เรื่องวิวาห์ของเจ้าสาวจำเป็น นิยาย บท 4

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนเล่าเรียนสาขา Wedding Planner ที่ต่างประเทศ ก่อนจะกลับประเทศก็ถูกใจบริษัท Wedding Planner แห่งหนึ่งที่ชื่อว่า “พบรัก” จึงยื่นประวัติส่วนตัวไป

สวี่เจียนใช้อำนาจเล็กน้อย เธอจึงถูกรับเข้าทำงานโดยไม่ได้ผ่านการสัมภาษณ์

แน่นอนว่า เสี่ยวเนี่ยนไม่ได้มีความขี้เกียจหย่อนยานเพราะมีรองผู้บัญชาการคนนี้คอยให้การสนับสนุนแม้แต่น้อย

เธอตื่นแต่เช้าตรู่ อุ้มลูกชายที่กำลังหลับสนิทไปสอดไว้ใต้ผ้าห่มอูเจินจู ค่อยไปห้องครัวทำอาหารเช้าทิ้งไว้ให้สองคนนั้นกินตอนตื่น จากนั้นก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ถือกระเป๋าออกจากห้องไป

เพิ่งจะลงไปถึงข้างล่าง ก็เห็นสวี่เจียนที่สวมชุดลำลองพิงประตูรถสูบบุหรี่อยู่

สวี่เจียนเป็นหนุ่มหล่อตามมาตรฐานคนหนึ่ง คิ้วกระบี่ นัยน์ตาลึก โครงหน้าเหลี่ยมหนักแน่นและเด็ดเดี่ยว สูงหนึ่งร้อยแปดสิบเซนติเมตร ไหล่กว้างเอวสอบ ทั่วทั้งร่างแผ่กลิ่นอายความรู้สึกมั่นคงและมีมาดของชายชาตรี

การประกอบอาชีพเป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจอย่างยาวนานทำให้เขามีแข็งแกร่งไม่ย่อท้อ ทั้งยังกล้าหาญเป็นพิเศษ เมื่อสวมเครื่องแบบแล้วองอาจอย่างไม่ธรรมดา เป็นตัวเลือกสามีในอุดมคติของสุภาพสตรีที่ยังไม่แต่งงาน

“พี่คะ กินข้าวเช้ารึยัง”

“ยังเลย” สวี่เจียนรีบดับบุหรี่ พ่นควันที่เหลืออยู่ในปาก จับจ้องหญิงสาวด้วยแววตาลึกซึ้ง หัวใจก็อุ่นร้อน

เสี่ยวเนี่ยนแต่งตัวเรียบง่าย เสื้อเชิ้ตสีขาว กระโปรงคลุมเข่า ผูกผมหางม้า ดวงหน้าไร้เครื่องสำอางงดงามสะอาดสะอ้าน นัยน์ตากลมตาคู่สวยทอประกายลึกซึ้ง สวยงามจนทำให้ผู้คนประทับใจ

ตอนที่พบกันครั้งแรก เธอเพิ่งจะอายุสิบหกสิบเจ็ดปี แม้ว่าตอนนี้จะเป็นแม่คนมาหลายปีแล้ว แต่ก็ยังคงบริสุทธิ์ไร้เดียงสา ทำให้ผู้คนเอ็นดู เขาชอบมาก

“ฉันทำอาหารเช้า เอามาให้พี่ด้วย” เมื่อขึ้นรถ เสี่ยวเนี่ยนก็หยิบกล่องข้าวออกมายื่นให้กับสวี่เจียน

“ภรรยาทำ พี่ไม่เกรงใจแล้วนะ” สวี่เจียนคีบเกี๊ยวทอดขึ้นมาป้อนเสี่ยวเนี่ยนก่อนคำหนึ่ง จากนั้นค่อยยัดเข้าปาก กัดเบาๆและเพลิดเพลินไปกับมัน “อร่อยมาก”

เสี่ยวเนี่ยนกัดเกี๊ยวแล้วก็หัวเราะพรืดออกมา “ภรรยาอะไรคะ เป็นถึงร้อยตำรวจเอก ก็ปั้นน้ำเป็นตัวเป็นด้วยหรอคะ”

“เป็นเรื่องที่ไม่ช้าไม่เร็วก็ต้องเกิดขึ้น” คิ้วกระบี่ของสวี่เจียนเลิกขึ้น ตัดสินใจว่าจะต้องได้มา

“ฮ่าๆ” เสี่ยวเนี่ยนไม่ได้ปฏิเสธ ริมฝีปากได้รูปโค้งขึ้นเล็กน้อย เมื่อยิ้มขึ้นมาก็ริมฝีปากก็แดงระเรื่อเป็นพิเศษ สวี่เจียนเห็นแล้วก็ใจลอย

“เนี่ยนเอ๋อร์ พรุ่งนี้ทำเกี๊ยวอีกนะ อร่อยมากเลย กินทั้งชาติก็ไม่พอ”

“อืม”

เมื่อไปถึงบริษัทพบรัก เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนเพิ่งจะลงจากรถ ก็มีรถสปอร์ตแลมโบกินี่สุดหรูคันหนึ่งจอดอยู่ข้างเธอ

“คุณเอี๋ยน คุณมาแล้วหรอคะ” ผู้จัดการพาพนักงานหลายคนออกมาต้อนรับด้วยความกระตือรือร้นเป็นอย่างมาก

เสี่ยวเนี่ยนนึกว่ากำลังพูดกับเธอ ขณะที่คิดจะตอบ ก็เห็นผู้จัดการโค้งตัวเปิดประตูรถแลมโบกินี่ พลางยื่นแขนออกไป ท่าทีเช่นนี้ราวกับขันทีปรนนิบัติพระนางซูสีไทเฮา เห็นได้ชัดเลยว่าคนในรถนั้นสูงศักดิ์เพียงใด

“พวกเราเข้าไปกันเถอะ” สวี่เจียนไม่อาจทนดูท่าทีเช่นนี้ได้ จึงดึงเสี่ยวเนี่ยนเข้าไปในห้องโถงด้วยสีหน้าเย็นชา

เสี่ยนเนี่ยนอดไม่ได้ที่จะอยากรู้อยากเห็น เหลือบตามองดูอย่างเร่งรีบ ก็เห็นเรียวขาเพรียวบางขาวราวกับหิมะยื่นออกมาจากด้านในรถ

“ตึก!” เสียงรองเท้าหนังฝังอัญมณีคู่งามกระทบกับพื้นดังขึ้น ต่อมา หญิงสาวที่สวมเดรสสั่งตัดตัวยาวคนหนึ่งก็ยืนอยู่ใต้แสงอาทิตย์ สวมแว่นกันแดด เชิดคางขึ้นสูงอย่างดูแคลนทุกสิ่งบนโลก

“คุณเอี๋ยน ยินดีกับการแต่งงานด้วยค่ะ!”

เหล่าพนักงานพากันย่อตัวลงจัดชายกระโปรงให้เธอ และปรนนิบัติคนมีเงินด้วยความรอบคอบ “พวกเราเชิญอาจารย์ที่จะวางแผนการจัดงานแต่งงานชั้นยอดมาให้คุณสิบท่าน เพื่อติดตามงานแต่งของคุณเป็นพิเศษ”

เอี๋ยนหยู่โรวดึงแว่นกันแดดลงมาเล็กน้อย หางตาชี้ขึ้นเป็นรอยยิ้มประหลาด “เมื่อครู่ผู้หญิงที่เดินเข้าไปกับรองผู้บัญชาการคนนั้นทำหน้าที่อะไร”

“อ่อ เธอหรอคะ”