เสพรักร้อน กลางใจตัวพ่อ นิยาย บท 27

เชลน่าคอสเมติกส์ห้องพักของรองผู้จัดการบริษัท

วาเลนไทน์ฟื้นขึ้นมา

ยิ่งภาชิระคิดมากเท่าไหร่ก็ยิ่งรู้สึกว่าเรื่องนี้มันผิดปกติมากขึ้นเท่านั้น เขามองดูสองพี่น้องตระกูลโสธรณาลัยแล้วถามว่า "วิวาห์เป็นคนบริหารเชลน่ามาโดยตลอด ต่อให้ลูกน้องใจกล้าขนาดไหนก็ไม่กล้าเอาสูตรของเธอมาเป็นของตัวเองหรือใช้สูตรของเธอมาเป็นความดีความชอบของตัวเองหรอก เลนไทน์ ราวัฒน์บอกฉันมาตามจริงกับฉันว่าใครเป็นคนขโมยสูตรของวิวาห์?เลนไทน์กัดฟันกรอด ไม่คิดว่าภาชิระจะสงสัย

ดวงตาของเธอเป็นประกาย มองไปที่จิราวัฒน์ด้วยความอัดอั้นตันใจ "พี่สาม ฉันแล้วว่าความจริงมันไม่สามารถปกปิดได้ ไม่ช้าก็เร็วก็จะถูกเปิดเผยออกมา พี่ก็ไม่ยอมฟัง...วิวาห์เป็นน้องสาวของเรา แม้ว่าจะมีความขัดแย้งกับพี่บ้าง ก็ไม่คิดเล็กคิดน้อยกับพี่จริงๆหรอก แต่ถ้าเป็นคนนอก จะใจดีได้อย่างไร ต่อไปพี่อย่าหุนหันพลันแล่นแบบนี้อีกนะ"

"ฉัน?!"

จิราวัฒน์ชี้ตัวเองอย่างไม่อยากจะเชื่อ ความโกรธพุ่งขึ้นทันที "วาเลนไทน์ ยอดเยี่ยมดีนี่!"

เขาตะโกนอย่างโกรธเคือง "ต่อให้ฉันทำ แล้วมันจะทำไมล่ะ? หลายปีมานี้คุณปู่สามารถมองเห็นแต่วันวิวาห์ หลานอีกหลายคนก็ไม่สนใจ? ทุกคนต่างอาศัยอยู่ในเงาของวันวิวาห์ ฉันทนมานานมากพอแล้ว!"

พูดถึงอดีต จิราวัฒน์ก็โกรธมาก "หลังจากคุณปู่แบ่งบ้านให้พวกเราเป็นสามบ้าน ยังไงซะเธอก็เป็นผู้หญิงที่ต้องแต่งงานออกไปไม่ช้าก็เร็ว มีสิทธิ์อะไรมายุ่งกับฉัน? ฉันแค่ไม่ทันระวังเลยถูกหลอกเปิดบริษัทสองที่ เธอก็วิ่งแจ้นไปฟ้องคุณปู่ ให้คุณปู่ถอดตำแหน่งทั้งหมดของฉัน! แค้นนี้ ฉันไม่ปล่อยไปง่ายๆแน่ ต้องล้างแค้นไม่ช้าก็เร็ว!"

ภาชิระขมวดคิ้ว

ตระกูลโสธรณาลัยมีลูกหลานมากมาย เขารู้อยู่แล้วว่าตระกูลโสธรณาลัยวุ่นวาย แต่เขาไม่คิดว่าจะวุ่นวายขนาดนี้

เขาตำหนิอย่างเย็นชา "เดิมทีเป็นเพราะนายประมาทเองแท้ๆ นายทำไม่ถูก แล้วยังไม่ให้คนอื่นพูดอีก จิราวัฒน์นายเป็นลูกผู้ชาย ทำไมใจถึงได้แคบขนาดนี้! ครั้งนี้ถ้าไม่ใช่เพราะนายขโมยมาผิด วิวาห์คงถูกจับเข้าคุกไปแล้ว นายคิดจะแก้แค้นเธอแบบนี้เหรอ?"

"เหอะ!"

จิราวัฒน์เหลือบมองวาเลนไทน์ "ภาชิระนายเป็นคู่หมั้นของใครกันแน่? ไม่ช่วยคู่หมั้นตัวเองแต่กลับช่วยคนนอก?"

"เรื่องนี้เกี่ยวอะไรกับเรื่องใครเป็นคู่หมั้นของฉัน? ฉันยึดถือความถูกต้องไม่ได้ต้องการช่วยคนผิดแม้จะเป็นญาติ! ก่อนหน้านี้ที่วิวาห์อยู่โรงพยาบาล เธอก็สัญญาแล้วว่าจะยกบริษัทให้กับเลนไทน์ แล้วทำไมพวกเธอถึงยังขโมยของของเธออีกล่ะ?"

ภาชิระพูดอย่างโกรธเคือง "ฉันโตมากับวิวาห์ ฉันรู้จักเธอดี เธอมักจะใส่ส่วนผสมที่เป็นความลับบางอย่างลงไปในสิ่งที่เธอพัฒนา และส่วนผสมเหล่านี้ไม่สามารถเจอได้ในสูตรเลย ต่อให้นายอยากขโมย ก็ยากที่จะขโมยมันมาได้ทั้งหมด ตอนนี้พวกเธอทำแบบนั้นไป เรื่องความเสียหายมหาศาลกลับไม่พูด ช่างน่าขันจริงๆ!"

วาเลนไทน์ตาแดง กัดริมฝีปากอย่างขมขื่น "ชิระ ฉันขอโทษ เป็นความผิดฉันเองที่ทำให้นายเป็นห่วง...นายวางใจได้ ฉันสัญญาว่าต่อไปนี้จะไม่มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีกแน่นอน"

เธอกำหมัดแน่น

ครั้งหน้าเธอจะไม่มีวันปล่อยให้วันวิวาห์โชคดีเช่นนี้!

ภาชิระมองคู่หมั้นที่แสนอ่อนแอ ความโกรธในใจก็คลายลง

"ทำไมเลนไทน์ถึงเป็นลมได้ เกิดอะไรขึ้น?"

เทียนแขรีบผลักประตูเข้ามาอย่างร้อนใจ

พอเห็นวาเลนไทน์ก็รีบปรี่เข้าไปดึงเธอมามองอย่างละเอียด

ภาชิระก้าวไปข้างหน้า "คุณอาชูเกียรติ คุณน้าเทียนแข"

ชูเกียรติพยักหน้าถามอย่างเย็นชา "วันนี้เกิดบ้าอะไรขึ้น?"

ไม่มีใครตอบ เขาเรียกชื่อ "ราวัฒน์ แกตอบ"

ความโกรธในใจจิราวัฒน์ลดลงทันที

ยังไงซะเชลน่าเป็นทรัพย์สมบัติของทั้งบ้านรอง พอลูกพี่ลูกน้องบ้านใหญ่อย่างเขามาเข้าร่วม ก็โวยวายกลับบ้านบอกว่าเขามีเจตนาไม่ดี

ต่อให้ทะเลาะกันส่วนตัวยังไง แต่เรื่องนี้จะไปถึงหูคุณปู่ไม่ได้

จิราวัฒน์ยิ้มด้วยความหวาดผวา "อารองครับ เรื่องนี้มันยาว อารองไปถามเลนไทน์เถอะครับ ผมมีธุระ ขอตัวก่อนนะครับ"