เรื่องวิวาห์ของเจ้าสาวจำเป็น นิยาย บท 51

เมื่อเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนเห็นสายตาที่ไม่คิดจะปิดบังความรู้สึกของบุรุษตรงหน้านั้นใบหูของเธอพลันค่อยๆแดงก่ำไปในทันทีพร้อมทั้งยกมือปิดบังหน้าตาของตนเองเอาไว้พลางกัดฟันด้วยความโกรธเคือง

ทำไมเขาต้องพูดถึงสวี่เจียนออกมาด้วยล่ะ?ภายในใจของเธอทั้งรู้สึกเศร้าพร้อมกับปนไปด้วยความรู้สึกผิดมากมาย

ถ้าหากเธอกับเซียวเซิ่งเผลอทำเรื่องที่ไม่สมควรทำลงไปละก็นั่นถือเป็นการทำผิดต่อความพยายามของสวี่เจียนที่ทำไปเพื่อทั้งหมดในระยะเวลาสี่ปีที่ผ่านมาทั้งยังเป็นการทำผิดต่อความรักอันบริสุทธิ์ของเธออีกด้วย

แน่นอนว่าหากเสี่ยวเซิ่งคิดจะรังแกข่มเหงเธอนั้นเธอย่อมไม่อาจต่อต้านขัดขืนต่อไปได้แน่แต่นับว่าโชคดีที่เสี่ยวเซิ่งไม่คิดทำเช่นนั้นแต่ก็ไม่มีอะไรมารับประกันเขาเสมือนกับระเบิดเวลาที่พร้อมจะระเบิดออกมาได้ทุกเมื่อ

“เสี่ยวเซิ่งคุณกลับไปนอนที่หเองเถอะ”เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนพลันใช้น้ำเสียงเชิงอ้อนวอนออกมาสายตาของเธอดูน่าสงสารยิ่งนักไม่ว่าท้ายที่สุดผลลัพธ์จะออกมาเป็นยังไงอย่างน้อยเธอก็ได้พยายามจะต่อสู้เพื่อตนเองแล้ว

“ก็ดี”เสี่ยวเซิ่งพยักหน้าลงพร้อมกับเดินไปด้านหน้าของเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนพร้อมทั้งอุ้มเธอขึ้นมาและพาไปที่ห้องนอนของตัวเอง

บ้านของตัวเองแท้ๆมันใช่เรื่องที่เขาจะต้องมานอนที่ห้องพักรับรองแขกไหม?ยังไงก็ต้องกลับไปนอนที่ห้องของเขาความคิดของเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนไม่เลวเลยทีเดียว!

“เฮ้ฉันหมายความว่าคนกลับไปนอนที่ห้องคนเดียว!”

“เมื่อกี้เธอพูดแบบนี้เหรอ?”

ไม่ใช่คนใจดำอำมหิต!เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนโมโหเสียจนกัดฟันออกมาพลางใช้กำหมัดของตนทุบไปที่หลังของเซียวเซิ่งพร้อมกับดิ้นรนไปมาอยู่เช่นนั้นแต่เธอก็ไม่สามารถทำอะไรได้เลย

“ผลัก!”เซียวเซิ่งใช้เท้าของตัวเองเตะไปที่ประตูพร้อมกับมือของตัวเองที่สะบัดออกมาโดยมีเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนถูกโยนลงไปเตียงนุ่มๆขนาดใหญ่พลางใช้แรงขัดขืนไปมาอยู่สองสามครั้ง

เตียงนี้คุณภาพนับว่าใช้ได้เลยทีเดียวแต่มันไม่ใช่จุดสำคัญ!เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนพลันกระเด้งตัวขึ้นมาในทันทีเพื่อที่จะออกตัววิ่งไปที่ประตูคลิกเซียวเซิ่งกลับกดรีโมทควบคุมเอาไว้ได้ทันพร้อมกับประตูที่ถูกปิดตายลงภายในเสี้ยววินาที

“ทำตัวน่ารักแล้วมานอนลงบนเตียงดีๆซะ”เซียวเซิ่งพลันเดินไปยังตู้ไวน์พร้อมกับหยิบไวน์แดงออกมารินใส่แก้วพลางหันกลับไปมองเธอพร้อมกับส่ายหัวไปมาด้วยท่าทางที่สง่างาม“หรือว่าเธอชอบให้ฉันโยนเธอลงบนเตียงก็ดูน่าสนใจดีนะ”

ไม่ชอบ

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนพลันปีนขึ้นเตียงไปด้วยท่าทีหมดอาลัยตายอยากเมื่อตัวเองตกมาอยู่ในมือของเขายังไงเธอก็เป็นเพียงแค่ของเล่นชิ้นหนึ่งเท่านั้นจะโยนไปทางไหนก็ได้ตามใจชอบเขาเอาแต่ใจตัวเองไม่น้อย

ทว่าห้องนอนของเขาไม่เลวเลยทีเดียวเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนพลันหยิบผ้าห่มขึ้นมาพันรอบตัวเองพร้อมทั้งกวาดสายตามองไปมา

ห้องนอนมีขนาดใหญ่มากมีทั้งสีดำขาวและเทาที่เป็นสีโทนเย็นให้ความรู้สึกหรูหราแบบเรียบง่ายมั้งยังดูสะอาดอ้านอีกด้วยเมื่อพื้นกระเบื้องลายหินอ่อนสะท้อนกับแสงไฟในห้องจึงทำให้ดูเหมือนชวนฝันนอกจากนี้ยังมีกล้องโทรทรรศน์ดาราศาสตร์ที่อยู่หน้าหน้าต่างคล้ายกับจะบ่งบอกถึงงานอดิเรกที่ไม่ธรรมดาของเจ้าของห้องได้เป็นอย่างดี

“ต่อไปนี้เธอต้องมานอนที่ห้องนี้อย่าให้ฉันต้องเตือนเธออีกเป็นรอบที่สอง”เซียวเซิ่งที่แก้วไวน์เดินมานั้นพร้อมกับส่งมันมาให้เธอ

“ฉันดื่มไม่เป็น”เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนพลันเขยิบถอยหลังไปในทันทีเธอมีประวัติภาวะแอลกอฮอล์เป็นพิษ

“ฉันไม่ได้ให้เธอดื่มป้อนฉัน”เซียวเซิ่งลากเก้าอี้ออกมาด้านหน้าเตียงพร้อมกับนั่งลงราวกับคุณชายเพื่อรอคนมาให้บริการเขาสายตาที่เย็นชาแต่เต็มไปด้วยความหล่อเหลานั้นกำลังจดจ้องมองมาที่เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยน

เพียงสบตากันยังไม่ทันครบสามวินาทีนั้นเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนจึงหลบตาหนีเขาไปในทันทีพลางรับแก้วไวน์มาไว้ในมือพร้อมทั้งยื่นเข้าไปจรดริมฝีปากของชายตรงหน้าแล้วจึงเอ่ยพึมพำด้วยความไม่พอใจออกมาว่า“คุณเองก็ไม่ได้ไม่มีไม้ไม่มีมือเสียหน่อยถึงอย่างไรก็เถอะ?อ้าปากค่ะ”

เซียวเซิ่งพลันเม้มริมฝีปากลงเล็กน้อยพร้อมกับมองไปที่ใบหน้าของเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนด้วยดวงตาที่ใสซื่อจากนั้นจึงค่อยพูดออกมาว่า“ใช้ปาก”

“ฉันไม่ทำ”

“ถ้างั้นคืนนี้ฉันจะนอนกับเธอ”

“ฉันจะทำ”ถึงยังไงก็จูบกันทุกวันอยู่แล้วจูบเพิ่มอีกสักครั้งคงไม่เป็นหรอกมั้งขอเพียงแค่ไม่ล้ำเส้นกันมากเกินไปก็พอ

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนจึงยกแก้วไวน์ดื่มเข้าไปหนึ่งอึกพร้อมกับนั่งคุกเข่าอยู่บนเตียงโดยใช้แขนจับไหล่ทั้งสองข้างของเซียวเซิ่งเอาไว้จากนั้นก็ค่อยๆประทับริมฝีปากของตนเองลงไปบนริมฝีปากที่สวยงามของเซียวเซิ่ง

ดวงตาทั้งสองคู่ที่จ้องมองกันอยู่นั้นกลับมีกระแสความอบอุ่นไหลส่งผ่านกันได้ในทันทีเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนที่กำลังตกอยู่ในภวังค์นั้นเธอเกือบจะสำลักออกมาความเข้มข้นของไวน์แดงไหลออกมาจากมุมปากของเธอเล็กน้อยเซียวเซิ่งที่เห็นแบบนั้นก็กลัวว่ามันจะเป็นการสิ้นเปลืองโดยใช่เหตุเขาจึงดื่มมันเข้าไปทั้งหมดพร้อมกับค่อยๆป้อนมันเข้าไปในปากของเธอคืน

เมื่อเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนเห็นว่าตัวเองไม่อาจจะหนีรอดเงื้อมมือของเขาไปได้นั้นก็พลันหลับตาลงจากนั้นก็ค่อยๆซึมซับรสชาติที่หอมหลานของไวน์แดงจากปากของเขาอย่างช้าๆความหอมหวานและความเข้มข้นของแอลกอฮอล์นั้นพลันพุ่งเข้ามาถึงจมูกไปในทันที

ไวน์ยังไงดื่มจากผู้หญิงก็ต้องรสชาติดีกว่าอยู่แล้วทันใดนั้นเซียวเซิ่งก็จูบตอบเธอด้วยความดุเดือดในทันที

“อื้อ!”เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนที่ถูกดันให้นอนลงไปนั้นไวน์แดงทั้งหมดที่อยู่ในปากพลันไหลย้อนกลับลงไปในกระเพราะของเธอในทันทีทันใดนั้นอาการเมามายของเธอก็ออกฤทธิ์เสียจนแก้มนวลทั้งสองข้างพลันแดงก่ำไปด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์จากนั้นก็หมดสติไปโดยพลัน