เรื่องวิวาห์ของเจ้าสาวจำเป็น นิยาย บท 85

เซียวเซิ่งติดรสชาติของเธออยู่พักหนึ่ง แล้วจึงวางเสื้อผ้าของเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยน จากนั้นยิ้มอย่างชั่วร้าย“ครั้งหน้าจะอ่อนหรือว่าแข็ง คิดก่อน”

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนเช็ดเหงื่อออกจากหน้าผาก โกรธจนอายแทบจะแทรกแผ่นดินหนี ไอ้สารเลวเซียวเซิ่งไร้ยางอายเสียจริง ถึงแม้ไม่ได้ทำขั้นตอนสุดท้าย แต่ได้ผลสำเร็จสินะ？

“ลุกขึ้นไปล้างหน้าล้างตา เตรียมตัวกินข้าว”

“ฉันไม่กิน คุณไปเถอะ ฉันจะนอน”

“ไม่กินเหรอ？โอเค”เซียวเซิ่งคุกเข่าลงบนผ้าห่ม มือทั้งสองข้างกอดอกไว้ พูดเบาๆ“คุณไม่กินข้าว ผมก็จะกินคุณ；คุณกินน้อยในมื้อหนึ่งผมก็จะนอนกับคุณครั้งหนึ่ง เอาแบบนี้！”

กรี๊ด……ไอ้ระยำนี่！เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนตกใจมาก เปิดผ้าห่มบางๆ แล้ววิ่งไปที่ห้องน้ำ ถึงประตูแล้วก็ล้มลง

เซียวเซิ่งส่ายหน้าขำๆ จัดเตียงให้เธอ พอยกผ้าห่มขึ้นก็เห็นว่าผ้าปูที่นอนเปียก……เอ่อ นี่ไม่ได้มาจากตัวเขานะ~แต่ว่า ความอ่อนไหวของเธอช่างน่าทึ่งจริงๆ แค่จูบ ลูบไล้เล็กน้อย ก็มีน้ำแล้ว？

เอาล่ะ เปลี่ยนผ้าปูที่นอนเถอะ~

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนล้างหน้าล้างตาเสร็จ เห็นเซียวเซิ่งไปแล้ว ผ้าปูที่นอนก็เปลี่ยนด้วย เมื่อนึกถึงปฏิกิริยาการไหลของน้ำเมื่อกี๊ ใบหน้าของเธอก็แดงก่ำด้วยความเขินอาย กัดฟันด้วยความเกลียดชัง

ถ้าเซียวเซิ่งเป็นสามีตัวเองจริง ๆ ก็ไม่เป็นไร ระหว่างสามีภรรยาย่อมหลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่เธอเป็นเพียงคนที่แต่งงานแทนเจ้าสาว พูดให้ไม่น่าฟังหน่อยก็คือตัวตายตัวแทน ที่ไม่ตายเพราะการปรากฏตัวอย่างทันเวลาของสวี่เจียน แต่ไม่ใช่ความเมตตาของเซียวเซิ่ง

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนคิดมาตลอดว่า ที่เซียวเซิ่งครอบงำเธอ เพราะว่ามีความบาดหมางกับสวี่เจียนแน่ๆ เพื่อให้ถึงจุดประสงค์ที่จะทำให้สวี่เจียนอับอาย

ไม่อยากโดนคนบงการแบบนี้ แต่คิดหาวิธีหนีไม่ได้ หนีหลายครั้งแล้วก็ยังล้มเหลว สิ่งเดียวที่ทำได้ คือยื่นจดหมายไป ให้สวี่เจียนรู้สถานการณ์ภายใน ถึงตอนนั้นก็ร่วมมือกัน

โครกคราก……ท้องว่างเริ่มส่งเสียงร้อง จู่ๆ เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนก็อยากกินอะไรบางอย่าง พูดแล้วก็แปลก ก่อนหน้านี้หลายมือไม่ได้กินก็ไม่เป็นไร พอเซียวเซิ่งกลับมาดันทนไม่ไหว หิวๆๆ

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนออกมาจากห้องก็มองดูวิลล่าที่รีโนเวทใหม่ ให้ความรู้สึกหรูหราขึ้นกว่าเดิมมาก สไตล์ราชวงศ์อังกฤษ ภาพวาดที่มีชื่อเสียงของศตวรรษที่ 14 พรมนุ่มๆ และของตกแต่งย้อนยุค ทำให้คนรู้สึกเหมือนอยู่ในห้องโถงที่หรูหรา

ความจริงเอียนหยู่โรวมีความสุขมาก เซียวเซิ่งเอาใจเธอจริงๆ เงินก็ให้เธอใช้ตามสบาย บ้านก็ใหญ่ขนาดนี้ ตกแต่งก็ต้งใช้เงินถึงเท่าไหร่？

ทันใดนั้นในใจเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนก็รู้สึกสับสนเล็กน้อย ยิ้มอย่างขมขื่นอยู่นาน

ผิดหวังอะไร？เอียนหยู่โรวเป็นลูกสะใภ้ที่ตระกูลเซียวยอมรับ ก็ต้องเป็นเจ้าภาพอยู่แล้ว ไม่เหมือนเธอ คอยแต่เป็นเครื่องมือที่เซียวเซิ่งระบาย บนโลกนี้ไม่มีความยุติธรรม

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนเดินลงไปข้างล่างอย่างกระสับกระส่าย ยังไม่ถึงห้องทานข้าวก็ได้ยินเสียงหัวเราะคิกคักจากเอียนหยู่โรว เข้าแก้วหูเธอเป็นพิเศษ ทันใดนั้นเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนก็นึกขึ้นได้ว่าไม่ควรรบกวนสามีภรรยาทานข้าว เดี๋ยวกินกับหงยวี่ก็ได้

“คุณเอี๋ยน ทำไมคุณไม่ทานล่ะ？”เธอหันกลับอยากจะออกไป พ่อบ้านเซี่ยออกมาแล้ว ก็เรียกเธอไว้ทัน

“ฉัน……ไม่ค่อยอยากทานอาหารเช้าแบบตะวันตกค่ะ ดูหรูเกินไป พอคิดก็ไม่อยากอาหาร”

“ก็มีโจ๊กกับเครื่องเคียง”พ่อบ้านเซี่ยเหลือบมองท้องของเธออย่างตั้งใจบ้างไม่ตั้งใจบ้าง ราวกับหวังว่าเธอจะท้อง“หรือว่าคุณอยากกินอะไร บอกผม ผมจะให้ครัวเตรียมอาหารโดยเร็วที่สุด”

“ขอบคุณค่ะ ฉันทำพายเองดีกว่า”ทำพายใช้เวลานาน ถึงตอนนั้นเซียวเซิ่งและเอียนหยู่โรวก็น่าจะกินเสร็จแล้วออกไปแล้ว ไม่อยากเห็นพวกเขา

“คุณเอี๋ยน คุณยังทำพายเป็นด้วย？”พ่อบ้านเซี่ยมองไปที่เธอด้วยความประหลาดใจ ราวกับรู้สึกเหลือเชื่อ