เรื่องวิวาห์ของเจ้าสาวจำเป็น นิยาย บท 86

ทานกุ้งของคนอื่นไปสองตัว ทันใดนั้นเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนรู้สึกเสียใจภายหลังขึ้นมาแล้ว

เธอไม่ใช่เอียนหยู่โรว คิดอยากจะใช้เงินอย่างไรก็ใช้ เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนไม่มีทางลืม เงินที่ตัวเองผสมเกสรให้ต้นแพร์ ซื้อแครอทอินทรีย์ของพ่อบ้านเซี่ย ；เด็ดดอกไม้สดไป 52 ดอก ชดเชยตั้งห้าพันหยวน

จางอ้ายหลิงเคยพูดมาก่อน ผู้ชายคนหนึ่งรักหรือไม่รักคุณ ก็ดูว่าเขายินยอมจ่ายเงินเพื่อคุณหรือเปล่า จากสิ่งนี้สามารถอนุมานได้ เซียวเซิ่งรักเอียนหยู่โรวอย่างลึกซึ้ง ทว่าเธอ......

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนรู้สึกปวดใจอยู่บ้าง ถึงแม้ว่าจะไม่อยากมีความรู้สึกดีแบบนั้นกับเซียวเซิ่ง แต่ว่าก็มีช่วงเวลาหนึ่งที่พวกเราหวานดูดดื่มกันมาก

เขายังเคยสอนเธอถ่ายภาพ ในคืนที่ฝนตกเพื่อช่วยชีวิตเธอไม่ลังเลที่จะให้รถพลิกคว่ำทับตัวเอง ยังมีเรื่องอบอุ่นอีกมากมาย......ที่สะสมมาทีละเล็กทีละน้อย เป็นเรื่องที่น่าประทับใจมากเลยใช่ไหมล่ะ?

แต่ว่าเขาเกือบจะเอาชีวิตเธอก็เป็นเรื่องจริง เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนบังคับน้ำตาให้กลับคืนไป ลุกขึ้นมายื่นจานกุ้งให้กับเอียนหยู่โรว ขยับดวงตามองไปทางเซียวเซิ่ง นำเอาเนื้อกุ้งที่กำลังจะกลืนลงไปพ่นออกมา......

เซียวเซิ่งไม่ยอมออกไป เพราะว่าเพื่อที่จะจับตาดูเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนทานข้าว เวลานี้มองเห็นดวงตาคู่สวยของเธอที่งดงามราวกับอัญมณี ถอยกลับอย่างช้าๆ ใจของเขาก็ขึ้นๆลงๆไปด้วย อารมณ์ไม่ค่อยจะดีนัก

กำลังคาดเดาเหตุผลที่เธอจะร้องไห้แต่ไม่ร้องไห้ คือซาบซึ้งใจหรือว่ายังไง? เบื้องหน้ามืดลงอย่างกะทันหัน ริมฝีปากบางถูกเธอประกบเข้ามาเบาๆ รู้สึกเหมือนมีผีเสื้อตัวหนึ่งหล่นลงมาบนริมฝีปากทั้งหวานและนุ่มละมุน เท้าของผีเสื้อเกาะอยู่เบาๆ เหมือนกับมีกระแสไฟวิ่งผ่านลงมาที่หัวใจ

เจ้าเด็กคนนี้จูบขึ้นมาแล้ว? เซียวเซิ่งใจเต้นขึ้นมา ช้าไปหลายวินาทีจึงได้มองไปที่เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยน ดวงตาทั้งสี่ดวงประสานกัน นัยน์ตาของเธอเหมือนน้ำใส ใสจนมองเห็นพื้นด้านล่าง ผิวกายที่หอมละมุนกระทบเข้ากับปลายจมูกของเขา

เสี่ยวเนี่ยน ในที่สุดคุณก็เปิดใจแล้ว

ร่างกายของเซียวเซิ่งถอยออกไป เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนก็ตามไปทั้งร่างล้มลงในอ้อมกอดของเขา เขาวาดมือมาโอบเอวบางของเธอเอาไว้ หลับตาลง เปลี่ยนเป็นจูบดูดดื่ม ริมฝีปาก ลิ้นร้อน......

เอียนหยู่โรวที่อยู่ด้านข้างกลายเป็นแจกันดอกไม้ เธอทั้งโกรธทั้งเกลียด บนใบหน้าไม่ได้แสดงสีหน้าอะไร กำมือแน่นอยู่ใต้โต๊ะจนปูดนูน ครั้งนี้เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนจะมีคำพูดอะไรอีก? เธอจูบเซียวเซิ่งก่อน ปีศาจ นังชั่ว！ทำไมไม่ไปตายซะ！

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนใจเต้นเร็ว ขนตายาวสั่นอย่างรุนแรง แอบมองชายหนุ่มที่อยู่เบื้องหน้าหล่อเหลาไม่เบา หน้าผากที่งดงาม คิ้วโก่งโค้งได้รูป จมูกโด่งคมสัน......เป็นครั้งแรกที่เธอรุกริมฝีปากเขาก่อน ลิ้มรสกลิ่นอายเฉพาะตัวของเขา

หลังจากตื่นตระหนกเป็นเวลาสั้นๆ ปลายลิ้นอ่อนนุ่มของหญิงสาวดันอะไรบางอย่างเข้ามา ห้องหัวใจเซียวเซิ่งระส่ำระสาย หายใจติดขัด......เวลานี้ จูบอันนั้นจึงหยุดลงอย่างกะทันหัน

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนพยายามขัดขืนอย่างเอาเป็นเอาตาย กลับมานั่งที่ตำแหน่งเดิม พูดเบาๆว่า “ต่างอย่าได้เข้าใจผิด ฉันแค่อยากจะเอากุ้งคืนให้พวกคุณ กุ้งของบ้านพวกคุณตัวหนึ่งคงจะหลายร้อย แพงขนาดนั้นฉันไม่มีปัญญากินหรอก ขอร้องพวกคุณทั้งสองคนให้พอได้แล้ว อย่าได้เอาเปรียบฉันอีกเลย”

เหมือนกับว่ามีน้ำเย็นหนึ่งกะละมังสาดลงมา ภายในใจของเซียวเซิ่งเย็นวาบขึ้นมา ความอบอุ่นเริ่มหนีหายไปทีละน้อย จากความลึกซึ้งที่ประเมินผิดไปแทนที่ด้วยความผิดหวังและความเสียใจ

เธอยังคงเป็นผู้หญิงที่ไม่มีเลือดเนื้อไม่มีหัวใจไม่มีความรู้สึกคนหนึ่ง！

รู้หรือไม่ว่าวินาทีนั้นที่เธอจูบเขาก่อนนั้น เขาปลื้มปีติมากขนาดไหน? ทั้งชีวิตนี้ไม่เคยมีความสุขแบบนี้มาก่อน！ในตอนจูบตอบเธอไปนั้นตัวเองพยายามแสดงความรักออกมา เธอกลับพูดว่าแค่คืนกุ้ง！

ดี ดีมาก！เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยน คุณชนะแล้วหนึ่งตา！

เซียวเซิ่งเบิกกว้างดวงตาที่แดงฉาน จ้องเขม็งไปที่เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยน แววตาขุ่นเคืองเหมือนกับว่าน้ำตาสามารถหยดออกมาได้

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนเนื่องจากเบิกบานใจเป็นอย่างมาก เหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นยังไงอย่างงั้น ลักษณะท่าทางนี้......

สัมผัสได้ถึงความคับข้องใจอย่างรุนแรงที่กลับมาอีกครั้ง เซียวเซิ่งรู้ว่าตัวเองได้ทำผิดข้อห้ามอันใหญ่หลวงของตระกูลทหาร ถ้าความรักไม่ได้มาจากความยินยอมพร้อมใจของทั้งสองฝ่าย ไม่เร็วก็ช้าคงจะเปิดไพ่ใบสุดท้าย แพ้อย่างราบคาบ ถูกคนจูงจมูกเดิน......ดังนั้น เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยน อย่าได้คิดว่าผมจะใจอ่อนกับคุณอีก！

“เสี่ยวเนี่ยน พูดอะไรน่ะ? พี่เขยของคุณไม่ได้เป็นคนขี้งกสักหน่อย！”

เมื่อเห็นว่าใบหน้าหล่อของเซียวเซิ่งอึมครึมไปทั้งใบ เหมือนกับว่าถูกทำให้โกรธแล้ว เอียนหยู่โรวแอบดีใจ กระโดดออกมาปกป้องสามี “คุณอยากทานกุ้งเท่าไหร่ก็ได้ แต่ถ้าไม่ชอบทานแล้วคายออกมาในปากพี่เขย เรื่องที่ทำออกมานั้นไม่ถูกต้อง และยังชั่วร้ายไปหน่อย”