เรื่องวิวาห์ของเจ้าสาวจำเป็น นิยาย บท 68

หลังจากที่สมองของเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนโล่งไปหลายวินาที ก็ถูกความเป็นจริงปลุกให้ตื่นคนที่เธอกำลังเผชิญคืออาหารตาสุดหล่อที่หน้าตาประณีตละเอียดอ่อน ดวงตาของเขาดำเหมือนท้องฟ้าราตรี สว่างไสวเหมือนดวงดาว มีความรู้สึกที่ลึกซึ้งกะพริบระยิบระยับแวววาว น่าชวนให้หลงใหล แต่คนที่เซียวเซิ่งเผชิญคือเธอที่อัปลักษณ์น่าขัน จะไปทำให้ดวงตาคู่สวยของเขาต้องแปดเปื้อนทำไมกัน?

“อย่ามองฉัน”เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนยกมือขึ้นมาบังหน้า แต่มือของเธอกลับถูกเซียวเซิ่งดึงไว้ แล้วจับมือของเธอมาวางทาบตรงหัวใจของเขา “เนี่ยนเอ๋อร์ หัวใจของฉันไม่เคยเต้นแรงขนาดนี้มาก่อนเลย”

ตึกตักตึกตักตึกตัก......มันเต้นแรงเพราะคุณคนเดียว

หัวใจเต้นแรงอย่างมากทำให้มือของเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนสั่น หัวใจเต้นเร็วไปครู่หนึ่ง สักพักจึงจะชักมือกลับด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ กำหมัดแล้วดันไปที่ลำตัวของเขาเบาๆ อยากจะเว้นระยะห่างออกไป

เธอไม่ได้ออกแรงมากเลย แต่เซียวเซิ่งกลับทนไม่ไหวแล้วสูดหายใจเข้าลึกๆ สีหน้าเริ่มค่อยๆขาวซีด หน้าผากเองก็มีเม็ดเหงื่อเล็กๆออกมา

นี่เขาเจ็บตรงไหนงั้นหรือ?

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนไม่ใช่คนไร้เมตตา พบว่าเซียวเซิ่งท่าทีไม่ปกติแต่เช้า ก็รีบพูดขึ้นอย่างร้อนรนและจริงจัง “เซียวเซิ่ง คุณได้รับบาดเจ็บตรงไหนใช่ไหม? ไหนขอฉันดูหน่อย”

พูดแล้วก็จะถอดเสื้อของเขาออก เซียวเซิ่งหยุดมือของเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนไว้ จ้องมองตาเธอตรงๆแล้วถามขึ้น “คุณเป็นห่วงผมหรือ?”

“อืม”

ในนาทีนั้น หัวใจเย็นชาที่แข็งกระด้างก็เหมือนถูกคลื่นที่ร้อนแรงที่แฝงความหวานไว้จู่โจม เขายิ้มด้วยตาแดงๆ “ยัยหนู ไม่เสียแรงที่ฉันรักเธอ”

“ฉันแค่กลัวว่าเพราะรถชนในคืนนั้นจะทำให้คุณได้รับบาดเจ็บ” เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนก้มหน้าลงอย่างละอายใจ ไม่กล้ามองเซียวเซิ่ง

“ฉันไม่ได้เจ็บตรงไหน เปล่าจริงๆ” เซียวเซิ่งเอามือทาบบริเวณซี่โครงที่ได้รับบาดเจ็บ ยิ้มเบาๆ “หลายวันมานี้ฉันแอ็ดมิทเข้าโรงพยาบาลก็จริง แต่มันเป็นเพราะไส้ติ่งอักเสบ ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเธอเลย เงยหน้ามองผมสิ ที่รัก”

“ไม่......” เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนส่ายหน้าอย่างสับสน กำแขนเสื้อของเซียวเซิ่งไว้ทำอะไรไม่ถูก ก่อนใบหน้าของเธอจะกลับไปเป็นเหมือนเดิม เธอไม่มีความกล้าจะเจอใครทั้งนั้น

เซียวเซิ่งไม่กล้าไปจับคางที่ได้รับบาดเจ็บของเธอ กลั้นความเจ็บปวดของกระดูกที่หัก ค่อยๆก้มหน้าลง มองเห็นริมฝีปากของเธอ แล้วจูบเบาๆ จากนั้นก็ถอยห่างไปหน่อย มองไปยังดวงตาของเธออย่างอ้อนวอน “ได้ไหม เสี่ยวเนี่ยน?”

ไม่ได้อยู่แล้วสิ ตอนนี้เธออัปลักษณ์จะแย่แล้ว เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนถอยหลังไปก้าวหนึ่งด้วยจิตใต้สำนึก ขาอ่อนจนเกือบล้มลง แต่ทันใดนั้นก็ถูกมือใหญ่ๆโอบเอวจากด้านหลังไว้

เซียวเซิ่งดึงเธอเข้ามาไว้ในอ้อมกอดอย่างสง่างาม นาทีที่ร่างกายแนบชิดกัน หัวใจของทั้งคู่ก็ได้ถูกเติมเต็มในพริบตา ความร้อนแรงที่ชวนให้หลงใหลได้แผ่ออกมาจากช่วงท้อง และกระจายไปทั่วร่างกาย

“เสี่ยวเนี่ยน เสี่ยวเนี่ยนของฉัน......” เซียวเซิ่งไม่อาจควบคุมความรู้สึกไว้ได้ เขาหลับตาลง ริมฝีปากบางๆอ้าปากเข้าจูบอย่างแม่นยำ......

“อา......” ราวกับถูกไฟฟ้าช็อต เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนอ้าปากเปล่งเสียงอย่างตกใจ เซียวเซิ่งฉวยโอกาสนี้สอดเข้าไปในปากเธอ ดูดดื่มละมุนละไม

เพียงชั่วครู่ ทั่วทั้งปาก แก้ม และจมูกของทั้งคู่ก็เอ่อล้นไปด้วยไอร้อนของอีกฝ่าย จิตใจเคลิบเคลิ้มหลงใหล เมื่อนึกถึงคนสองคนที่เพิ่งจะทะเลาะกันเมื่อครู่นี้ กลับแนบชิดกันได้มากขนาดนี้ หัวใจของเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนก็ตลบอบอวลไปด้วยความดีใจและความสุข......

เยี่ยมยอด เยี่ยมยอดจริงๆ!

ในฐานะที่เป็นผู้ชม คุณหมอแอบชมเปาะเงียบๆ อะไรคือผู้ชาย? นี่ไงล่ะผู้ชาย!

มิน่าล่ะเซียวเซิ่งถึงได้มีความสำเร็จที่รุ่งโรจน์ขนาดนี้ ดูสิเขายืดหยุ่นได้มากแค่ไหน? วิธีการง้อเมียบรรลุถึงขั้นอัจฉริยะ ทำตัวน่าเกรงขาม น่ารัก เชื่อฟัง แล้วก็ทำตัวน่าเวทนา ก่อนหน้านี้เป็นเสือ วินาทีต่อไปเป็นแมวน้อย จากนั้นก็เปลี่ยนเป็นสิงโต ลักษณะหลากหลายรูปแบบ แปรเปลี่ยนได้ตามใจ

อย่าว่าแต่ผู้หญิงชอบเซียวเซิ่งเลย ต่อให้เป็นคุณหมอที่เป็นผู้ชายยังหวั่นไหว

ความรักที่ไม่เห็นแก่ตัวของเซียวเซิ่ง! เขาไม่เพียงแต่จะไม่รังเกียจทอดทิ้งหญิงสาวที่มีรอยแผลเต็มหน้า แถมยังดูแลรักใคร่เสมือนของรักของหวง ช่างเป็นแบบอย่างที่ควรเอาเป็นเยี่ยงอย่างของผู้ชายทุกคนบนโลก!