เรื่องวิวาห์ของเจ้าสาวจำเป็น นิยาย บท 5

“ไม่ได้ค่ะ!”

เอี๋ยนหยู่โรวคล้ายกับถูกยั่วยุ จมูกเชิดขึ้น ชี้นิ้วไปทางมารดา “หวงฟาง คุณเป็นพวกเดียวกับเสี่ยวเหนียนหยูใช่มั้ย ถึงได้วางแผนยกเจ้าบ่าวของฉันให้เธอ!”

“พูดอะไรไร้สาระ!” หวงฟางปัดมือเธอออก “ลูกต่างหากที่เป็นคนที่แม่คลอด! เพียงแค่ผลักเธอออกไปถึงจะสามารถปกป้องลูกได้ ลูกเข้าใจมั้ย”

“หนูไม่สน!” เอี๋ยนหยู่โรวขยี้เท้าอย่างไร้เหตุผล “ให้เธอแต่งกับเซียวเซิ่ง นั่นเป็นการยกผลประโยชน์ให้เธอ! หนูยอมยกโอกาสนี้ให้คนอื่น”

“โรวเอ๋อร์ ลูกนึกว่าการแต่งงานเเทนเป็นเรื่องที่ดีหรอ นี่มันเป็นเรื่องคอขาดบาดตายเลยนะ! ถือโอกาสนี้ในการกำจัดเธอ”

หวงฟางอธิบายเหตุผลเกลี้ยกล่อมลูกสาวไม่หยุด และหยิบยาที่ชื่อว่า “ยาตามคำสั่ง” ออกมาขวดหนึ่ง ดื่มยาตัวนี้ลงไปแล้ว จะเชื่อฟังทุกสิ่งอย่างว่าง่าย ทั้งยังสูญเสียความทรงจำในช่วงนี้ไปด้วย หลังจากเกิดเรื่องไปแล้วก็ไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไร ถึงตอนนั้นเธอมีปากก็อธิบายได้ไม่ชัดเจน”

เห็นมารดามีความมั่นใจเช่นนี้ เอี๋ยนหยู่โรวก็ฟื้นคืนความมั่นใจกลับมา “เซียวเซิ่งรำคาญผู้หญิงวางแผนเล่นงานเขามากที่สุด รอเสี่ยวเหนียนหยูถูกทรมานจนตาย ตำแหน่งคุณนายเซียวก็ยังคงเป็นหนู”

“ลูกแค่แสร้งทำตัวเป็นผู้บริสุทธิ์ตลอดก็พอแล้ว”

หวงฟางเทยาลงไปในเครื่องดื่มแล้วคน พลางกำชับลูกสาวว่า “เรื่องเร่งด่วนที่ต้องจัดการในตอนนี้คือไล่ผู้ชายเสเพลพวกนั้นของลูกไปซะ และตามหาคนที่ส่งจดหมายข่มขู่ให้เจอโดยเร็วที่สุด ไม่ว่าจะต้องจ่ายเงินเท่าไร ก็ต้องกำจัดทิ้ง ตัดรากถอนโคนทุกสิ่งที่อาจก่อให้เกิดหายนะไป”

“ทราบแล้วค่ะ”

“ลูกก็ดื่มแก้วนึง ถึงตอนนั้นก็บอกไปว่าเสี่ยวเนี่ยนวางยาลูกเพราะต้องการแต่งงานกับเซียวเซิ่ง”

เอี๋ยนหยู่โรวรับมาดื่มเข้าไปจนหมด พลางขมวดคิ้วถามว่า “แต่ว่าแม่คะ เสี่ยวเหนียนหยูจะยอมดื่มได้ยังไง หนูเพิ่งจะทำให้เธอลำบากใจมา เธอจะต้องระวังตัวแน่นอน”

“พวกเราเอาไปให้ เธอไม่มีทางดื่มหรอก ถ้าหากว่าพ่อลูกเป็นคนเอาไปให้เอง เธอจะต้องเห็นแก่หน้าพ่อลูกแน่นอน หลายปีมานี้พ่อลูกแอบให้เงินเธอด้วย!”

จัดการลูกสาวเรียบร้อยแล้ว หวงฟางก็ถือยาไปหาสามี…

อากาศอบอุ่นในเดือนสาม ดอกท้อผลิบานครั้งแรกไปทั่วทั้งเมือง

ความเจริญรุ่งเรืองและประวัติศาสตร์อันยาวนานในเมืองจงโจว พิธีแต่งงานแบบจีนยิ่งใหญ่ดึงดูดคนทั้งเมืองมามุงดู

ข้างถนน อูเจินจูให้เอี๋ยนต้าฟาขี่อยู่บนลำคอ พลางมองดูความคึกคักอย่างเพลิดเพลิน “งานแต่งนี่หรูหราเกินไปแล้ว สินเดิมมหาศาลจริงๆ”

“น่าเสียดายที่มองไม่เห็นโฉมหน้าที่แท้จริงของเจ้าสาว” เอี๋ยนต้าฟาเลิกคิ้ว นัยน์ตาเฉลียวฉลาดมีประกายผิดหวังพาดผ่านไป

“เด็กดื้อจะไปเข้าใจอะไร มีผ้าคลุมหน้าถึงเป็นเจ้าสาว ต้าฟา รอสวี่เจียนแต่งงานกับหม่ามี๊หนู ก็จัดประเพณีแต่งงานแบบจีนเช่นกัน”

“ไม่ได้ๆ…” เด็กน้อยน่ารักส่ายหน้า เอ่ยด้วยท่าทางจริงจังว่า “ประเพณีแต่งงานแบบจีนไม่มีเด็กโปรยดอกไม้ ถึงตอนนั้นผมจะทำยังไง?”

“ถึงตอนนั้นก็กลับไปในท้องหม่าม๊าหนูไง”

“น้าเจินจูพูดอะไรนะ!” เสียงนุ่มนิ่มเปลี่ยนเป็นน่าเกรงขามทันทีในเสี้ยววินาที ดวงหน้าเย็นชาฉาบไปด้วยโทสะบางๆ

“ฮ่าๆๆ ล้อเล่นน่ะ!” รู้ว่าเด็กน้อยฟังเข้าในว่าคำพูดเหล่านี้มีเจตนาดีหรือร้าย อูเจินจูก็หัวเราะเบนหัวข้อสนทนาไป “ดูเร็วๆ เกี้ยวมาแล้ว ถ่ายรูปให้เสี่ยวเหนียนหยูเรียนรู้สักหน่อย จะได้เพิ่มระดับความสามารถในเรื่องงานให้สูงขึ้น

ใช่แล้ว หม่ามี๊ไปทำงานที่บริษัท wedding planner

เอี๋ยนต้าฟาหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาช่วยหม่ามี๊ถ่ายรูปวัตถุดิบในงานอย่างรวดเร็ว เขายังไม่รู้ว่า คนที่นั่งอยู่ในเกี้ยวคือมารดาที่ประคับประคองให้มีชีวิตด้วยกันของเขา

อุณหภูมิของฤดูใบไม้ผลิในเดือนสามลดลงต่ำ กลางวันแสงอาทิตย์เจิดจ้า เมื่อถึงตอนเย็นกลับหนาวเสียดกระดูกขึ้นมา

ห้าโมงกว่าแล้ว เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนยังไม่กลับบ้าน อูเจินจูทำอาหารไม่เป็น จึงปรึกษากับต้าฟาครู่หนึ่งแล้วสั่งพิซซ่ามาส่ง

สองคนนี้เข้าใจตรงกันโดยไม่ต้องพูดออกมาว่า เสี่ยวเนี่ยนไปเดทกับสวี่เจียน ทางที่ดีอย่าไปรบกวนพวกเขาเลยดีกว่า กินพิซซ่าเสร็จ ทั้งสองคนก็เช็ดปากแล้วเข้านอน

หลังจากเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนดื่มยาเข้าไป ก็ถูกแต่งหน้าแต่งตัวสวยสดงดงาม และทำให้เสียเกียรติโดยการยัดเข้าไปในเกี้ยว พลางคำนับฟ้าดินจนเสร็จอย่างมึนงง ก่อนจะถูกส่งเข้าไปในห้อง ตอนนี้ตกอยู่ในสภาพกึ่งสลบไสล