เสพรักร้อน กลางใจตัวพ่อ นิยาย บท 37
สรุปบท บทที่ 37 กอดกันนอน: เสพรักร้อน กลางใจตัวพ่อ
บทที่ 37 กอดกันนอน – ตอนที่ต้องอ่านของ เสพรักร้อน กลางใจตัวพ่อ
ตอนนี้ของ เสพรักร้อน กลางใจตัวพ่อ โดย สตาร์ไลท์ ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายโรแมนซ์ทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง บทที่ 37 กอดกันนอน จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที
รอเดี๋ยวนะ
จอมพลขมวดคิ้วมองเธอ“เมื่อกี้คุณพูดว่าอะไรนะ？”
สายตาเขาจับจ้องที่ร่างกายเธอ เธอกับภาชิระโตมาด้วยกัน ทว่ายังไม่เคยร่วมหลับนอนกัน？
“บอกว่าคุณมันไอ้ชาติชั่ว ไอ้สวะ ไอ้สารเลว......”
เสียงด่าทอของวันวิวาห์เบาลง เมื่อฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำงาน เธอก็เอนกายไปซบในอ้อมกอดเขาแล้วหลับไป
เมื่อเสียงลมหายใจมั่นคง จอมพลพลันยิ้มแบบไร้เสียง
เขาถอดเสื้อเปียกของเธอ จากนั้นก็ใช้ผ้าเช็ดตัวผืนสะอาดคลุมตัว แล้วก็อุ้มออกไป
เมื่อวางบนเตียง วันวิวาห์ก็กลิ้งสองตลบ แล้วกอดผ้านวมบิดไปมา
จอมพลเอาไดร์เป่าผมมา
เป่าผมให้เธอไปพลาง เตือนเสียงเบาไปพลาง“นอนนิ่ง ๆ ถ้าดิ้นอีกก็ลงไปนอนที่พื้นเลย”
สาวน้อยบนเตียงนอนอย่างเชื่อฟัง ไม่รู้ว่าฟังเข้าใจหรือไม่
หลังจากเป่าผมเสร็จ จอมพลก็หยิบผ้าที่วันวิวาห์ใช้ปูพื้นยามปกติปูใต้เตียง จากนั้นปิดไฟนอนลงไป
กวินทร์ส่งประวัติช่วงหลายเดือนที่ผ่านมาของวันวิวาห์มาให้
จอมพลอ่านในมือถืออย่างรวดเร็วหนึ่งจบ นึกถึงตอนเธอเมาแล้วเผยความเศร้าโศกและรู้สึกไม่ปลอดภัยออกมา หัวใจเขาก็หดหู่
ข้อความจากวินทร์【พี่พลยังมีอีกเรื่องหนึ่ง ผมคิดว่าจำเป็นต้องพูด คือสาเหตุที่พี่สะใภ้แต่งงานกับพี่น่าจะเป็นเพราะเธอโดนหักหลัง รู้สึกเคืองใจ จึงประชดด้วยการแต่งงานสายฟ้าแลบกับพี่ พี่ต้องเตรียมใจไว้บ้างนะ】
จอมพลหัวเราะเยาะ เอียงหน้ามองสาวน้อยที่หลับสนิทบนเตียง
โดนพ่อแม่ แฟนหนุ่มและเพื่อนรักทรยศในเวลาอันสั้น ๆ เช่นนี้ คนปกติต้องเห็นพิรุธตั้งนานแล้วไหม？
แต่เธอกลับรู้ตอนท้าย ตกลงเธอโง่ถึงขั้นไหนกันเนี่ย？！
เขาปิดมือถือ พึ่งหลับตาก็ได้ยินเสียงเคลื่อนไหวของสาวน้อยบนเตียง จากนั้นก็
“ปัง”
เกิดเสียงข้างกายเขา
จอมพลรีบลืมตาขึ้น
ของนุ่ม ๆ นิ่ง ๆ กลิ้งเข้ามาแล้วมุดอยู่ในอ้อมกอดเขา เธอราวกับเป็นปลาหมึกยักษ์ใช้มือและเท้าพันตัวเธอ จากนั้นก็ไม่ขยับอีก
จอมพล“……”
เขาผลักเธอออก ทว่าสาวน้อยที่หลับสนิทยังรู้จักต่อกรกับเขา ให้ตายอย่างไรก็ไม่ยอมปล่อย
เขาใช้แรงเพิ่มขึ้นอีกนิด
เธอก็ส่งเสียงเหมือนจะร้องไห้
จอมพลจนปัญญา ยอมปล่อยมือแต่โดยดี
กลิ่นบนกายของสาวน้อยที่แสนจะคุ้นเคยและรู้สึกสบายใจโชยมาแตะจมูกอีกครั้ง
จอมพลผ่อนคลายตัวเอง เมื่อรู้สึกง่วงก็ค่อยๆเข้าสู่นิทรา
……
เช้าวันรุ่งขึ้น
วันวิวาห์ตื่นขึ้นมาด้วยอาการปวดหัว
พึ่งลืมตาก็เห็นดวงตาสุกใสของหนูกะทิ
วันวิวาห์ยกมุมปากยิ้มอยางงัวเงีย“ไฮ อารมณ์สวัสดิ์เบบี้”
“ไม่เช้าแล้ว หนูใกล้จะสายแล้ว”
วันวิวาห์“……”
เสียงสนทนาของทั้งสองปลุกจอมพลที่นอนอยู่ด้านข้างให้ตื่น
ผู้ชายลืมตาเย็นเยียบที่กำลังสะลึมสะลือจากการตื่น“ตื่นแล้วก็ไปให้พ้นๆ”
วันวิวาห์ชะงักงัน
ทำไมเสียงของจอมพลใกล้ขนาดนี้?
เธอหันหน้าเนือย ๆ จึงพบว่าตัวเองอยู่อ้อมกอดคนอื่น
ตอนนี้กำลังจับอกแกร่งของเขาแล้วคุยกับหนูกะทิ
อีกอย่าง……
ผ้านวมลื่นลงไป ความหนาวจู่โจมสู่ผิวหนัง ความหนาวทำให้ผิวเป็นหนังไก่ไปเลย
วันวิวาห์ตัวสั่นเทา ระหว่างที่ก้มหน้ามอง พบว่าด้านล่างผ้านวมคือเปลือยเปล่า
เธอไม่ได้ใส่อะไรเลยหรือ
“อ๊าก”
วันวิวาห์ตักน้ำอุ่นมา แล้วเช็ดมือและเท้าให้คุณปู่ด้วยตัวเอง
คุณหมอกล่าวอยู่ด้านข้าง“ที่จริงคุณวันวิวาห์ไม่จำเป็นต้องทำก็ได้ครับ พยาบาลของพวกเราดูแลได้ดีมากอยู่แล้วครับ คุณชายกวินทร์ยังสั่งให้ดูแลยี่สิบสี่ชั่วโมง จึงมีคนดูแลคุณปู่โดยเฉพาะครับ ไม่ต้องเป็นห่วงครับ และอีกอย่าง …”
เขาหยุดพูดชั่วครู่“ถึงคุณจะทำแบบนี้ แต่คุณปู่ก็ไม่รับรู้ ตอนนี้ท่านฟื้นได้เป็นบางครั้งเท่านั้นครับ ไม่พูดไม่ค่อยได้ด้วยครับ โชคดีที่ยานำเข้าต่างประเทศได้ผลดี คาดว่าอีกไม่กี่วัน อาการจะดีขึ้นครับ”
วันวิวาห์ยิ้มกล่าว“ฉันไม่ได้ทำเพราะอยากให้คุณปู่รู้”
เธอแค่อยากรู้สึกสบายใจ
คุณปู่คือคนบนโลกนี้คนสุดท้ายที่เป็นคนในครอบครัวที่รักและจริงใจต่อเธอมากที่สุด
เมื่อกล่าวขอบคุณคุณหมอเสร็จสรรพ วันวิวาห์ก็เดินออกจากโรงพยาบาล
พึ่งก้าวออกนอกประตูใหญ่ ชูเกียรติกับเทียนแขก็พุ่งเข้ามา
“วันวิวาห์ เธออยู่ที่นี่จริง ๆ ด้วย”
เทียนแขชะเง้อหน้ามองเข้าไปด้านในโรงพยาบาล“คุณปู่เธออยู่ข้างในใช่ไหม？”
ชูเกียรติกล่าวเสียงเย็นยะเยือก“ไอ้ลูกทรพี แกซ่อนตัวคุณปู่ทำไม？”
เทียนแขกล่าวเสียงดุดัน“พูดมากกับมันทำไม หากมันไม่ส่งตัวออกมา พวกเราก็ไปแจ้งความเลย”
สองสามีภรรยาผลักกันพูดคนละประโยค คล้ายกับกำลังเล่นงิ้วอยู่
วันวิวาห์มองด้วยความขบขัน“พวกพ่อไปแจ้งความเลย หนูจะรออยู่ตรงนี้ไม่ไปไหน ถ้าตำรวจมาแล้วก็ให้พวกเขารู้ว่าพฤติกรรมไร้มนุษยธรรม โดยการไม่ให้คุณปู่รักษาตัว”
“แก”
ชูเกียรติโกรธจนดวงตาแดงก่ำ
เทียนแขรีบพยุงสามีตนไว้ แล้วส่งเอกสารให้หนึ่งฉบับ“คุณมัวแต่พูดมากกับมันทำไม จึงจัดการเรื่องสำคัญกว่าก่อนเถอะ”
ชูเกียรติข่มอารมณ์โกรธ ก่อนจะยื่นเอกสารพร้อมบัตรหนึ่งใบให้วันวิวาห์
“ในบัตรนี้มีเงินหกล้าน เพียงพอที่จะให้ตาเฒ่ารักษาตัวจนหายดี ตอนนี้ให้เงินแก แกก็ต้องเซ็นเอกสารฉบับนี้ด้วย”
วันวิวาห์รับบัตรมาดูปราดหนึ่ง เกิดความสงสัยเต็มทั่วท้อง
พวกเขาใจกว้างถึงเพียงนี้เลยหรือ？
หรือจะขุดหลุมให้เธอกระโดดลงไปหรือเปล่า？
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เสพรักร้อน กลางใจตัวพ่อ