เสพรักร้อน กลางใจตัวพ่อ นิยาย บท 36
ตอนเลิกงานเลี้ยง วันวิวาห์ก็เมาอย่างไม่ต้องสงสัย
กวินทร์เป็นคนดูสถานการณ์เป็น รีบดึงโมโมะมาด้านข้างตน“ผมมีโชเฟอร์ด้วย สามารถไปส่งคุณโมโมะได้”
โมโมะดื่มหนักไปหน่อย สมองจึงตามไม่ทัน เธอล้วงกุญแจรถออกมา“ไม่ต้องค่ะ ฉันมีรถ ฉันยังต้องไปส่งวิวาห์อีก”
“ดื่มเบียร์แล้วขับรถไม่ได้นะครับ”
กวินทร์กล่าว พร้อมกับแย่งกุญแจรถจากเธอ ก่อนจะลากเข้าลิฟต์ไปก่อนล่วงหน้า
จอมพลให้วีระขับรถมารอหน้าประตู จึงจะประคองเชิงกอดวันวิวาห์ไปเข้าลิฟต์อีกด้าน
สองขาวันวิวาห์อ่อนยวบ แขนขาวผุดผ่องและนุ่มนวลคล้องอยู่บนคอของจอมพล ดวงตาพร่ามัว “สามีของฉันดีมากเลย.....ทั้งหล่อทั้งสปอร์ตและใส่ใจอีกต่างหาก”
กลิ่นเบียร์รดใส่บริเวณคอด้านข้าง ชวนให้หัวใจสั่นไหวอย่างผิดปกติ
จอมพลปัดศีรษะเธอไปอีกด้าน
วันวิวาห์ไม่สบายตัว จึงบิดหน้ากลับมาแนบติดคอเขาอีกครั้ง“เมื่อก่อนฉันตาบอดเอง ทำไมถึงไปชอบภาชิระที่เป็นหลานฝ่ายพี่ชายน้องชายด้วย？”
จอมพลประหลาดใจเหลือแสน“หลานชายฝ่ายพี่ชายน้องชาย？”
วันวิวาห์หรี่ตาครุ่นคิด พลางยิ้มอย่างโง่ ๆ “ไม่ใช่.......หลานฝ่ายพี่สาวน้องสาว”
จอมพลเลิกคิ้ว พูดจาเหลวไหลอะไรกัน
หน้าผากร้อนแผ่วของสาวน้อยขยับและถูไถอยู่ในคอเขา จนทำให้ไฟราคะลุกโชน
“วันวิวาห์ ทำตัวดี ๆ หน่อย” จอมพลตำหนิ
“กรู๊ ๆ ๆ ๆ”
เสียงกรนเบา ๆ ดังขึ้น
จอมพล“……”
เขาขบฟัน“กลับไปจะสั่งสอนให้หลาบจำเลย”
เขาก้มตัวอุ้มเธอขึ้นมา
ไม่รู้ว่าด้านนอกเกิดฝนตกปรอย ๆ เมื่อไหร่
พึ่งออกจากประตูใหญ่ของโรงแรม วันวิวาห์ก็ตัวสั่นเทา
จอมพลสั่งให้พนักงานต้อนรับหน้าประตูไปหาผ้านวมมา ต่อด้วยห่มให้เธอหายหนาว
วันวิวาห์โดนห่มจนรู้สึกอึดอัด ลืมตาขึ้นอย่างสะลึมสะลือ
มองใบหน้าหล่อเหลาที่ทั้งคนและทวยเทพต้องอิจฉา เธอก็เข้าไปจับแก้มแล้วยิ้มซื่อ ๆ “สามีหล่อจัง”
เดิมทีในใจจอมพลก็เกิดเพลิงราคะแล้ว ตอนนี้ใบหน้าก็ยังต้องเกิดรอยแดงขึ้นอีก
เขารู้สึกปวดหัว
ตอนที่เตรียมจะโมโห พลางเห็นแก้มสาวน้อยเผยลักยิ้มที่เด่นชัด และแววตาเปี่ยมไปด้วยความหลงใหล “สวรรค์ไม่เป็นธรรมกับฉันเลย ความรัก ครอบครัวและเพื่อน ล้วนทรยศฉัน แต่.......สุดหล่อไม่เคยรังแกฉัน”
ความโกรธหายไปในบัดดล
คำพูดนุ่มนวลประหนึ่งตะขอไปติดกล้ามเนื้อหัวใจ ทำให้เขาใจอ่อนในชั่วพริบตา
หลังจากขึ้นรถ
จอมพลให้เธอพิงตัวเองไว้ พลางตักเตือนเสียงเย็นเยียบ“หลับตานอนดี ๆ ถ้าขยับมั่วซั่วอีกจะจัดการคุณซะ”
ดวงตาชุ่มฉ่ำของวันวิวาห์ลืมตาขึ้นมาดูเล็กน้อย แลดูซื่อบื้อมาก ทว่ากลับจองหองแบบไม่บันยะบันยัง “จัดการสิ คุณอยากจัดการยังไง?จัดการแบบไหน?”
พูดมาต่อตอนท้ายก็กลายเป็นเสียงสะอื้นไห้ด้วยความขมขื่น“ฉันก็ไม่รู้ควรจัดการเรื่องพวกนั้นยังไง พวกเขารังแกฉัน ทรยศฉัน ฉันยังทำอะไรได้อีก? ต้องยิ้มสู้เพื่อมีชีวิตต่อไปสิ”
ผู้หญิงตอนเมาทำให้ปวดหัวเหลือเกิน
สีหน้าจอมพลย่ำแย่“คออ่อนแบบนี้ หากดื่มอีกก็ไสหัวไปไกล ๆ เลย”
และแล้วก็กลับมาถึงบ้าน
จอมพลอุ้มเธอเข้าไปในห้องนอนแล้ววางลงบนเตียง
วันวิวาห์เอามือคล้องคอเขา ไม่ยอมปล่อยมือ
จอมพลรู้สึกเหลืออด สั่งการอย่างอดทน“ปล่อย รีบนอนเร็ว”
“ไม่เอา” หญิงสาวในสภาพเมามายหลับตาพร้อมกับขยับปากพูด
“วันวิวาห์”
“ฉันไม่ปล่อยมือหรอก”
สาวน้อยลืมตาขึ้น ดวงตาพร่ามัวเปล่งประกายเงางาม ใบหน้าเล็กเต็มไปด้วยความกล้ำกลืนอยุติธรรม “ฉันปล่อยมือคุณก็จะไปสิ ตอนนี้ฉันไม่เหลืออะไรแล้ว คุณเป็นสามีของฉัน คุณจะทอดทิ้งฉันไม่ได้”
เธอพูดพร้อมกับดึงเข้ามาจับให้แน่นกว่าเดิม
จอมพลที่กำลังก้มหน้าอยู่ถูกเธอดึงกะทันหัน แรงโน้มถ่วงสูญเสียสมดุล
ร่างสูงใหญ่ก้มตัวและกดทับเธออย่างจัง
โครม！
คล้ายกับมีอะไรบางอย่างระเบิดในสมองจอมพล
ใบหน้าเขามืดครึ้มแบบน่ากลัวมาก นัยน์ตาเย็นชาเผยคลื่นอารมณ์ขึ้น“วันวิวาห์ หาที่ตายหรือ”
“เจ็บ......”
สาวน้อยเอ่ยปากพูดด้วยความเจ็บปวด น้ำตาพลันไหลหลั่ง
จอมพล“……”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เสพรักร้อน กลางใจตัวพ่อ