“เธอไม่เป็นไรหรอก”เอียนหยู่โรวยิ้มอย่างอบอุ่น “ตั้งแต่เล็กเสี่ยวเนี่ยนก็เป็นแบบนี้ เธอตอนเจ็ดแปดขวบ คุณแม่ให้เธอไปซื้อน้ำส้มสายชู กลับบ้านมาก็เหลือแค่ก้นขวดแล้ว”
เซียวเซิ่งใจสั่น “ไม่ป่วยเหรอ?”
“ไม่นะ” เอียนหยู่โรวส่ายหน้า เพียงแค่โดนตี “เมื่อก่อนนั้นเธอทั้งผอมทั้งดำทั้งขี้เหร่ หลังจากแอบดื่มน้ำส้มสายชูก็เริ่มเปลี่ยนเป็นแบบนี้ ทั้งขาวทั้งสวย ไม่รู้ว่าเป็นเพราะว่าดื่มน้ำส้มสายชูหรือว่าแตกเนื้อสาวแล้ว”
“นอกรีตจริงๆ”เซียวเซิ่งวางใจลงได้ ยกแก้วที่อยู่ด้านข้างดื่มลงไปอึกหนึ่ง
“คุณสินอกรีต”เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนเบะปากอย่างไม่พอใจ ตอบกลับไปอย่างหลักแหลม “พวกคุณสองสามีภรรยาสิแปลกประหลาด ประหลาดโดยกำเนิด ผิดปกติ ไม่ใช่คน เป็นปีศาจที่ชอบรังแกคน ปีศาจ ชั่วร้าย......”
“เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยน คุณไม่พอใจผมเหตุผลคืออะไร สามารถพูดออกมาได้”ใบหน้าหล่อเหลาของเซียวเซิ่งขุ่นเคืองลง เจ้าเด็กคนนี้ท้าทายอำนาจของเขาซึ่งเป็นประมุขของบ้านอีกแล้ว ไม่สามารถพูดดีๆได้เหรอยังไง?
สายตาของเอียนหยู่โรวก็มองไปที่เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยน พูดออกมาเหมือนกับว่าเป็นคนที่มีคุณธรรมสูงส่ง “เสี่ยวเนี่ยน อย่าได้ทำให้พี่เขยของคุณโมโหอีก.....”
“ขอโทษค่ะ น้ำส้มสายชูดื่มมากไปคนก็เมาได้ พูดไม่คิด”เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนแลบลิ้นออกมา หันหลังแล้ววิ่งออกไป ผมสลวยสวยที่มัดเอาไว้ทิ้งตัวอย่างสวยงาม มองดูแล้วงดงามและอ่อนเยาว์
“คุณชาย คุณเอี๋ยนน่ารักจริงๆเลย~”พ่อบ้านเซี่ยเดินเข้ามาอย่างยิ้มแย้ม เขาพูดออกมาจากใจว่าชื่นชอบเด็กสาวที่บริสุทธิ์และมีชีวิตชีวาคนนี้ รู้สึกว่าเธอห่างไกลกับเอียนหยู่โรวอย่างมาก
เซียวเซิ่งเพิกเฉย แต่ภายในใจของเขารู้ดี อยู่กับเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนนั้นมีความสุขอย่างมาก เพลิดเพลินไปกับความหอมหวาน
เดือนนี้ทั้งเดือน เขาที่รักษาเวลาเหมือนกับชีวิต ถูกทำลายลงแล้ว ทุกครั้งไปทำงานต่างต้องสาย
ถ้าเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนยินยอมมอบความรักแก่เขา ทุกวันตอนเช้าสามารถกอดเธอทำ......สักครั้งงั้นก็คงจะไม่ต้องทำงานกันแล้ว ที่กษัตริย์ไม่ประชุมงานตอนเช้านั้นมีเหตุผล
ได้เห็นเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนเดินออกไปแบบนี้แล้ว เอียนหยู่โรวรู้สึกไม่ค่อยจะสบายใจ เธอยังคิดว่าเดี๋ยวอีกสักครู่จะให้เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนช่วยเธอเปิดประตูรถ~
“คุณสามี เสี่ยวเนี่ยนไม่รู้กฏระเบียบอย่างมาก ฉันคิดว่า――”
“คุณไม่ต้องคิดอะไรหรอก” เซียวเซิ่งตัดบทเธออย่างเย็นชา วางตะเกียบลงไม่ทานแล้ว “เธออยู่ในสถานะอะไร คุณไม่รู้เหรอ?”
“ฉัน......” เอียนหยู่โรวอิจฉาจนปวดใจ อีกทั้งน้อยใจ เซียวเซิ่งกำลังจะพาเธอไปที่คฤหาสน์หลังเก่าแล้ว ยังพูดคำพูดแบบนี้
เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนนังชั่ว ต่างเป็นเพราะเธอ
ในความทรงจำของเอียนหยู่โรว เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนคือผู้หญิงที่อ่อนแอและขี้ขลาดอย่างมาก แต่ตอนนี้ทำไมถึงได้แสดงด้านที่ชั่วร้ายออกมาแล้ว อีกทั้งยังเห็นว่าเซียวเซิ่งนั้นดีกับเธอมาก!นำเอาสิ่งที่ตกตะกอนมายี่สิบกว่าปีถูกตามใจจนแสดงออกมาแล้ว!
ยิ่งไปกว่านั้น แม้แต่เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนด่าบรรพบุรุษสิบแปดชั้นของเขา เขาก็ทำเป็นเพียงไม่ได้ยิน
ทานอาหารเสร็จแล้ว เซียวเซิ่งขับรถมาส่งเอียนหยู่โรวที่คฤหาสน์หลังเก่า แต่ว่าเขาไม่ได้อยู่ต่อ ทว่ากลับไปทำงานที่บริษัท
“คุณสามี คุณจะไปไหน?” เซียวเซิ่งยังจับประตูรถเอาไว้ไม่อยากปล่อยมือ มีเซียวจวินเซิงสองสามีภรรยาให้การสนับสนุน แน่นอนว่าความกล้ามากกว่าปกติสักหน่อย
“ผมยุ่งมาก ค่อยมาทานอาหารเย็น”เซียวเซิ่งมองไปยังด้านนห้า พูดออกมาอย่างเย็นชา
“พี่สะใภ้ คุณให้พี่ชายผมไปเถอะ” เซียวซาดึงตัวเอียนหยู่โรวมาด้านข้าง พูดห้ามปรามดีๆ “น่าจะมีธุระจริงๆ พี่ชายของผมรับผิดชอบบริษัทใหญ่ขนาดนั้น งานยุ่งมาก”
เอียนหยู่โรวแอบด่าเซียวซาในใจชุดหนึ่ง หน้าตายิ้มแย้มส่งเซียวเซิ่งออกไป ช่างเถอะ เพียงแค่ตอนเย็นเซียวเซิ่งกลับมาทานข้าวและนอนที่นี่ก็พอแล้ว
มายด์ฮาร์ท วิลล่า
เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนเดินวนไปวนมาอยู่ในสวน เฝ้ามองไปที่หน้าประตูใหญ่อยู่ตลอด เตรียมแผนการเอาไว้เมื่อคนส่งของมา ความจริงแล้วภายในใจของเธอเลอะเลือนอย่างมาก ไม่รู้ว่าตัวเองกำลังรอใครอยู่กันแน่ เพราะว่าในสมองของเธอนึกถึงเซียวเซิ่งไม่หยุด……
ในที่สุด คนส่งของที่เธอรอก็ไม่มา เซียวเซิ่งก็ไม่มา ที่น่าประหลาดใจคนที่มาคือโอเล่ย์
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เรื่องวิวาห์ของเจ้าสาวจำเป็น