เสน่หามาเฟีย นิยาย บท 20

หญิงสาวบอกอย่างมุ่งมั่นนัยน์ตาเด็ดเดี่ยว

เอ็ดเวิร์ดยิ่งได้ฟังที่หญิงสาวพูดทุกการกระทำและความคิดของเธอมันยิ่งทำให้เขาตกหลุมรักเธอมากขึ้นไปอีกแบบที่เค้าก็ไม่รู้ตัว

" โอเคตามนั้นถ้าอย่างนั้นก็เริ่มงานกันเลย เดินตามผมมา "

"ฉันอยากจะขอถามคุณอีกหน่อย"

"เรื่องมากจังเธอเนี่ยะ"

ตอนนี้อารมณ์เค้าเริ่มหงุดหงิดเพราะเขาต้องการนอนกับเธอแล้วความต้องการของผู้ชายอย่างเขามันมีมากเหลือเกิน

"คุณจะปล่อยพ่อฉันได้ตอนไหนและฉันจะได้เจอพ่อของฉันในตอนไหน "

"หลังจากที่ผมทดลองสินค้าแล้ว และคุณไม่ได้โกหกผมว่าคุณยังโสดและซิงอยู่ ถ้าของมีตำหนิก็อย่าหวังว่าจะได้เจอและออกไปจากที่นี่ "

เมื่อได้ยินแบบนี้ดาด้ามีท่าทางที่เศร้าแต่ก็ยังพอมีหวังที่พ่อของเธอจะได้เป็นอิสระ

ดาด้าเดินตามหลังเอ็ดเวิร์ดไป เค้าพาเธอเดินไปภายในห้องนอนส่วนตัวของเขา

เตียงนอนขนาดคิงไซท์หัวเตียงสีดำ ผ้าปูที่นอนสีดำตกแต่งด้วยดิ้นทองคำ ฝาผนังตกแต่งสีดำสลับทอง ดูหรูหราโอ่อ่า

เอ็ดเวิร์ด พาด้าด้าเดินมาหยุดที่เตียงนอนของเขา

" หมดคำถามแล้วใช่ไหมผมไม่มีอารมณ์จะตอบคำถามคุณแล้วนะ " เค้าบอกอย่าหงุดหงิด

หญิงสาวพยักหน้ารับว่าไม่มีอะไรจะถามเขาแล้วจริงๆและเธอก็พร้อมที่จะทำตามที่เค้าบัญชาทุกอย่าง เค้าได้แต่กระตุกยิ้มด้วยความพอใจที่จะได้เชยชิมผู้หญิงคนนี้แล้ว

"ถอดเสื้อผ้าให้ฉันสิ "

เอ็ดเวิร์ด ออกคำสั่งกับหญิงสาวทำหน้าดุดัน

"คะ "

หญิงสาวทำตามแบบไม่มีข้อแม้และอิดออด

ดาด้าถอดเสื้อคุมของเค้าออกเป็นชิ้นแรก ตามมาด้วยเน็กไท และเสื้อเชิ้ตตัวงามด้านในของเขา แล้วหญิงสาวก้มไปถอดรองเท้าและถุงเท้าให้กับผู้เป็นนาย