จอมพลที่ถูกล้อมจนไปไม่ได้ในใจก็รู้สึกหงุดหงิด เมื่อเห็นเขาจะโกรธ เสียงดังฟังชัดก็เข้าไปในแก้วหูเขา
“พวกเธอยอมแพ้เถอะ คุณหมอจอมพลเป็นของฉัน!”
ฝูงชนถูกผลักออก หญิงสาวที่ใบหน้าบวมข้างหนึ่งก็วิ่งมาข้างหน้าเขา
แววตาหญิงสาวนั้นดูใสสะอาดบริสุทธิ์และเต็มไปด้วยความน้อยใจ:“ที่รัก เขาเจ็บแบบนี้แล้ว ทำไมที่รักเพิ่งมาล่ะ?”
เสียงอันหยาดเยิ้มทำเอาทุกคนขนลุกไปทั้งตัว
จอมพลกลั้นความโกรธไว้ในแววตาเย็นชา
เหล่าแฟนคลับสาวๆที่ล้อมรอบก็ไม่ทำอีก
“นี่เธอเป็นใครเหรอ?มีสิทธิ์อะไรมาบอกว่าคุณหมอจอมพลเป็นของเธอ?”
“ใช่ ตอนนี้คุณหมอจอมพลยังโสดอยู่ พวกเราทั้งโรงพยาบาลต่างรู้ นี่ยัยอัปลักษณ์ที่ไหนกันเนี่ย?”
……
“ที่รัก พวกเธอไม่เชื่อ ไม่งั้นที่รักพิสูจน์ให้ฉันทีสิ?”
วันวิวาห์เหลือบมองทุกคน โน้มตัวไปที่หูของจอมพลแล้วกระซิบอย่างรวดเร็ว:“คุณหมอจอมพล ฉันเห็นความไม่เป็นธรรมเลยยื่นมือเข้าช่วย จะช่วยคุณออกจากสถานการณ์อันยากลำบาก อย่าขัดฉันล่ะ”
กลิ่นหอมบางๆบนตัวหญิงสาวเตะเข้าจมูก จอมพลหรี่ตาลงเล็กน้อย
ก่อนที่วันวิวาห์จะถอยออกไป มือใหญ่ๆของชายหนุ่มก็โอบเอวบางๆของเธอ:“แค่เธอกับฉันรู้กันก็พอ ทำไมต้องสนความคิดคนอื่นด้วย?”
“จุ๊บๆ!”
วันวิวาห์ยิ้มจนตาเป็นสระอิ เขย่งเท้าจูบลงที่ใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่ม:“ฉันรู้ ว่านายทนไม่ได้ที่ฉันจะน้อยใจ”
ใบหน้าที่สมบูรณ์แบบเช่นนี้ เข้าใกล้เธอแบบนี้ ไม่จุ๊บสักหน่อยก็คงเสียเปล่า!
ทันใดนั้นผู้คนรอบๆก็ส่งเสียงฮึดฮัดทันที
สายตาของจอมพลเยือกเย็นทันที กระจายความเยือกเย็นออกมาทั้งร่างกาย
วันวิวาห์เหมือนจะรู้สึกไม่ถึง จูงมือของเขาพุ่งออกจากฝูงชนเข้าไปในห้องทำงานหมอห้องหนึ่ง
ประตูปิดลง เธอปล่อยมือของเขา:“หลุดพ้นความลำบากได้อย่างเพอร์เฟค ไม่ต้องขอบคุณนะ”
สายตาเย็นชาของจอมพลหยุดไปที่ใบหน้าของวันวิวาห์ นั่งลงไปที่หลังโต๊ะทำงาน:“อย่าคิดว่าใช้วิธีการเล็กๆน้อยๆแล้วจะหาหมอโดยไม่ต้องต่อคิว”
“คุณรู้ได้ไงว่าฉันจะมาหาหมอ?” วันวิวาห์มองเขาด้วยสายตาเป็นประกาย:“ฉันเป็นไข้ใจ คิดถึงคุณ!ตรงหน้านี้ แค่กลยุทธ์ทุกข์กายเฉยๆ”
เธอโน้มตัว ร่างกายกว่าครึ่งหนึ่งพิงไปที่โต๊ะทำงานของจอมพล:“ฉันช่วยคุณแล้ว คุณไม่คิดจะพลีกายมอบทั้งชีวิตให้ฉันหน่อยเหรอ?”
“ช่วย?”
จอมพลหัวเราะอย่างเยือกเย็น พูดจาเหน็บแนม:“ใช้วิธีอื่นมายั่วยวนผม แปลกใหม่แหวกแนวกว่าผู้อื่นจริงๆ”
วันวิวาห์ถอนหายใจ:“ถึงจะไม่ค่อยเป็นอย่างที่หวัง แต่ยังไงก็ดึงดูดความสนใจจากคุณได้ แต่ฉันจะแก้ไขสักหน่อย คุณหมอจอมพล ฉันถูกใจคุณจริงๆ!เห็นคุณแวบแรก ก็ถูกรูปลักษณ์ที่หล่อเหลาและบุคลิกอันยอดเยี่ยมของคุณดึงดูดอย่างลึกซึ้งแล้ว คุณคือเทพีวีนัสในใจฉัน!”
เธอใช้มือทำท่าโชว์หุ่น กะพริบตา:“คุณดูสิ ฉันก็ไม่ได้แย่นะ หน้าตาก็ดี ……เอ่อ ถึงแม้หน้าในวันนี้จะไม่ค่อยสวย แต่ปกติฉันสามารถกำจัดพวกสาวๆข้างนอกนั้นไปได้ไกลจริงๆนะ หุ่นดีเป็นแม่พันธุ์ได้ดี ร่างกายบอบบางล้มลงได้ง่าย คุณจะลองดูไหมล่ะ?”
ดวงตาของจอมพลกระตุกเล็กน้อย
ผู้หญิงอะไรหลงตัวเองไร้ยางอาย……
“ทะเบียนบ้านเอามาไหม?”
“แต่งกับฉันคุณจะไม่……เอ๋คุณพูดอะไรน่ะ?”
วันวิวาห์ที่เตรียมจะโปรโมตตัวเองต่อไปก็ตะลึง
จอมพลขมวดคิ้ว
สมองไม่ดี หูก็ใช้ไม่ได้?
“คนอย่างผมไม่ชอบเสียเวลา ในเมื่อคุณเพิ่งช่วยผมไป และยังโปรโมตตัวเองอย่างไร้ยางอายด้วยความกระตือรือร้นแบบนี้อีก ถ้าผมไม่ตกลงกับคุณ คุณก็คงยืนหยัดไม่ปล่อย ผมไม่มีเวลามาเสียเวลาขนาดนั้น งั้นจดทะเบียนเลยไหมล่ะ”
“จดทะเบียน……”
วันวิวาห์มองเขาอย่างตะลึงเล็กน้อย เอาเอกสารออกจากกระเป๋าอย่างงงงวย:“ทะเบียนบ้านบัตรประชาชนพาสปอร์ต จะเอาอันไหน?”
เธอเพิ่งกลับมาจากไปทำงานต่างที่ เอกสารทั้งหมดเลยอยู่ในกระเป๋าด้วย
จอมพลเหลือบมองชื่อบนบัตรประชาชนเธอ แล้วยกนาฬิกาข้อมือมาดูเวลา:“ผมมีเคสผ่าตัด ให้เวลาผมสองชั่วโมง ผ่าตัดเสร็จไปอำเภอกัน”
“จริงหรือเปล่าเนี่ย?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เสพรักร้อน กลางใจตัวพ่อ