เรื่องวิวาห์ของเจ้าสาวจำเป็น นิยาย บท 64

“อะไรนะ? มันท้องไม่ได้ละเหรอ? ฮ่าฮ่าฮ่า......”

หวงฟางในใจรู้สึกโล่งอก หัวเราะขึ้นมาอย่างสุขใจในความโชคร้ายของผู้อื่น “ช่างดีจริงๆ มันช่างดีเสียเหลือเกิน! ตระกูลเซียวไม่มีทางต้องการผู้หญิงที่มีลูกไม่ได้!”

“ไม่รู้จริงๆว่าแม่หัวเราะโง่ๆอะไร?” เอี๋ยนหยู่โรวตาขวางใส่แม่ไปหนึ่งครั้ง “มันไม่ใช่มีลูกมาแล้วคนหนึ่งเหรอ เอี๋ยนต้าฟานั่นเป็นสายเลือดมังกรแท้ๆเลยละ”

“ไม่ใช่ไม่ยอมรับกันหรอกหรือ? เด็กมีความเสี่ยงที่สุดแล้ว จะสามารถเติบโตได้สำเร็จอย่างราบรื่นหรือไม่ล้วนเป็นปัญหา” หวงฟางในตาบ่งบอกความวิปริตโหดเหี้ยมสายหนึ่ง

เอี๋ยนหยู่โรวพยักหน้าอย่างเห็นด้วย “นั่นก็จริง เมื่อคืนเกือบตายแล้ว”

“เอาละ เรื่องนี้แม่จะดูแล้วจัดการเอง” หวงฟางบอกลูกสาว “พวกหน้ามนทั้งหลายของลูกนั่น แม่ก็ช่วยลูกจัดการไปส่วนหนึ่งแล้ว วันหลังก็อย่าไปหาเศษหาเลยพวกผู้ชายข้างทางอีกละ”

“หนูไม่ใช่แม่ชีนะ!” --- พูดถึงเรื่องนี้ เอี๋ยนหยู่โรวเบื่ออาหารทันที ลุกยืนขึ้นอย่างกราดเกรี้ยว เหมือนสัตว์ตัวเมียที่ติดสัด เตะประตูให้เปิดออกแล้วเดินจากไป

“โรวเอ๋อร์ ลูกจะไปไหนจ๊ะ?” หวงฟางถามมาจากด้านหลัง

จะไปไหนได้? จะไปซื้อเซ็กซ์ทอยนะสิ แก้วิกฤตทางสรีรวิทยา ไม่มีผู้ชายมาหลั่งน้ำ กระหายจนจะตายอยู่แล้ว!

เอี๋ยนหยู่โรวขับรถอย่างร้อนรนไปยังร้านขายของสำหรับผู้ใหญ่ ซื้อแท่งใหญ่รุ่นใหม่มาสองแท่ง แล้วขึ้นไปบนรถ เพิ่งคิดจะใส่เข้าไป กระจกรถก็ถูกปลุกให้ตื่น

ผู้ชายที่แข็งแกร่งคนหนึ่งสวมแว่นกันแดดดึงประตูรถเปิดออก มุมปากมีรอยยิ้มของปีศาจ “คุณเอี๋ยน คุณชายของเราต้องการพบ” ผู้ชายคนนี้เอี๋ยนหยู่โรวรู้จัก เป็นบอดี้การ์ดของเพล์บอยกู้ฮ่าวหนิง แต่เธอไม่อยากไปพบกับกู้ฮ่าวหนิงเป็นการส่วนตัว หากถูกเซียวเซิ่งล่วงรู้ถึงความสัมพันธ์แบบนั้นของเธอกับกู้ฮ่าวหนิง ไม่ถึงนาทีคงเตะเธอออกนอกประตูบ้านตระกูลเซียว

“ไปบอกคุณชายกู้ว่า ฉันแต่งงานแล้ว”

“แต่งงานแล้วยังใช้แท่งอีกเหรอ? คุณชายของเราก็ไม่ได้ขาดผู้หญิงนะ แต่ละครั้งก็เป็นคุณที่กระเสือกกระสน ออกมา!” ผู้ชายสวมแว่นกันแดดเสียงเย็นเยียบ ท่าทางอันสง่างามที่กล้าหาญและทรงพลังช่างน่าเกรงขาม วินาทีต่อมาก็ลงมือลากคนแล้ว

เอี๋ยนหยู่โรวไม่กล้าไม่ไป เอาไวเบรเตอร์ยัดใส่ในกระเป๋า ประคองแว่นกันแดด ขึ้นรถผู้ชายไปอย่างไม่เต็มใจ

ณ ซุปเปอร์คลับจุ้ยว่อ ในห้องส่วนตัวห้องหนึ่ง

ผู้ชายที่สวยงามคนหนึ่งเอนกายบนโซฟาอย่างเกียจคร้าน มือหนึ่งเท้าศีรษะ เท้าทั้งสองข้างกระดิกอยู่บนโต๊ะชงชา ข้างๆมีผู้หญิงสองสามคนส่งเสียงเจื้อยแจ้วอยู่ตลอดเวลา คอยปรนนิบัติอย่างระมัดระวัง

ผู้ชายคนนี้ก็คือกู้ฮ่าวหนิงคุณชายรองแห่งกู้ซื่อกรุ๊ปรูปร่างของเขาไม่นับว่าแข็งแกร่งทรงพลัง แต่สัดส่วนดีมาก ใบหน้าประณีตละเอียดอ่อน ผิวเรียบเนียนกริบ ตานกฟีนิกซ์อันสวยงามกร่ำกรุ่นอยู่ตลอด ลักษณะต่างๆช่างสอดคล้องกับชื่อของเขา ฮ่าวหนิง ข้อมือขาวดุจหิมะ สงบไม่รู้ถึงความงามล่มบ้านล่มเมือง

เขากับฉู่หยู่ซีเป็นผู้ชายหล่อแนวมุ้งมิ้ง ระดับความร้ายกาจพอๆกัน แต่เขาไม่มีความสามารถพิเศษ ความประพฤติก็สู้ฉู่หยู่ซีที่ซื่อสัตย์ไม่ได้ หากฉู่หยู่ซีเป็นดอกไอริสใต้แสงอาทิตย์แล้วละก็ กู้ฮ่าวหนิงก็คือเห็ดพิษใต้แสงจันทร์นั่นเอง

ประตูห้องถูกเปิดออก เอี๋ยนหยู่โรวปกปิดหน้าตาเดินเข้ามา นั่งลงอย่างไม่พอใจ “คุณชายหนิง พวกเราตกลงกันแล้วว่าจะไม่เจอกันไม่ใช่หรือ?”

“ออกไปให้หมด” กู้ฮ่าวหนิงสั่งเบาๆ แล้วยิ้มให้เอี๋ยนหยู่โรวอย่างเย้ายวน ดวงตาทั้งคู่ดึงดูดใจอย่างปีศาจ

เอี๋ยนหยู่โรวพึงใจขึ้นมาเล็กน้อย ยังไม่ทันที่หญิงสาวพวกนั้นออกไป กู้ฮ่าวหนิงก็ลุกขึ้นทันที คว้าแล้วดึงตัวเธอมากดทับไว้ แล้วตอดไปที่คอของเธอ.....

เอี๋ยนหยู่โรวร้องขึ้นมาทีหนึ่ง ร่างกายอ่อนยวบทันที เริกกระโปรงตัวเองอย่างอดรนทนไม่ได้ มืออีกข้างฉีกซิปกางเกงของกู้ฮ่าวหนิง หายใจหอบ “เข้ามาเร็ว!”

“ช่างเป็นผู้หญิงเลวจริงๆ”

กู้ฮ่าวหนิงหัวเราะเย้า ลุกขึ้นอย่างไม่ช้าไม่เร็ว ใช้นิ้วมือทรงกล้วยไม้สางผม “ผมไม่ใช่ผู้ชายขายบริการแบบให้ฟรีของคุณนะ ปิดกระโปรงเสีย มาคุยเรื่องหลักกัน”

“แต่....” เอี๋ยนหยู่โรวระงับอารมณ์อย่างลำบากเจียนตาย จึงไปนั่งอยู่บนอ้อมอกของกู้ฮ่าวหนิง ตอดริมฝีปากของเขา “มีอะไรพูดมาสิคะ แต่อย่าไปเล่นงานเซียวเซิ่งนะ คุณไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา เหมือนไข่กระทบหิน ไม่น่าสนใจ”