เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 1251

#EX บทที่ 1251 แอบเห็นความลับของเขา

วันรุ่งขึ้น สื่อรายงานเกี่ยวกับงานเลี้ยงวันเกิดของโม่ชื่ออวิ๋นที่รวมเจ้าพ่อจากธุรกิจทุกสาขาอาชีพ

ชาวเน็ตพากันแสดงความอิจฉา

เทพนิยายของซินเดอเรลล่ากับเจ้าชายเป็นจริง

ความรักที่ฉินชวนมีต่อโม่ชื่ออวิ๋นช่างน่าอิจฉาจริงๆ

ไม่ว่าโม่ออวิ้นจะเคยทําอะไรมาก่อน

ไม่ว่าเธอจะแบกรับความอับอายสักเพียงใด

เขาก็ยังรักเธอเหมือนเดิม

ไม่เพียงแต่รักเธอเท่านั้น แต่ยังให้สิ่งที่ดีที่สุดกับเธอ

ความรักแบบนี้ การเอาใจแบบนี้ ใครไม่อยากมีบ้าง?

ชาวเน็ตแต่ละคนแทบจะกลายร่างเป็นมะนาว รู้สึกเปรี้ยวตั้งแต่ด้านในจนถึงด้านนอก

[ฉันอยากรู้ว่าโม่ชื่ออวิ๋นไปทําเรื่องอะไรที่ช่วยเหลือกาแล็กซีเอาไว้ ถึงได้มัดใจนายน้อยตระกูลฉินได้ โอ๊ะๆ ๆ ถ้ามีคนมาชอบฉันแค่คนเดียว ฉันก็จะยอมตายให้เขาทั้งชีวิตเลย!]

[นี่มันความรักของเทพแบบไหนกัน ฉันไม่กล้าเขียนเรื่องแบบนี้ในนิยายหรอกนะ]

นอกเหนือจากความคิดเห็นเหล่านี้จากชาวเน็ตทั่วไป

ผู้คนในระดับสูงของเมืองหลวงกําลังพูดคุยกันถึงสถานการณ์ปัจจุบันในเป่ยจิง

ในสถานการณ์ปัจจุบัน ฉินชวนเหนือกว่าจ่ายหวินเชิ่งที่หายตัวไปสองปี

แต่คู่หมั้นของจ่ายหวินเชิ่งแข็งแกร่งกว่าคู่หมั้นของฉินชวนมาก

ผู้อํานวยการโรงพยาบาลรั่วไห่เซินไม่ธรรมดาเหมือนผู้อํานวยการโรงพยาบาลทั่วไป

หลายปีมานี้ ลั่วไห่เซินได้สร้างความสัมพันธ์ซับซ้อนมากมายกับกองกําลังหลักของทั้งโลก ดังนั้น พวกเขาจึงไม่สามารถดูแคลนจ่ายหวินเชิ่งได้เลย

หยูซีและคนอื่นๆ เห็นความคิดเห็นบนอินเทอร์เน็ตเกี่ยวกับจ่ายหวินเชิ่ง แต่ละคนต่างหัวเราะจนปวดท้อง

นายท่านเชิ่งถูกคนพวกนั้นอธิบายว่าเป็นหนุ่มหน้าขาวที่กินข้าวอ่อนๆ ซึ่งมันตลกมาก

“นายท่านเชิ่งก็มีวันนี้ด้วย ฮ่าๆ ๆ ๆ”

“ฉันจะถ่ายภาพหน้าจอแล้วบันทึกเอาไว้ เวลาที่เครียดค่อยเอาออกมาดู”

“รับความสุขในวันนี้ไปเลย”

หลายคนหัวเราะอย่างมีความสุข จ่ายหวินเชิ่งที่ถูกพวกเขาหัวเราะเยาะ ก็พูดอย่างไม่ใส่ใจว่า

“หมาโสดสามตัว”

ยังกล้าที่จะหัวเราะเยาะนายท่าน?

ทันใดนั้น ทุกคนก็หัวเราะไม่ออก

ใช่แล้ว ในบรรดาพวกเขาทั้งสี่คน จ่ายหวินเชิ่งเป็นคนที่ดูมีโอกาสน้อยที่สุดในการหาคู่ แต่ตอนนี้ เขากลับเป็นคนแรกที่มีคู่!

โม่ออวิ๋นเข้าไปในห้องทํางานของฉินชวน

ฉินชวนไม่ชอบให้เธอเข้าไปในห้องทํางานของเขา ดังนั้นเธอจึงไม่ไป

แต่วันนี้โม่ชื่ออวิ๋นมองไปที่ประตูห้องทํางานที่ไม่ได้ล็อก และเกิดความคิดแปลกๆ ในใจเธอเป็นแฟนเขา เข้าไปดูห้องทํางานเขาก็คงไม่เป็นไรใช่ไหม?

หลังจากที่ถกเถียงอยู่ในความคิด โม่ชื่ออวิ๋นก็ยังคงเดินเข้าไปในห้องทํางานของฉินชวน ห้องทํางานของฉินชวน แต่เดิมแล้วเป็นห้องทํางานของพ่อของเขา เมื่อตอนที่ฉินหงจื้อยังมีชีวิตอยู่

ห้องทํางานมีเฟอร์นิเจอร์ไม้มะฮอกกานีทั้งหมด และผนังที่หันไปทางประตูก็เต็มไปด้วยของสะสมโบราณของฉินหงจื้อที่รวบรวมในช่วงชีวิตเขา

โม่ชื่ออวิ้นมาถึงโต๊ะ และเห็นว่าโต๊ะเขาสะอาดมาก ทั้งยังไม่มีเอกสารใดๆ ที่เกี่ยวข้องกับบริษัทเลย

เป็นอย่างที่คิดจริงๆ ฉินชวนไม่มีอะไรต้องปิดบังเธอ

โม่ชื่ออวิ๋นถอนหายใจด้วยความโล่งอก

ขณะที่กําลังจะหันหลังเดินจากไป หางตาของเธอก็เหลือบไปเห็นมุมของรูปถ่ายในหนังสือ “เศรษฐศาสตร์” ที่ฉินชวนวางไว้บนโต๊ะ

เมื่อภาพเห็นเต็มของรูปถ่ายตรงหน้า ไม่ชื่ออวิ๋นถึงกับตกตะลึง

เธอมองภาพนั้นอยู่นาน แต่กลับนึกไม่ออก

ร่างกายสั่นเทาจากปลายนิ้วจรดปลายเท้าเย็น

ตอนนี้ การกระทําทั้งหมดของฉินชวนกับเธอก่อนหน้านี้สามารถอธิบายได้แล้ว

หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็ปิดหนังสือ และใส่ทุกอย่างกลับเข้าที่

แกล้งทําเป็นว่าของตัวเองไม่เคยมาที่ห้องทํางานของเขา

## มีเรื่องอะไรที่อยากให้แปลต่อจากเรื่องนี้ ก็แวะไปบอกกล่าวกันที่แฟนเพจนะครับ

แกล้งทำเป็นของตัวเองไม่ค้นพบความลับของฉินชวน

แกล้งทําเป็นไม่รู้อะไรเลย

บทที่ 1252 ความหึงหวงของอันหยาง 1

วันนี้อันหยางต้องกลับไปโรงเรียนเพื่อดําเนินการตามขั้นตอน

ตอนนี้เขาอยู่ในสถานะนักศึกษา หลังจากที่เขาพักผ่อนเพียงพอแล้ว เขาก็สามารถกลับไปเรียนต่อที่มหาวิทยาลัยเพื่อเรียนให้ครบหน่วยกิต และรับประกาศนียบัตรได้

อันหยางขับรถเข้าไปที่ประตูมหาวิทยาลัย

เมื่อรถผ่านประตูหอพักหญิง อันหยางอดชะลอตัวลงอย่างช่วยไม่ได้

ห้อง 318 ของอาคาร 5 เป็นห้องนอนที่หูเจียวเจียวอาศัยอยู่

ตึกหอพักจะปิดตอนห้าทุ่ม ตอนนั้นเขาเหยียบมิดเพื่อไปส่งหูเจียวเจียวกลับหอทุกคืน

มีครั้งหนึ่ง พวกขาไปสายเกินไป ป้าผู้ดูแลหอพักล็อกประตูแล้ว หูเจียวเจียวร้อนใจจนอยากจะร้องไห้

เขาพาหูเจียวเจียวไปที่โรงแรมใกล้กับมหาวิทยาลัย

เมื่อมาถึงโรงแรมเปิดห้องพัก แผนกต้อนรับด้านหน้ามองพวกเขาด้วยสายตาที่เข้าใจ

เขาและหูเจียวเจียวขี้อายเกินกว่าที่จะเงยหน้าขึ้น

จากนั้นพวกเขาก็เปิดสองห้อง ของแต่ละคน

หูเจียวเจียวไม่เคยพักในโรงแรมแบบนี้มาก่อน เธอเลยกลัวตอนกลางคืน ดังนั้น อันหยางจึงต้องพูดทั้งคืน พร้อมกับฟังเสียงลมหายใจของกันและกันทั้งคืน

อันหยางยิ้มเจื่อนๆ แล้วเร่งความเร็วรถ

ขณะที่เขากําลังจะจากไป ทันใดนั้นก็เหลือบไปเห็นหูเจียวเจียวที่เดินออกมาจากหอพักอันหยางรู้สึกกระสับกระส่ายขึ้นมาทันที เขาก้มหน้าลงไม่อยากให้หูเจียวเจียวเห็น

หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็อดไม่ได้ที่จะเงยหน้ามองหูเจียวเจียว

หูเจียวเจียวไม่เห็นอันหยางและรถของเขา

เธอเดินตรงไปยังรถเฟอร์รารีที่จอดอยู่ข้างๆ แล้วขึ้นรถไป

รถเฟอร์รารีพาหูเจียวเจียวออกจากมหาวิทยาลัย

อันหยางนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะโทรหาลูกน้องตัวเอง เพื่อขอให้เขาตรวจสอบเจ้าของเฟอร์รารีสี แดงที่เพิ่งขับออกไปได้

เขาบอกหมายเลขทะเบียนรถให้ลูกน้องทราบ ไม่นานก็ช่วยหาชื่อเจ้าของรถอย่างหันเหมิงอวี้ อันหยางรู้สึกไม่ค่อยดี

หันเหมิงอวี้เป็นเพลย์บอยที่มีชื่อเสียงในเป่ยจิง และมีเรื่องอื้อฉาวกับเน็ตไอดอลนับไม่ถ้วน

หูเจียวเจียวเข้าใกล้คนแบบนี้ง่ายเกินไปแล้ว!

ไม่สิ เขาต้องไปหาบอสก่อน!

อันหยางรู้ว่าหันเหมิงอวี้เป็นคนของจ่ายหวินเชิ่ง ไปถามเจี่ยนอีหลิงน่าจะรู้เรื่องกว่า

อันหยางลืมจุดประสงค์เดิมเขาที่จะกลับไปมหาวิทยาลัย และหันหน้าตรงไปที่รังเล็กๆ ของเจี่ยนอีหลิงกับจ่ายหวินเชิ่ง

เมื่อไม่นานมานี้เจี่ยนอีหลิงเมื่อยุ่งกับงานแต่ง ตระกูลเจี่ยนและตระกูลจ่ายจึงขอให้เธอพักผ่อนอย่างสบายใจเพื่อลดภาระงาน ดังนั้น เวลานี้เธอจึงยังอยู่ที่บ้าน

อันหยางวิ่งเข้าไปในประตู

“บอส ทําไมคนสกุลหันที่อยู่กับนายท่านเพิ่งถึงไปตอแยเจียวเจียวล่ะ?”

“หืม?” เจี่ยนอีหลิงกําลังชงชาอยู่

นิ้วเรียวยาวค่อยๆ ขยับ

“ผมหมายถึงเพลย์บอยคนนั้น หันเหมิงอวี้ เขาไม่ใช่คนประเภทที่จริงจังกับความรู้สึก เจียว

เจียวจะต้องทนทุกข์เขา บอสต้องแยกพวกเขาออกจากกัน!”

“อาเชิงบอกว่านี่คืออิสระในการหาคู่”

“อะไรคืออิสระในการหาคู่? เจียวเจียวเป็นผู้หญิงที่เปราะบางมาก เธอจะได้รับบาดเจ็บถ้าอยู่กับหันเหมิงอวี้”

อันหยางมีสีหน้าร้อนรน

“เขาไม่ทา คนอื่นก็ไม่เลว”

หันเหมิงอวี้เป็นคนน่าหลงใหล และโรแมนติก เขาทําทุกอย่างที่คุณปรารถนา เขาไม่ได้หลอกลวงความรู้สึกใคร

ว่ากันว่าความสัมพันธ์ชั่วข้ามคืนก็คือความสัมพันธ์ชั่วข้ามคืน ความสัมพันธ์ทางการเงินก็คือความสัมพันธ์ทางการเงิน

ไม่เล่นตลกกับความรู้สึกของกัน ภายใต้ขีดจํากัดของการเป็นแฟน

“บอส! ถึงผู้ชายคนนี้จะไม่ดี แต่ก็ไม่ได้เขียนติดไว้บนหน้าเขา!”

อันหยางร้อนใจมาก

บอสไอคิวสูงมาก แต่ถ้าเป็นเรื่องผู้ชาย บอสเขาก็ทําอะไรไม่ได้จริงๆ นั่น หันเหมิงอวี้ มองตั้งแต่หัวจรดเท้าจากบนลงล่าง มีตรงไหนที่ดูไม่ดีได้ล่ะ?