#EX บทที่ 1251 แอบเห็นความลับของเขา
วันรุ่งขึ้น สื่อรายงานเกี่ยวกับงานเลี้ยงวันเกิดของโม่ชื่ออวิ๋นที่รวมเจ้าพ่อจากธุรกิจทุกสาขาอาชีพ
ชาวเน็ตพากันแสดงความอิจฉา
เทพนิยายของซินเดอเรลล่ากับเจ้าชายเป็นจริง
ความรักที่ฉินชวนมีต่อโม่ชื่ออวิ๋นช่างน่าอิจฉาจริงๆ
ไม่ว่าโม่ออวิ้นจะเคยทําอะไรมาก่อน
ไม่ว่าเธอจะแบกรับความอับอายสักเพียงใด
เขาก็ยังรักเธอเหมือนเดิม
ไม่เพียงแต่รักเธอเท่านั้น แต่ยังให้สิ่งที่ดีที่สุดกับเธอ
ความรักแบบนี้ การเอาใจแบบนี้ ใครไม่อยากมีบ้าง?
ชาวเน็ตแต่ละคนแทบจะกลายร่างเป็นมะนาว รู้สึกเปรี้ยวตั้งแต่ด้านในจนถึงด้านนอก
[ฉันอยากรู้ว่าโม่ชื่ออวิ๋นไปทําเรื่องอะไรที่ช่วยเหลือกาแล็กซีเอาไว้ ถึงได้มัดใจนายน้อยตระกูลฉินได้ โอ๊ะๆ ๆ ถ้ามีคนมาชอบฉันแค่คนเดียว ฉันก็จะยอมตายให้เขาทั้งชีวิตเลย!]
[นี่มันความรักของเทพแบบไหนกัน ฉันไม่กล้าเขียนเรื่องแบบนี้ในนิยายหรอกนะ]
นอกเหนือจากความคิดเห็นเหล่านี้จากชาวเน็ตทั่วไป
ผู้คนในระดับสูงของเมืองหลวงกําลังพูดคุยกันถึงสถานการณ์ปัจจุบันในเป่ยจิง
ในสถานการณ์ปัจจุบัน ฉินชวนเหนือกว่าจ่ายหวินเชิ่งที่หายตัวไปสองปี
แต่คู่หมั้นของจ่ายหวินเชิ่งแข็งแกร่งกว่าคู่หมั้นของฉินชวนมาก
ผู้อํานวยการโรงพยาบาลรั่วไห่เซินไม่ธรรมดาเหมือนผู้อํานวยการโรงพยาบาลทั่วไป
หลายปีมานี้ ลั่วไห่เซินได้สร้างความสัมพันธ์ซับซ้อนมากมายกับกองกําลังหลักของทั้งโลก ดังนั้น พวกเขาจึงไม่สามารถดูแคลนจ่ายหวินเชิ่งได้เลย
หยูซีและคนอื่นๆ เห็นความคิดเห็นบนอินเทอร์เน็ตเกี่ยวกับจ่ายหวินเชิ่ง แต่ละคนต่างหัวเราะจนปวดท้อง
นายท่านเชิ่งถูกคนพวกนั้นอธิบายว่าเป็นหนุ่มหน้าขาวที่กินข้าวอ่อนๆ ซึ่งมันตลกมาก
“นายท่านเชิ่งก็มีวันนี้ด้วย ฮ่าๆ ๆ ๆ”
“ฉันจะถ่ายภาพหน้าจอแล้วบันทึกเอาไว้ เวลาที่เครียดค่อยเอาออกมาดู”
“รับความสุขในวันนี้ไปเลย”
หลายคนหัวเราะอย่างมีความสุข จ่ายหวินเชิ่งที่ถูกพวกเขาหัวเราะเยาะ ก็พูดอย่างไม่ใส่ใจว่า
“หมาโสดสามตัว”
ยังกล้าที่จะหัวเราะเยาะนายท่าน?
ทันใดนั้น ทุกคนก็หัวเราะไม่ออก
ใช่แล้ว ในบรรดาพวกเขาทั้งสี่คน จ่ายหวินเชิ่งเป็นคนที่ดูมีโอกาสน้อยที่สุดในการหาคู่ แต่ตอนนี้ เขากลับเป็นคนแรกที่มีคู่!
โม่ออวิ๋นเข้าไปในห้องทํางานของฉินชวน
ฉินชวนไม่ชอบให้เธอเข้าไปในห้องทํางานของเขา ดังนั้นเธอจึงไม่ไป
แต่วันนี้โม่ชื่ออวิ๋นมองไปที่ประตูห้องทํางานที่ไม่ได้ล็อก และเกิดความคิดแปลกๆ ในใจเธอเป็นแฟนเขา เข้าไปดูห้องทํางานเขาก็คงไม่เป็นไรใช่ไหม?
หลังจากที่ถกเถียงอยู่ในความคิด โม่ชื่ออวิ๋นก็ยังคงเดินเข้าไปในห้องทํางานของฉินชวน ห้องทํางานของฉินชวน แต่เดิมแล้วเป็นห้องทํางานของพ่อของเขา เมื่อตอนที่ฉินหงจื้อยังมีชีวิตอยู่
ห้องทํางานมีเฟอร์นิเจอร์ไม้มะฮอกกานีทั้งหมด และผนังที่หันไปทางประตูก็เต็มไปด้วยของสะสมโบราณของฉินหงจื้อที่รวบรวมในช่วงชีวิตเขา
โม่ชื่ออวิ้นมาถึงโต๊ะ และเห็นว่าโต๊ะเขาสะอาดมาก ทั้งยังไม่มีเอกสารใดๆ ที่เกี่ยวข้องกับบริษัทเลย
เป็นอย่างที่คิดจริงๆ ฉินชวนไม่มีอะไรต้องปิดบังเธอ
โม่ชื่ออวิ๋นถอนหายใจด้วยความโล่งอก
ขณะที่กําลังจะหันหลังเดินจากไป หางตาของเธอก็เหลือบไปเห็นมุมของรูปถ่ายในหนังสือ “เศรษฐศาสตร์” ที่ฉินชวนวางไว้บนโต๊ะ
เมื่อภาพเห็นเต็มของรูปถ่ายตรงหน้า ไม่ชื่ออวิ๋นถึงกับตกตะลึง
เธอมองภาพนั้นอยู่นาน แต่กลับนึกไม่ออก
ร่างกายสั่นเทาจากปลายนิ้วจรดปลายเท้าเย็น
ตอนนี้ การกระทําทั้งหมดของฉินชวนกับเธอก่อนหน้านี้สามารถอธิบายได้แล้ว
หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็ปิดหนังสือ และใส่ทุกอย่างกลับเข้าที่
แกล้งทําเป็นว่าของตัวเองไม่เคยมาที่ห้องทํางานของเขา
## มีเรื่องอะไรที่อยากให้แปลต่อจากเรื่องนี้ ก็แวะไปบอกกล่าวกันที่แฟนเพจนะครับ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส
เรื่องนี้ยังอัปเดตต่อไหมคะ😭...