เรื่องวิวาห์ของเจ้าสาวจำเป็น นิยาย บท 77

สิ่งที่ไม่ยุติธรรมที่สุดในโลกนี้คือความรัก ไม่มีใครมาก่อนได้ก่อน ไม่งั้นคงไม่ถึงประธาน

โอเล่ย์จะไม่มีวันลืม เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนแต่งหน้าจัดในคืนแต่งงาน ตอนที่เปลี่ยนโฉมหน้าไป หัวใจของเธอก็สั่นเล็กน้อย……

“ประธาน คุณควรรักษาเธอไว้ให้ดีๆ ข้างหน้ามีคนร้ายกาจอยู่ ไม่รู้ว่ามีผู้ชายที่คำนึงถึงเธอมากมายแค่ไหน！”

โอเล่ย์ไม่อยากให้เซียวเซิ่งขาดความรับผิดชอบ จึงแนะนำอย่างจริงใจว่า“ถึงคุณจะทำไม่ดีกับเธอ แต่แค่คุณปฏิบัติต่อเธอดีขึ้นสิบเท่า เธอก็ไม่โกรธแค้นแล้ว เช่นครั้งนี้คุณเป็นคนเคลียร์ให้เธอเอง หาคนร้ายในคืนวันฝนพรำ พิสูจน์กับเธอว่าสวี่เจียนไม่ได้มาเพื่อช่วยเธอ ……”

“ถ้าสืบ ก็จะแหวกหญ้าให้งูตื่น”เซียวเซิ่งพูดนิ่งๆ

“ก็ใช่ ถ้าสืบแล้ว อีกฝ่ายจะต้องคอหดแน่ ไม่กล้าปรากฏหน้าอีก”

“เรื่องนี้ไม่ต้องสืบเลย แป๊บเดียวก็จะชัดเจนขึ้นมา”คนที่กล้าเข้าออกวิลล่าตระกูลเซียว ต้องไม่ใช่คนธรรมดา ในใจเซียวเซิ่งรู้ดี แค่เขาไม่ยอมพูดให้ละเอียด

โอเล่ย์รู้ว่าประธานไม่วางมือ ยอมปล่อยง่ายๆ จึงเงยมองเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนแล้วพูดอย่างน่าสนใจว่า“ผมพบว่าใบหน้าของเธอบวมแต่เธอดูดีขึ้น ประธานลองเลี้ยงเธอจนอ้วนสิ”

“ไม่กิน”

“ก็ใช่ เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนไม่ใช่คนที่ชอบน้ำลายสอเมื่อเห็นของอร่อย ต่างจากเอียนหยู่โรวค่อนข้างมาก”

“อือ นายดีกับเอียนหยู่โรวหน่อย”

“ท่านประธาน คุณ……”โอเล่ย์หมดหนทางอย่างยิ่ง เงยมองเวลาบนนาฬิกาแขวนผนัง“คุณรีบพักผ่อนเถอะ คืนนี้อย่า‘ลงโทษ’เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนเลยนะ？สามีภรรยาต้องมีความสุขทั้งสองฝ่ายถึงจะมีรสชาติ ไม่งั้นแค่ฝ่ายเดียวจะเป็นการระบายได้”

“ผมให้คุณอธิบาย？คุณแค่ลูกน้อง มีสิทธิ์พูดแบบนี้เหรอ？”

โอเล่ย์：“……”

เซียวเซิ่งนอนลง เอาหัวของเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนขยับไปที่ข้อพับของตัวเอง หยิบยาที่ฉู่หยู้ซีให้ ช่วยเธอเช็ดแผลอย่างอดทน

ช่างเป็นหมาที่ซื่อสัตย์จริงๆ

โอเล่ย์ส่ายหน้าแล้วยิ้ม ปิดประตูถอยออกไป แอบถอนหายใจว่าประธานและภรรยาของเขาน่ารักมากจริงๆ คู่สามีภรรยาควรหวานกันแบบนี้ แต่ว่า ในช่วงที่จีบภรรยานั้น มีราคาแพงจนเซียวเซิ่งไม่อาจพ้นได้

ผู้ชายต่ำตมกันทั้งนั้น ยิ่งของที่ได้มาง่ายเท่าไหร่ก็ยิ่งไม่รักษา ดังนั้น เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนร้ายต่อประธานอย่างเต็มที่เถอะ แค่ไม่มีชู้ลับหลังเขาก็พอ

ชั่วพริบตาผ่านไปหนึ่งสัปดาห์ อากาศก็เริ่มอุ่นขึ้นเรื่อยๆ ถึงช่วงเวลาที่สวยงามที่สุดของฤดูใบไม้ผลิ วิลล่าตระกูลเซียวเต็มไปด้วยดอกไม้บาน สีสันแพรวพราว

กระดูกหักของเซียวเซิ่งหายเป็นปกติ เลือกบอดี้การ์ดกลุ่มหนึ่งที่ลานบ้าน หนึ่งต่อสิบ ช่างทรงพลังและครอบงำ

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนถูกดึงมาเป็นผู้ชม เธอนั่งตากแดดบนขั้นบันได มือสองข้างวางบนแก้ม ตามองเซียวเซิ่งจัดการบอดี้การ์ดที่มาล้อมเขาจนหายใจไม่ออก เธอแอบแปลกใจ แม้ว่าสวี่เจียนจะมาสู้กับเขา ก็น่าจะแพ้……

“นี่ สามีคุณหล่อไหม？”ทันใดนั้นเซียวเซิ่งก็ปรากฏตรงหน้าเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยน มือข้างหนึ่งยันเข่าไว้ ก้มตัวลงมองไปผู้หญิงที่เขารัก

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนเบิกตาโตด้วยความตกใจ สักพักจึงก็กะพริบตาคืนสติกลับมา ก็เห็นเซียวเซิ่งเปลือยท่อนบนอันแข็งแกร่ง มีหยาดเหงื่อเปล่งประกายท่ามกลางแสงแดด กลิ่นหอมของต้นสนสีเขียวและหญ้าฟุ้งออกมา มีความเป็นชายเต็มเปี่ยม ดึงดูดผู้คนอย่างมาก

“มองจนอึ้งเลย หือ？”เซียวเซิ่งภูมิใจเล็กน้อย

“ที่ไหนล่ะ……”เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนแก้มแดง ขยับไปด้านข้าง หันหน้าหนีและไม่กล้ามองหน้าอกของเขาอีก จึงยื่นผ้าขนหนูสีขาวสะอาดให้“คุณ……เช็ดเอง”

การแสดงที่ไร้เดียงสาและน่ารักของเธอทำให้เขาพอใจ เซียวเซิ่งยกริมฝีปาก เอนไปข้างหน้า เอาใบหน้าหล่อเหลาเช็ดไปที่ผ้าขนหนู วันนี้เขาไม่ทำอะไรเลย รอปรนนิบัติ

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนช่วยอะไรไม่ได้ ยืนขึ้นใช้ผ้าขนหนูเช็ดเบาๆ บนหน้าผากและแก้มของเขา ซับเหงื่ออย่างระมัดระวัง ราวกับเป็นภรรยาตัวน้อย

เซียวเซิ่งไม่กลัวเลย เมื่อกล้ามเนื้อเกร็ง นิ้วมือของเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนก็พลิกไป ไม่มีแรงเลย

“พ่อบ้านเซี่ยช่วยด้วย！หงยวี่ เอียนหยู่โรว ช่วยฉันด้วย……”

“เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนคุณตะโกนเลย ยิ่งตะโกนดัง ก็ยิ่งกระตุ้นความสนใจของผม ผมจะเอาคุณสามวันสามคืนไม่หยุด”

แน่นอนว่า เธอตะโกนจนเสียงแหบก็ไม่มีใครปรากฏตัว เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนเกลียดและกลัวมาก กัดปลายลิ้นตัวเองอย่างรุนแรง เลือดสีแดงสดพุ่งออกจากปาก

เซียวเซิ่งรู้สึกเพียงว่ามีบางอย่างที่ร้อนไหลลงมาที่หลัง ตอนแรกคิดว่ามันคือน้ำตาของเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยน แต่เดินไปได้สองก้าวก็หยุดอีกครั้ง ไม่สิ น้ำตาไม่ได้ไหลช้าขนาดนั้น เพราะน้ำตาไม่เหนียวขนาดนั้น

หัวแทบจะระเบิด เซียวเซิ่งไม่สนใจความต้องการดั้งเดิมของเธอที่ไม่อาจเปลี่ยนแปลงได้ วางเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนลง จับคางของเธอด้วยมือข้างหนึ่ง บังคับให้เธออ้าปาก——

เส้นเลือดที่ปลายลิ้นเธอถูกกัด และเลือดก็พุ่งออกมา

“เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยน คุณ คุณ……”เซียวเซิ่งหดหู่มาก ผู้หญิงคนนี้เป็นมือปราบของเขา ที่ยมบาลส่งมาให้ทรมานเขา

เขาล้มเหลวขนาดนี้เชียว เธอยอมกัดลิ้นฆ่าตัวตาย ดีกว่าให้เขาครั้งหนึ่ง？เศร้า เสียใจ กังวล ท้อแท้……ความไร้อำนาจอย่างไม่เคยมีมาก่อน บดขยี้ความภาคภูมิใจของเซียวเซิ่งไว้ที่ใต้เท้าเขา

“คุณเก่งมาก！เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยน คุณเก่งสุดๆ！ครั้งนี้ผมปล่อยคุณไปได้ แต่ทางที่ดีคุณอย่าคิดว่าการทำร้ายตัวเองจะได้ผลทุกครั้งไป！”

หนึ่งวินาทีต่อมา เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนน้ำตาไหลถูกส่งไปโรงพยาบาลเพื่อหยุดเลือด

ครึ่งชั่วโมงต่อมา เซียวเซิ่งไม่พูดอะไรทั้งนั้น ขับรถออกไปจากมายด์ฮาร์ท วิลล่า ทิ้งให้พ่อบ้านคนแก่ยืนอยู่คนเดียวท่ามกลางสายลมอย่างหดหู่……

------------