เสน่หามาเฟีย นิยาย บท 15

เจ็ดวันผ่านไปตอนนี้ดาด้ากำลังนั่งอยู่บนเครื่องบินกำลัง จะแลนดิ้งถึงประเทศอิตาลี ขณะนั่งอยู่บนเครื่องบินดาด้าก็ได้มองออกไปที่ก่อนเมฆอีกไม่นานไม่เกิน 1 ชั่วโมงเครื่องบินก็จะลงจอดแล้วที่กรุงโรม

"คุณแม่คะทรัพย์สินที่มีอยู่ตอนนี้ของเราถ้าขายทั้งหมดรวมกันก็ยังไม่ถึง 50,000,000 เหรียญเลยค่ะ " ผู้เป็นลูกสาวบอกกับแม่ด้วยความกัดกลุ้มใจ

ตอนนี้โรงแรมของเธอไม่มีเหลืออีกต่อไปแล้วเนื่องจากพ่อของเธอได้เอามาจำนำที่บ่อนกาสิโนไปแล้ว ตอนนี้ก็เหลือเป็นบ้านกับคอนโดซึ่งถ้าทั้งสองอย่างนี้ขายไปแล้วก็ยังไม่ได้ถึง 50,000,000 เหรียญที่จะต้องมาใช้หนี้

" โถ่ลูก " ผู้เป็นแม่มองลูกสาวน้ำตาคลอด้วยความสงสาร

ดาด้ากับแม่จึงคุยกันแล้วสรุปว่าดาด้าจะมาทำงานใช้หนี้ที่บ่อนกาสิโนแห่งนี้ แล้วให้ทางบ่อนกาสิโนปล่อยตัวพ่อเธอ กลับไปอยู่กับแม่ของเธอ ส่วนตัวเธอจะเป็นคนทำงานใช้หนี้ที่นี่เองแต่เพียงผู้เดียว

" เดี๋ยวหนูจะบินไปหาเขาที่กรุงโรมแล้วจะบอกกับเจ้าของบ่อนว่าขอทำงานใช้หนี้ค่ะ "

"ถ้าเขาไม่ยอมเจรจาไม่สำเร็จลูกก็บอกแม่นะแม่จะขายทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อช่วยพ่อของลูก "

ถ้าทางบ่อนไม่ยอม ให้ลูกสาวทำงานชดใช้หนี้สิน 50,000,000 เหรียญแม่ของเธอก็จะเป็นคนขายบ้านและร้านอาหารที่เป็นสมบัติชิ้นสุดท้ายก็จะได้ราว 50,000,000 เหรียญ

" แต่เราก็จะไม่เหลืออะไรเลยนะคะคุณแม่ ลำพังตัวหนูไม่เท่าไหร่แต่คุณพ่อคุณแม่เหรอคะจะอยู่ยังไง "

"แม่อยู่ยังไงก็ได้จ้ะขอแค่มีพ่อของลูกแม่อยู่ได้ทุกที่ "

สองคนแม่ลูกได้แต่กอดกันร้องไห้

ในวันรุ่งขึ้น ในที่สุดก็ถึงวันที่ดาด้าต้องไปเจรจาก่อนครบ 7 วัน เธอจึงนั่งเครื่องบินบากหน้ามาขอเจรจาเรื่องหนี้สินกับเจ้านายของโรเบิร์ต เรื่องทำงานใช้หนี้และ ขอผ่อนผันหนี้สิน

ถ้าฝั่งกาสิโนยอม รับในข้อเสนอของเธอ เธอยินดีที่จะทำงานชดใช้หนี้ทุกบาททุกสตางค์ไปตลอดชีวิต นี่คือทางออกที่ดีที่สุดสำหรับเธอ แต่ถ้าฝั่งบ่อนกาสิโน ไม่ยอมรับข้อเสนอของเธอ ทางออกทางเดียวของเธอตอนนี้ก็คือต้องให้แม่ของเธอขายสมบัติชิ้นสุดท้ายเเละจะเอาเงินมาให้กับทางบ่อนกาสิโน หญิงสาวได้แต่คิดในใจขณะนั่งเครื่องบินไปที่กรุงโรม

ดาด้า คิดทบทวนทุกสิ่งทุกอย่างระหว่างที่นั่งเครื่องจากไทยมาที่อิตาลี หญิงสาวก็ได้แต่นั่งถอนหายใจยาวยาว แล้วการศึกษาของเธอที่ได้พร่ำเรียนมาเพื่อที่จะมาบริหารโรงแรมของตัวเอง จะมีประโยชน์อะไรในเมื่อเรียนจบมาแล้วไม่ได้ใช้ในธุรกิจ และไม่ได้ช่วยธุรกิจของเธอเลยสักนิด