ในร้านอาหารตะวันตกที่โรแมนติกและสวยงาม มีพ่อลูกที่หล่อเหลาคู่หนึ่งกำลังรับประทานอาหารอยู่
พ่อที่ยังหนุ่มสวมชุดหรู ราคาสูง ดูมีออร่าอันแข็งแกร่ง เด็กน้อยแสนน่ารักที่อยู่ฝั่งตรงข้ามมีผิวนุ่มๆ ขนตาหนาสวยงามราวกับพัดทั้งสองข้าง ดวงตาคู่นั้นสว่างกว่าดวงดาวบนท้องฟ้าเสียอีก
ทันใดนั้น พวกผู้หญิงที่เข้าออกร้านอาหารราคาแพงนี้ แววตาเต็มไปด้วยความแวววาวสีชมพู ใจที่เต็มไปด้วยรักและความเป็นแม่ก็พุ่งออกมา ต่างหวังว่าภรรยาของชายหนุ่ม ซึ่งก็คือแม่ของเด็กคนนั้นจะหายตัวไป แบบนี้พวกเขาก็จะมีโอกาสครอบครองหนุ่มเล็กหนุ่มใหญ่สุดหล่อคู่นี้แล้ว
พ่อลูกสองรักษาความสงบได้ โดยไม่สนใจสายตาของคนบ้าผู้ชายรอบข้าง เพลิดเพลินกับอาหารอย่างสงบเสงี่ยม
เซียวเซิ่งอยู่ภายใต้การควบคุมของเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนผู้หญิงคนนั้นแล้ว พอไม่ได้ยินเสียงเคี้ยวของเธอ ก็เป็นกังวลกินไม่ลง โชคดีที่มีผู้สืบทอด เอี๋ยนต้าฟาได้รับการสืบทอดมาจากแม่อย่างได้ผล มีประสิทธิภาพในการช่วยชีวิตพ่อจริงๆ
กำลังกินอยู่นั้น เสียงเคี้ยวที่ฟังดูดีจู่ๆ ก็หยุดลง มีดและส้อมในมือเซียวเซิ่งชะงักตาม เงยขึ้นมองเอี๋ยนต้าฟาที่อยู่ตรงข้าม
เด็กหนุ่มเสนน่ารักกำลังเอาผ้ามาเช็ดปาก เห็นพ่อเดินเข้ามา ก็พูดอย่างมีมารยาทว่า“แด๊ดดี้ทานให้อร่อยนะ ผมอิ่มแล้ว”
“ลูกกินไปแค่สเต๊กก็ไม่กินแล้วเหรอ พวกนี้ยังไม่ได้แตะเลย?”เซียวเซิ่งเอาคางชี้ไปที่อาหาร เพื่อให้ลูกชายกิน เขาศึกษาสูตรอาหารโดยเฉพาะ สั่งของหวานและของทอดที่เด็กๆ ชอบกิน
มองดูกุ้งเผามันเยิ้มด้านข้าง เอี๋ยนต้าฟาก็อดกลั้นความตะกละไว้ ละสายตาออก“เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนบอกว่ากินข้าวให้อิ่มแปดสิบเปอร์เซ็นต์ก็ได้ครับ”
เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยน เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยน เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยน……
คำว่าเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนยาวๆ และรวดเร็ว บดขยี้หัวใจของเขาจนแตกสลาย เซียวเซิ่งนิ่งไปพักหนึ่งกว่าจะได้สติคืนมาว่า พูดอย่างไม่เห็นด้วยว่า“แม่ของลูกไม่ใช่นักโภชนาการ ความอิ่มแปดสิบเปอร์เซ็นต์สำหรับผู้ใหญ่ เด็กๆ ต้องกินให้อิ่ม”
เด็กน้อยส่ายหน้าปฏิเสธความหวังดีของแด๊ดดี้ ด้วยท่าทีว่าคำสั่งของแม่ยากจะเอาชนะได้
“เด็กขนาดนี้ก็สามารถควบคุมความอยากอาหารของตัวเองได้แล้ว เก่งมาก”เซียวเซิ่งยกมือขึ้นลูบหัวเล็กๆ ของเขาอย่างรักใคร่“แต่ลูกกำลังโต กินไม่อิ่มจะส่งผลต่อการเจริญเติบโตนะ พอโตแล้วก็เตี้ยและก็ผอม ไม่หล่อจะทำไง?ได้ยินมาว่าเด็กสาวน่ารักๆ แอบชอบลูก ถ้าลูกไม่สูง พวกเธอจะแอบชอบหมี่อี้โหยวอีก ลูกรับได้งั้นเหรอ?”
“แค่เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนชอบผมก็พอแล้วครับ”เด็กชายพูดอย่างเคร่งขรึม ราวกับว่าอ่อนไหวเป็นพิเศษทั้งที่อายุยังน้อย“เป็นผู้ชาย เวลาที่เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนไม่มีเหตุผล ผมจะยอมเธอ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงตอนมีเหตุผล?”
เอ่อ……ผู้หญิงคนนั้นก็มีตอนที่มีเหตุผล หายากมาก ทันใดนั้นเซียวเซิ่งก็สนใจ“เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนมีเหตุผลด้วยเหรอ พูดให้ฟังสิ”
“เธอบอกว่ากินมากไปจะทำให้ท้องของคนเราใหญ่ขึ้น และจะใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ เด็กที่ท้องโตนั้นไม่ค่อยฉลาดนัก เพราะเลือดในร่างกายถูกกระเพาะยึด ไม่สามารถหมุนเวียนไปยังสมองได้เลย สมองจึงทำงานช้า”
“ก็พอมีเหตุผล”เซียวเซิ่งยิ้มอย่างอบอุ่น จิ้มกุ้มตัวใหญ่แล้ววางใส่จานเขา“กินอิ่มปกติจะไม่ท้องใหญ่หรอก กินอิ่มมากไปต่างหากที่จะทำให้ท้องโต และฉลาดหรือไม่นั้นก็ถูกกำหนดเมื่ออยู่ในท้องแม่แล้ว ดังนั้นกินอย่างสบายใจเถอะ”
“งั้นผมจะไว้หน้าแด๊ดดี้ครั้งหนึ่ง”เด็กชายตัวน้อยเป็นคนที่เห็นคุณค่าของผู้อื่น จึงเอากุ้งเข้าปากทันที
เสียงเคี้ยวอันไพเราะดังขึ้นอีกครั้ง ก็เหมือนกับเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนกินข้าวอยู่ด้านข้าง เซียวเซิ่งได้ยินดูแล้วสบายใจมาก จึงหยิบมีดและส้อมขึ้นอีกครั้ง……
“แด๊ดดี้ยังคบอยู่กับป้าผมไหม?”เอี๋ยนต้าฟาถามขึ้นทันที
“อือ”พอแต่งงานแล้วก็รักกันอย่างลึกซึ้ง แล้วนับประสาอะไรกับเอียนหยู่โรวที่ช่วยเขาด้วย?ถึงแม้เซียวเซิ่งไม่ใจเต้นกับเอียนหยู่โรว แต่สุดท้ายแล้วก็ยังมีความรู้สึกอยู่บ้าง ไม่มีทางทำไม่ดีกับเธอ
“หม่ามี๊ผมกับคุณอาสวี่คบกัน……เรื่องของผู้ใหญ่ซับซ้อนเสียจริง”เด็กชายตัวน้อยกลอกตาไปมา ดูเหมือนจะนึกอะไรได้“ผมรู้สึกว่าป้าผมรู้สึกต่อคุณอาโอ วันนั้นที่อยู่ในรถ เธอเป็นมิตรกับคุณอาโอมาก ไม่งั้นก็ให้พวกเขาคบกันดีไหมครับ?”
เซียวเซิ่งตะลึงไป แต่แป๊บเดียวก็ปฏิเสธความคิดของลูกชาย“นั่นเป็นความต้องการของป้าลูกฝ่ายเดียว โอเล่ย์ไม่ชอบเธอ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เรื่องวิวาห์ของเจ้าสาวจำเป็น