกไม่ได้ คุณนายเซียวฝั่งนั้นยิ่งยากที่จะอธิบาย

บางทีคุณนายเซียวโกรธขึ้นมาก็คงจะไม่สนับสนุนเธอ ตำแหน่งของเธอก็ไม่มั่นคงแล้ว มีทั้งศึกในและนอกบ้านจริงๆ

และคนที่มีทั้งศึกนอกและในบ้านอย่างสวี่เจียนที่กำลังทุกข์ทรมานเหมือนกัน

ตั้งแต่ถูกขัง เขาก็ไม่ได้ข่าวสักนิดเกี่ยวกับเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยน เขากังวลจนแม้แต่ข้าวยังกินไม่ลงนอนก็ไม่ได้ ได้แต่เดินกลับไปกลับมาเหมือนสัตว์ป่า

เสี่ยวเนี่ยน เสี่ยวเนี่ยน เสี่ยวเนี่ยน…………ภายในหัวเขา ในใจมีแต่ภาพของเสี่ยวเนี่ยน ไม่รู้ว่าเธอป่วยหรือเปล่า? เเล้วก็ไม่รู้ว่าเซียวเวิ่งจะทรมานเธออย่างไร?

จะทำร้ายเธอไหม?

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนไม่ได้เป็นคนสวยอะไร แต่เธอมีเสน่ห์ดึงดูดเพศตรงข้ามให้หลงใหล เธองดงามเหมือนต้นหลิวบนดวงจันทร์ เธอมีใบหน้ารูปไข่ที่นุ่มนวล ใบหน้าที่งดงามอดมองไม่ได้ ผิวที่ขาวโดยไม่จำเป็นต้องแต่ง เป็นประกายจนทำให้ผู้ชายใจเต้น

หากไม่ใช่ว่าเขาปกป้องเธอถึงสี่ปี นับๆดูแล้วผู้ชายที่ตามจีบเธอคงต้องต่อแถวยาวถึงทั้งเมือง เห็นได้ชัดว่าเซียวเวิ่งก็ใจเต้นเช่นกัน