เสน่หามาเฟีย นิยาย บท 16

"ดิฉันมาขอพบคุณโรเบิร์ตค่ะ"

"คุณผู้หญิงได้นัดไว้ไหมครับ" บอดี้การ์ดสองคนมองหน้ากัน

" ดิฉันมาขอไกล่เกลียหนี้สินค่ะ " ดาด้าบอกกับบอดี้การ์ดที่รักษาความสงบอยู่หน้าประตูกาสิโน

"นัดค่ะ แต่ว่าฉันมาก่อนกำหนดเพราะกลัวว่าจะไม่ทัน "

"สักครู่นะครับผมโทรแจ้งคุณโรเบิร์ตก่อน"

"คะ"

บอดี้การ์ดที่ ควบคุมคาสิโนอยู่ยกโทรศัพท์โทรหาโรเบิร์ตทันที เมื่อวางสายเสร็จเรียบร้อยพนักงานก็เดินนำพาดาด้าเข้าไปพี่ชั้นบนที่สุดของอาคารสุดหรูแห่งนี้ นั่นก็คือห้องทำงานของ เอ็ดเวิร์ดนั่นเอง

เมื่อเข้ามาภายในห้องทำงานของเอ็ดเวิร์ด หญิงสาวมองตกตะลึงด้วยความสวยงาม ฟ้าผนังตกแต่งสีขาวครีมสลับทองคำ ผ้าม่าสุดหรูสีดำลายหลุยส์ โต๊ะทำงานและเก้าอี้แทบจะเป็นทองคำทั้งหมด ที่พื้นปูด้วยพรมสีกรมท่าสลับน้ำเงินและฟ้าอ่อน บ่งบอกรสนิยมของผู้เป็นเจ้าของห้องทำงานสุดหรูอย่างนี้

"ของตกแต่งทั้งหมดก็ได้มาจากเงินคนอื่นสินะ หลอกเอาเงินคนอื่นมาทำหรูให้ตัวเอง สุขสบายอยู่บนกองเงินกองทองของคนอื่น เลวทรามต่ำช้าที่สุด "... ดาด้าบ่นพึมพำคนเดียว

หญิงสาวมองสถานที่สวยงามสุดหรูหราด้วยสายตาที่สุดแสนจะรังเกียจ

สายตาของดาด้าตอนนี้ร้อนรนมากพยายามมองหาผู้เป็นพ่อแต่มองยังไงก็หาไม่เจอไม่ได้ยินแม้กระทั่งเสียง

ไม่นานโรเบิร์ตก็เดินมา

"คุณโรเบิร์ต !!!! ดาด้าอุทานด้วยความตกใจ

" อย่าบอกนะว่าลูกนายสมภพก็คือคุณพ่อคุณดาด้า "

"ใช่คะ"

"บังเอิญจังเลยนะครับ ตอนที่ได้คุยกับคุณผมก็รู้สึกคุ้นในน้ำเสียง "

" เห้อ ... ดิฉันอยากให้บังอื่นเรื่องอื่นมากกว่านะคะถ้าบังเอิญเรื่องนี้ดิฉันรู้สึกไม่แฮปปี้เลยค่ะคุณโรเบิร์ต "..... ดาด้าทำหน้าเศร้าอย่างมาก โรเบิร์ตเองก็ได้แต่แอบเศร้าเพราะผู้หญิงที่ตัวเองชอบไม่ช้าก็เร็วต้องได้ตกเป็นของเจ้านายเค้าอย่างแน่นอน

" ผมเสียใจด้วยนะครับคุณดาด้าผมก็แค่ทำตามหน้าที ... "

"ดาด้าเข้าใจค่ะ !!! แล้วนี่นายของคุณอยู่ที่ไหนคะ !? หญิงสาวถามพร้อมกับกวาดสายตาไปรอบห้องแต่ก็ไม่เจอเขา

" รอสักครู่นะครับคุณดาด้า นายกำลังเดินทางมา ครับเชิญคุณดาด้านั่งรอก่อน "

"เจ้านายคุณคงไม่ทำอะไรที่ไม่ดีกับฉันใช่ไหม ? คะหญิงสาวถามด้วยความวิตกเล็กน้อย

โรเบิร์ตได้แต่ยิ้มไม่ได้ตอบอะไร เค้าไม่รู้จะตอบยังไงเค้าเองก็อึดอัดใจมากในเมื่อผู้หญิงคนเดียวที่ตัวเองกำลังแอบชอบอยู่ต้องตกไปเป็นของคนอื่น

"คุณโรเบิร์ตคะดิฉันอยากจะเจอคุณพ่อแล้วค่ะ ขอฉันเจอคุณพ่อก่อนได้ไหมคะแล้วค่อยมาเจอเจ้านายของคุณทีหลัง" หญิงสาวส่งสายตาอย่างวิงวอนแต่โรเบิร์ตได้แต่ยิ้มตอบอย่างใจเย็น