บทที่ 15 เธอเคยคลอดลูก – ตอนที่ต้องอ่านของ เสพรักร้อน กลางใจตัวพ่อ
ตอนนี้ของ เสพรักร้อน กลางใจตัวพ่อ โดย สตาร์ไลท์ ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายโรแมนซ์ทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง บทที่ 15 เธอเคยคลอดลูก จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที
“จากสภาพของบาดแผลแล้ว น่าจะประมาณสามปี”
สามปี……
วันวิวาห์ตกใจอกสั่นขวัญหาย!
ถ้าสามปีก่อน นั่นก็เป็นปีนั้นที่เธอถูกลักพาตัวไปเหรอ?
ดังนั้น ในหนึ่งปีนั้น เธอเคยคลอดลูก?!
……
วันวิวาห์ออกมาจากโรงพยาบาลด้วยความงุนงง จิตใจไม่อาจสงบได้อยู่นาน
จนกระทั่งเจอโมโมะ เธอจึงเก็บความมึนงงที่ใบหน้า
ความทรงจำในปีนั้น เธอต้องหาทางเอาคืนกลับมาให้ได้!ถ้ามีโอกาส เธอจะต้องให้คนที่ทำร้ายเธอในตอนนั้นชดใช้ให้สาสม!
แต่ตอนนี้ เธอมีเรื่องสำคัญต้องทำ
ห้องปฏิบัติการที่โมโมะหาให้วันวิวาห์เป็นโรงงานเก่าๆในแถบชานเมือง ถึงภายนอกดูเก่า แต่ด้านในใหญ่มาก สิ่งอำนวยความสะดวกในห้องก็ครบถ้วน
วันวิวาห์พอใจอย่างมาก
ไม่ว่าอย่างไร เธอก็ต้องหลีกเลี่ยงคนตระกูลโสธรณาลัยเพื่อให้ผลิตภัณฑ์ใหม่เสร็จสมบูรณ์ โดยสูตรต้องไม่รั่วไหลไปหาพวกเขา
สองสามวันถัดมา วันวิวาห์แทบจะอยู่ในห้องทดลองทุกวัน
ออกไปแต่เช้าและกลับไปถึงดึกดื่น หลายวันผ่านไปโดยไม่รู้คืนรู้วัน ในที่สุดการทดลองของเธอก็มีความก้าวหน้า
วันนี้หลังทานข้าวเย็น
วันวิวาห์หยิบตัวอย่างครีมขวดหนึ่งที่บรรจุภัณฑ์ออกแบบสไตล์ท้องถิ่นให้จอมพลดูอย่างโอ้อวด:“ผลิตภัณฑ์ตัวใหม่ล่าสุดจากห้องปฏิบัติการของฉัน ถ้าออกสู่ตลาดแล้ว ก็สามารถร่วมมือกับโรงพยาบาลพวกคุณโดยลบรอยแผลเป็นและริ้วรอยได้ ได้ผลสุดๆ”
จอมพลเหลือบมองนิ่งๆ ใบหน้าราบเรียบ:“ผมเป็นแค่หมอ ไม่ยุ่งเรื่องความร่วมมือของโรงพยาบาล”
วันวิวาห์รู้ว่าเขาเข้าใจผิด:“ฉันก็ไม่ได้บอกว่าจะให้คุณช่วยโดยใช้เส้นสายนี่ แค่โชว์ให้คุณดูเฉยๆ”
เธอยื่นแขนออกไป:“ดู ผลลัพธ์นี้ เยี่ยมมากๆ”
บนผิวขาวๆมีรอยแผลบาดที่ชัดเจน แผลตรงนั้นบวมแดง เพิ่งตกสะเก็ด
จอมพลขมวดคิ้ว:“เป็นแผลอีกตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?”
วันวิวาห์พูดขำๆ:“บาดเมื่อวาน ทดลองผลลัพธ์ของครีมลดรอยแผลเป็นนี้กับตัว”
สีหน้าจอมพลดูดุดัน:“วันวิวาห์ คุณบ้าหรือไง?”
“ตกใจเวอร์อะไรขนาดนี้ล่ะ?”
วันวิวาห์พูดอย่างไม่แคร์:“ผู้ทดลองที่ไหนบ้างที่ไม่ได้เอาร่างกายตัวเองมาลองยาแบบนี้น่ะ?คุณเป็นหมอ ฉันไม่เชื่อหรอกว่าตอนที่คุณเริ่มเรียนจะไม่เคยแทงเข็มให้ตัวเอง”
สีหน้าชายหนุ่มหมองหม่นลงสุดขีด
ยัยผู้หญิงโง่คนนี้!
วันวิวาห์กำลังยุ่งกับผลิตภัณฑ์ใหม่ของเธอ ทาครีมบางๆไปที่บาดแผล แล้วจู่ๆก็ยื่นแขนไปที่ปลายจมูกของเขา:“ดมสิ หอมมากใช่ไหมล่ะ?”
กลิ่นหอมจางๆของดอกมะลิมาพร้อมกับกลิ่นหอมบนตัวของหญิงสาววนอยู่รอบๆปลายจมูก ช่างเย้ายวนใจ
หัวใจของจอมพลเต้นเร็วทันที ปลายหูรู้สึกร้อนผ่าว
เขาดันแขนเธอออกจากเย็นชา:“ฝีมือต่ำต้อยความสามารถอันน้อยนิด!ริ้วรอยและรอยแผลเป็นของทุกคนต่างกัน ถึงจะเป็นยา ก็ไม่อาจรับประกันได้ว่ายาจะรักษาได้ แล้วนับประสาอะไรกับผลิตภัณฑ์ความงาม”
เธอเอา“ฟาวเวอร์”ในมือของวันวิวาห์มา แล้วมอง:“นี่ของเธอเป็นสินค้าตัวอย่างจากห้องปฏิบัติการสินะ?คุณสมบัติอะไรก็ยังไม่มี”
แล้วหยิบขวดของตัวเองมาอีก แสดงให้เห็นด้านล่าง:“สินค้าของพวกเราได้รับการพัฒนามาระยะหนึ่งแล้ว ใบอนุญาตอย. ชุดการผลิต คุณสมบัติทั้งหมดพวกเราก็มี และสินค้าใหม่ล็อตแรกก็ผลิตออกมาแล้ว และส่งไปให้แต่ละร้านแล้วด้วย พอพวกเราแถลงงานเสร็จ ร้านค้าในห้างสรรพสินค้าใหญ่ๆทั่วประเทศก็จะวางจำหน่ายพร้อมกัน”
หัวใจของวันวิวาห์ดิ่งลงทันที สีหน้าขาวซีด:“ฉันไม่ได้โกหก นี่เป็นครีมที่ฉันวิจัยและพัฒนาเองจริงๆ ตอนนี้ในห้องปฏิบัติการของฉันก็ยังมีข้อมูลทุกอย่างอยู่!”
เสียงตะโกนดุด่าจากผู้คนด้านล่างเวทีส่งเสียงดังจนปกคลุมคำอธิบายของเธอ
“มีผู้คนมากมาย ก็ต้องมีคนชั่วอยู่แล้ว คุณหนูรองแห่งตระกูลโสธรณาลัยคนนี้ หน้าด้านจริงๆ ครั้งที่แล้วแย่งคู่หมั้นของพี่สาวไป ครั้งนี้ยังมาแย่งสินค้าตัวใหม่อีก คงไม่ชอบพี่สาวที่เพิ่งกลับมาได้ดิบได้ดีจริงๆสินะ”
“หึ ไร้การศึกษามาก”
“หน้าด้าน!คนที่ขโมยหยาดเหงื่อแรงกายคนอื่นแบบนี้สมควรไปเข้าคุก”
“ใช่ แจ้งความ!ยอมไม่ได้เด็ดขาด!”
วาเลนไทน์ระงับมุมปากที่ยกเป็นมุมขึ้นมาอย่างเงียบๆ ใบหน้าดูลำบากใจ:“วิวาห์เป็นน้องสาวฉัน เธอยังเป็นเด็กอยู่ ทุกคนอย่าตำหนิเธอนักเลย”
“ยามมาแล้ว!”ไม่รู้ว่าเป็นใครที่ตะโกน
ยามที่ไม่คุ้นหน้ากลุ่มหนึ่งเข้ามา ไม่พูดอะไรทั้งนั้น ลากวันวิวาห์ออกไปด้านนอก และไม่ให้โอกาสเธออธิบาย
วันวิวาห์ถูกโยนออกไปนอกประตูบริษัท
ฝ่ามือที่เพิ่งตกสะเก็ดก็มีเลือดไหลออกมาอีกครั้ง
เธอกระแทกไปที่พื้นอย่างโกรธจัด
ตอนที่กำลังยันพื้นและลุกขึ้น ทันใดนั้นก็มีรองเท้าหนังแวววาวคู่หนึ่งปรากฏขึ้นตรงหน้า
ฝ่ามือใหญ่ที่ดูเป็นผู้ดีข้างหนึ่งก็ยื่นไปตรงหน้าเธอ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เสพรักร้อน กลางใจตัวพ่อ