เสพรักร้อน กลางใจตัวพ่อ นิยาย บท 81

คฤหาสน์โอรส

วันวิวาห์เพิ่งเข้าไป ก็เห็นสายตาโกรธจัดที่แทบจะลุกเป็นไฟของชายหนุ่ม

เขาจ้องเสื้อผ้าที่ตัวเธอ

“เสื้อผ้าที่คุณใส่ออกไปข้างนอกอยู่ไหน？”

“ตอนสอบป้องกันวิทยานิพนธ์เกิดสถานการณ์บางอย่าง ถูกคนโยนไข่เน่าใส่ สกปรก ฉันเลยยืมชุดโม”

จอมพลระงับความโกรธไว้ กัดฟัน：“เกิดเรื่องแบบนี้ทำไมไม่บอกผม？”

วันวิวาห์พูดอย่างประหลาดใจ：“วันนี้คุณมีผ่าตัดสองเคสไม่ใช่เหรอ บอกคุณไปก็มีแต่ทำให้คุณฟุ้งซ่าน และก็ สถานการณ์ตอนนี้ก็ยังไม่แย่มากนัก ฉันอยากจัดการด้วยตัวเองดูก่อน”

“จัดการด้วยตัวเอง？”

วันวิวาห์ส่ายหน้าอย่างซื่อตรง：“ตอนนี้ยัง”

เธอคิดอย่างง่ายดายเกินไป

ตอนนี้คิดๆดูแล้ว กลัวว่าวิทยานิพนธ์จะเป็นแค่การเริ่มต้น อีกฝ่ายน่าจะอยากยิงปืนนัดเดียวได้นกหลายตัว

ส่วนเป้าหมายนั้นเป็นอะไรเธอยังไม่แน่ใจ แต่เรื่องที่บริษัทจะต้องเป็นส่วนหนึ่งด้วยแน่

จอมพลรู้สึกโมโห：“ดังนั้น ทางแก้ของคุณก็คือให้ผู้ชายคนอื่นมาช่วยเหรอ？！เป็นไงบ้าง ที่ศูนย์อาบน้ำสนุกไหม？”

เขาโยนรูปถ่ายสองสามใบไปที่อ้อมแขนวันวิวาห์

วันวิวาห์รีบรับไว้ พอดู ก็ตะลึงงันทันที

เป็นภาพที่นายเมฆพาเธอเข้าไปในศูนย์อาบน้ำ

ใบหน้านายเมฆมีแต่ความกังวล มองไปที่เธอไม่รู้ว่าพูดอะไร

วันวิวาห์ก้มหน้า มองสายตาไม่ออก แต่ทั้งสองอยู่ใกล้กันมาก มองจากด้านหลังแล้ว ท่ายืนที่ผิดตำแหน่งมีความรู้สึกแบบผู้หญิงตัวเล็กน่ารักๆ

วันวิวาห์เข้าใจทันทีว่าความโมโหของจอมพลมาจากอะไร

อารมณ์ที่เธอเก็บไว้ทั้งวันก็ระเบิดออกมาทันที：“ไปไหนก็เป็นอิสระของฉัน ฉันไม่จำเป็นต้องรายงานคุณ คุณต่างหาก จอมพล คุณให้คนมาสะกดรอยตามฉันหมายความว่าไง？ทั้งๆที่ในใจมีข้อสรุปอยู่แล้ว แต่ยังแกล้งทำเป็นใส่ใจ คุณอยากฟังคำตอบแบบไหน ว่ามาสิ ฉันจะบอกคุณเอง！”

ทั้งสองสบตากันอย่างโกรธเคือง ไม่มีใครยอมใคร

จอมพลโมโหสุดๆ

ดีที่เขาควบคุมตัวเองได้ดีมาเสมอ เลยไม่ได้เสียสติไปเพราะความโมโห

“อย่ามาเปลี่ยนเรื่อง เมื่อกี๊ทำไมต้องโกหก？”

ดวงตาวันวิวาห์แดงก่ำ แววตาที่โกรธจัดเป็นประกายจนน่าตกใจ：“ที่ฉันพูดเป็นความจริง คุณจะไม่เชื่อก็ไม่ต้องเชื่อ จอมพล วันนี้ฉันเหนื่อยมากจริงๆ ไม่อยากทะเลาะกับคุณ นายเมฆเคยช่วยฉัน เป็นเพื่อนฉัน เห็นฉันเจอปัญหา เขาเลยช่วยฉันก็เท่านั้น เขาให้ที่ศูนย์อาบน้ำช่วยเตรียมชุดให้ฉัน แต่ฉันไม่เอา เพราะฉันรู้ว่าตัวเองมีสามีแล้ว ไม่อยากสร้างปัญหาที่ไม่จำเป็น ดังนั้นเลยต้องรักษาระยะห่างกับชายคนอื่น และก็ยิ่งไม่รับความช่วยเหลือจากชายคนอื่นด้วย！โมโมะมารับฉันที่ศูนย์อาบน้ำ เสื้อผ้าฉันก็ไปเปลี่ยนที่บ้านเธอ”

เธอหยิบโทรศัพท์ออกมา เปิดโมเมนต์ของโมโมะ แป๊บเดียวก็เจอภาพใบหนึ่งที่ก่อนหน้านี้เธอสวมชุดนี้ลงโมเมนต์

โมโมะที่อยู่ในภาพนั้นสวยงามและสง่างาม เสื้อผ้าบนตัวเธอดูเป็นหญิงสาวที่สวยงามและดูโดดเด่น

ความโกรธในใจจอมพลเหมือนลูกโป่งที่เจาะออก แผ่วลงไปทันที

สายตาเขานิ่งไปเล็กน้อย ขมวดคิ้วถาม：“วิทยานิพนธ์นั้นของคุณเป็นไงบ้าง？”

น้ำเสียง ก็อ่อนลงอย่างชัดเจน

แรงทั้งตัวของวันวิวาห์เหมือนถูกสูบออกไปจนว่างเปล่า เหนื่อยกายเหนื่อยใจ：“ก็อย่างที่คุณเห็นแหละ ไม่มีอะไรจะพูดอีกแล้ว”

หันกลับจะออกไป

จอมพลจับข้อมือเธอไว้ อธิบายไปอย่างทื่อๆไม่ธรรมชาติเท่าไหร่：“ภาพถ่ายนั้นคนอื่นถ่าย จุดประสงค์ของเธอคือจะทำลายความสัมพันธ์ระหว่างพวกเรา……”

ถ้าขอโทษมากกว่านี้อีก เขาพูดไม่ออก

ความขัดแย้งนี้ ก็ระบายความโกรธที่สะสมในใจของวันวิวาห์ออกไป