เสพรักร้อน กลางใจตัวพ่อ นิยาย บท 46

กวินทร์มองไปยังกุมารแพทย์ผู้เชี่ยวชาญที่อยู่ข้างหลัง

ทุกคนต่างพากันส่ายหัว

แผนการรักษาของพวกเขาสามารถคิดค้นได้หลายร้อยวิธี มูลเหตุสำคัญอันดับแรกตัวยาต้องมีประสิทธิภาพ

อาการดื้อยานี้ทำลายแผนการรักษาทั้งหมดที่มีจนสิ้น

“คนไข้ตัวน้อยไม่ตอบสนองกับยา นั้นก็หมายความว่าไม่ว่าจะกินหรือฉีดยาอะไรก็ไม่เกิดผล กรณีแบบนี้ ทำได้เพียงใช้ยาต้าน……”

ภายในห้องตกอยู่ในความเงียบสงัด มีเพียงเสียงติ๊ดๆของเครื่องวัดเท่านั้นที่ดังอยู่

ดีที่หลังจากที่หนูกะทิอาเจียนเป็นเลือดออกมาแล้วก็ทุเลาลง แล้วทำการตรวจอีกรอบ บันทึกข้อมูลต่างๆแสดงให้เห็นว่าอาการคงที่ หัวใจที่วูบไหวของทุกคนก็ถึงได้สงบลงได้

ด้านนอกท้องฟ้าเต็มไปด้วยดวงดาว จอมพลคลึงไปที่หว่างคิ้วอย่างเหนื่อยล้า“พวกคุณไม่จำเป็นต้องมาเฝ้ากันอยู่ที่นี่หรอก เลิกงานไปเถอะ”

ทุกคนต่างถอนหายใจกันอย่างโล่งอก และออกจากห้องไปอย่างเงียบๆ

กวินทร์นั่งอยู่ข้างๆ พูดเสียงแผ่วเบา“เรื่องที่กะทิดื้อยา บางทีอาจจะต้องลองสกัดแอนติบอดีจากเลือดของแม่หรือไม่ก็ลองสกัดแอนติบอดีเลือดจากสายสะดือ”

เขาถามอย่างระแวดระวังว่า“แม่ของเธอ……ยังได้ข่าวอยู่ไหม？”

อาการของหนูกะทิ ผู้เชี่ยวชาญทั้งในและต่างประเทศคิดหามาแล้วทุกวิธี ก็ไม่สามารถทำอะไรกับมันได้

ผู้เชี่ยวชาญจากต่างประเทศเสนอมาแนวคิดหนึ่ง ว่าอาจจะใช้เลือดจากคนในครอบครัว หรือลองสกัดแอนติบอดีเลือดจากสายสะดือ

แต่กรุปเลือดของจอมพลไม่เข้ากัน และแม่ของหนูกะทิก็เป็นปริศนามาตลอด

หาตัวแม่ไม่เจอ เลือดจากสายสะดือก็คงไม่ต้องพูดถึง

ใบหน้าของจอมพลเย็นเยือกราวกับน้ำแข็ง“คนตายไปแล้ว ให้ฉันไปขุดมาจากหลุมหรือไง ？”

กวินทร์“……”

เขาครุ่นคิดในคำพูดนี้“อันที่จริง ก็ใช่ว่าจะต้องเป็นแม่เท่านั้น หากรู้ตัวตนของเธอ ก็ดูจากเลือดของคนในครอบครัวว่าจะสามารถใช้แทนกันได้ไหม แล้วเอาไปลองดูก็ได้เหมือนกัน ”

ใบหน้าของจอมพลอึดอัดอย่างมาก“กรุ๊ปเลือดRH negativeเดิมทีก็หายากอยู่แล้ว ต่อให้หาจนเจอ นายคิดว่าทั้งครอบครัวเธอจะมีคนกรุ๊ปเลือดRH negativeทั้งหมดหรือไง？”

หากมีครอบครัวแบบนี้จริง คงมีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วโลกแล้ว

กวินทร์เกาไปที่จมูกอย่างกระดากอาย

มองดูเด็กน้อยที่ทุกข์ทรมานอยู่บนเตียงอย่างช่วยอะไรไม่ได้ ดวงตาก็เต็มไปด้วยความทุกข์ระทม

ภายในห้องกลับมาเงียบสงัดอีกครั้ง

กวินทร์นึกถึงข้อความที่วันวิวาห์ส่งมาให้ หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วรีบตอบกลับไปหาเธอ

【ไม่ค่อยดีเท่าไร เมื่อครู่ก็เพิ่งอาเจียนเป็นเลือด อาการของเธอค่อนข้างพิเศษ ใช้ยาอะไรก็ไม่เป็นผล แม้อาการทั่วไปไม่อันตรายถึงชีวิต แต่จะป่วยไม่ได้อย่างเด็ดขาด】

หากป่วยขึ้นมา ก็จะยิ่งเปราะบางมากขึ้นไปอีก

คำพูดนี้อาจจะเกินจริงไปบ้าง แต่มันคือเรื่องจริง

วันวิวาห์ที่รอข้อความตอบกลับอยู่นานก็อยู่ไม่สุข แต่แล้วข้อความของกวินทร์ก็ส่งเข้ามา

เธอรีบเปิดดู พอเห็นเท่านั้นหัวใจก็หล่นไปที่ตาตุ่ม

ไม่แปลกใจเลยที่จอมพลจะโมโหขนาดนั้น

วันวิวาห์ไม่สนใจกับความผิดปรกติใดๆอีก กดโทรหากวินทร์ทันที

ในห้องพักผู้ป่วย

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น กวินทร์เหลือบมองไปยังจอมพล แล้วกดตัดสาย

เขาหาช่องทางการแชทของวันวิวาห์ออกมา【ไม่สะดวกรับสาย ไว้เจอกันแล้วจะเล่าให้ฟัง 】

【โอเค】

จอมพลไม่มีทางอยู่ห่างหนูกะทิ เจ้าตัวเล็กอาการไม่ดี กวินทร์ก็ไม่กล้าไปไหน

เขาล้มตัวลงอย่างยอมรับชะตากรรมที่โซฟานอกห้อง ค้นหาเบอร์ผู้เชี่ยวชาญที่เมืองนอกที่เคยปรึกษามาก่อนหน้า ถามเรื่องความคืบหน้าของงานวิจัยการรักษาด้วยภูมิคุ้มกันบำบัดและรักษาอาการดื้อยา

หลังจากที่พูดคุยจบก็เก็บมือถือเข้าที่ กำลังจะหลับตาลง สายตากวาดมองไปยังประตู เห็นช่องของประตูมีเงาผาดผ่าน แล้วหายวับไป

กวินทร์ชะงัก หยัดกายลุกขึ้น และเปิดประตูออกทันที