เสน่หามาเฟีย นิยาย บท 17

ดาด้าได้แต่มองโรเบิตเดินจากไป

"คุณจะให้คุณโรเบิร์ตไปไหน อยู่กันหลายคนรับฟังรับรู้นี้มันดีอยู่แล้ว !!!

ดาด้าเริ่มกลัวในความไม่ปลอดภัยของตัวเอง หญิงสาวกลัวการกระทำที่ผ่านมาของชายหนุ่มที่พยายามขืนใจรังแกเธอเหมือนกับที่ผ่านมา

" ที่แห่งนี้ผมเป็นนาย คนที่สั่งการได้มีเพียงผมเท่านั้น !!! เอ็ดเวิร์ด ทำหน้ายียวนกวนประสาทดาด้า

เมื่อโรเบิร์ตเดินออกไปและปิดประตูห้อง ตอนนี้ภายในห้องทำงานออฟฟิศสุดหรูของเอ็ดเวิร์ด มีเพียงดาด้าและชายหนุ่มสองคน

" วันนี้สรุปแล้วคุณมีเงินมาคืนผมไหม 50 ล้านเหรียญ ผมจะได้ปล่อยตัวพ่อคุณไป "

เค้าบอกอย่างท้าทายและส่งสายตาดุแฟนเค้ารู้อยู่แล้วว่าหญิงสาวไม่มีเงินแน่นอน

"วันนี้ฉันไม่มีเงินมาให้คุณหรอก"

" อ่ะ แล้วจะมาทำไมให้เสียเวลา เวลาของผมเป็นเงินเป็นทองคุณก็รู้ดี ผมไม่ได้มีเวลาว่างมานั่งคุยกับเด็กที่เพิ่งเรียนจบใหม่แบบคุณนะ "

"ฉันทราบค่ะ วันนี้ฉันอยากจะเสนอข้อตกลงให้คุณนิดหน่อยค่ะ ถึงแม้ฉันไม่มีเงินมาคืนให้คุณแต่ฉันสามารถทำงานใช้หนี้คุณได้ค่ะ "

" อย่างคุณจะมีข้อเสนออะไรมาให้ผม ถ้าคุณจะมาเป็นนางบำเรอผม ผมไม่ต้องการนะ เพราะนางบำเรอของผมมีเยอะแล้ว สวย โสดโสด ซิงๆ มีเยอะเลย หน้าอกก็ใหญ่พร้อมที่จะตอบสนองผมทุกเวลา หน้าอกแบนราบอย่างคุนร่างกายไม่ตอบสนอง แข็งเป็นท่อนไม้ผมไม่ต้องการ "