เสพรักร้อน กลางใจตัวพ่อ นิยาย บท 87

หญิงสาวที่ถูกทำแบบสอบถามรีบถอยไป รักษาระยะห่างกับวันวิวาห์

มุนินหยิบโทรศัพท์ออกมา แล้วไลฟ์สด：“เพื่อนๆคะ มาดูนี่ค่ะ ดูสิวันนี้เราเจอใคร”

เธอเอาโทรศัพท์เล็งไปที่หน้าวันวิวาห์：“วันวิวาห์ ชาวเน็ตพากันตั้งชื่อให้ว่า‘ราชาแห่งการคัดลอก’มาให้อย่างเป็นมิตร พวกเราโชคดีมาก เธอเพิ่งขึ้นฮอตเสิร์ชไป ก็ได้เจอเลย ทุกคนต่างรู้กันว่า ฉันเคยช่วยเธอขายสินค้า พวกเราเป็นเพื่อนเก่ากัน ฉันเลยเชื่อว่าเธอไม่ทำเรื่องที่ไร้คุณธรรมแบบนี้ได้”

“คนเรารู้หน้าไม่รู้ใจ เธอเชื่อแล้วจะมีประโยชน์อะไร？”

วาเลนไทน์ยิ้มอย่างมีเลศนัย：“ต้องให้ชาวเน็ตเชื่อสิ วันวิวาห์ พวกแฟนคลับของนินต่างอยากรู้อยากเห็นประสบการณ์ของ‘ราชาแห่งการคัดลอก’ เธอพูดอะไรหน่อยไหม？”

มุนินพยักหน้าอย่างบ้าคลั่ง เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยกับวาเลนไทน์：“ใช่วิวาห์ ถือโอกาสนี้ เธอรีบอธิบายสิ จะได้ระงับความโกรธของชาวเน็ต”

วันวิวาห์ในตอนนี้ ไม่มีจุดที่จะหักล้างได้

เผชิญหน้ากับ“ศัตรูที่เคยแพ้ให้ตัวเอง”ทั้งสองคนนี้ เธอไม่แคร์เลยสักนิด

โดยเฉพาะอย่างยิ่งพอเห็นมุนินกำลังไลฟ์สด เธอก็ไม่อยากเพิ่มความฮอตให้ผู้อื่น

วันวิวาห์ทำเหมือนไม่ได้ยิน ถามคนที่อยู่ข้างๆทางต่อไป จดบันทึกอย่างตั้งใจ ไม่ได้รับการรบกวนสักนิด

ตอนที่โมโมะที่อยู่ไม่ไกลเห็นสถานการณ์ทางนี้ ก็เห็นคนจำนวนมากหลายๆคนกำลังล้อมรอบเพื่อดูเหตุการณ์อันคึกคัก

โมโมะโกรธจนโยนปากกาทิ้ง วิ่งไป แล้วแย่งโทรศัพท์ของมุนินมา

หมุนเลนส์กล้องกลับมา โมโมะพูดกับเลนส์กล้องไปว่า：“เพื่อนรักทั้งหลาย พวกคุณต้องเบิกตาโตมองยัยแรดตอนนี้ให้ดีนะว่าเป็นอย่างไร เน็ตไอดอลที่ดูดเลือดเนื้อคนอื่นเพื่อไต่เต้ามา แต่สุดท้ายกลับหันมาเหยียบผู้มีพระคุณ ทุกคนต้องมีสติหน่อยนะ เลิกเป็นแฟนคลับได้ก็เลิกซะ เปลี่ยนมาเป็นแอนตี้ได้ก็ทำซะ วันข้างหน้าวันไหน เธอเปลี่ยนมาเป็นศัตรู มาจัดการพวกคุณแทน พวกคุณจะได้ไม่เสียใจจริงไหม ……”

สีหน้ามุนินดูเหยเก：“โมโมะ！”

“ฉันพูดผิดเหรอ？มีหน้ามาทำแต่ไม่ให้คนเขาพูดเนี่ยนะ？ถ้าฉันเป็นเธอ ไม่มีหน้าไปเจอใครนานแล้ว”

ความเห็นในช่องไลฟ์ก็ปรากฏขึ้นมาทันที มีทุกรูปแบบ คนมาดูเรื่องราวคึกคักนี้จำนวนมาก หน้าจอเลื่อนลงอย่างรวดเร็วเหมือนมีดาวตก

มากไปกว่านั้นก็ยังต่อว่าวันวิวาห์ ให้เธอออกมาขอโทษ

คนที่ล้อมรอบในที่เกิดเหตุก็มากขึ้นเรื่อยๆ

มีคำซุบซิบนินทาทุกอย่าง

“นี่เหรอลูกสาวตระกูลโสธรณาลัยที่ชอบลอกเลียนแบบคนนั้น？ทำไมตอนนี้พวกคนรวยถึงได้ไร้ยางอายแบบนี้”

“หน้าด้าน ที่บ้านก็มีเงินมากมายขนาดนั้นแล้ว ยังจะมาแย่งใบปริญญากับพวกเราอีก ที่สำคัญคือถึงเธอจะรีบร้อนก็รีบร้อนไปสิ ทำไมต้องใช้วิธีไร้ยางอายแบบนี้ด้วย ทำเอาการสอบป้องกันวิทยานิพนธ์ของทุกคนเข้มงวดไปด้วย”

“แปลกตรงไหน ฉันได้ยินว่าเธอแย่งพี่เขยกับพี่สาวในงานหมั้นพี่สาวอย่างโจ่งแจ้ง และยังถูกแม่แท้ๆไล่ออกไปจากโรงแรมอีก”

“……”

ความเห็นของผู้คนรุนแรงขึ้น วาเลนไทน์กับมุนินสบตากัน ยิ้มอย่างภูมิใจ

หน้าห้าง

นายเมฆที่สวมสูทรองเท้าหนังพาผู้ช่วยเข้าไปในห้าง

เขาถือโทรศัพท์ใส่หูฟังบลูทูธกำลังวิดีโอคอล เหลือบสายตามองไป ก็เห็นความวุ่นวายตรงนี้

“วันวิวาห์？！”

นายเมฆหยุดลง มุมปากยกขึ้นมาเล็กน้อย พูดกับคนในสาย：“บังเอิญจัง เดี๋ยวให้ดูผู้หญิงคนนั้นที่ฉันเคยพูดถึง”

พูดไป ก็หันกลับ เดินไปที่จุดคนมุงกัน

วันวิวาห์ไม่ได้พูดอะไรสักคำ

พอทุกคนด่าเสร็จ เธอก็มองไปรอบๆฝูงชน สุดท้ายสายตาก็ล็อกไปที่เลนส์กล้องถ่ายทอดสด ยิ้มอย่างเปิดเผย