เทียบท้ายุทธเวท นิยาย บท 26

หวังชาวเป็นใคร หลินเหมี่ยวเหมี่ยวจะไม่รู้อย่างนั้นเหรอ?

ก็เพราะรู้และเข้าใจดี เธอถึงมั่นใจว่าบัตรเชิญในมือของหวังชาวเป็นของปลอม

หวังชาวมีสถานะอะไร? เขามีสิทธิ์เข้าร่วมกิจกรรมระดับสูงแบบนี้ได้เหรอ?

อย่ามาล้อเล่นเลย

ได้ยินหลินเหมี่ยวเหมี่ยวกระซิบกระซาบ สีหน้าของหวังชาวค่อยๆ หม่นหมอง

ยังตามหลอกหลอนไม่เลิกจริงๆ

“หลินเหมี่ยวเหมี่ยว เธอทำแบบนี้มันสนุกเหรอ?”

หวังชาวถามด้วยเสียงจริงจัง

“ทำไมถึงไม่สนุกล่ะ? หวังชาว หรือว่านายกลัวโดนจับได้แล้ว?”

“ฉันว่านะต่อให้บัตรเชิญในมือนั้นของนายเป็นของจริง ก็ต้องขโมยมาแน่นอน!”

“นายมีสถานะอะไรฉันจะยังไม่รู้หรือไง? ทั่วทั้งตัวมีเงินอยู่ไม่เท่าไร จะมีสิทธิ์มาสถานที่แบบนี้? นายกล้าทำเรื่องแบบนี้ออกมาได้ยังไงกัน?”

หลินเหมี่ยวเหมี่ยวหน้าตาเหยียดหยามเต็มที่ พูดเยาะเย้ยไม่หยุด

หลังพูดจบ เธอก็หันหน้าไปพูดกับพนักงานรักษาความปลอดภัยสองสามคนนั้น “ฉันเตือนพวกนายนะว่าดีที่สุดคือตรวจให้ชัดเจน! นายดูการแต่งตัวของเจ้าหมอนี่ เป็นของข้างทางทั้งตัว คนแบบนี้มีสิทธิ์เป็นแขกวีไอพีของพวกนายได้เหรอ?”

“ถึงตอนนั้นมีข้าวของมีค่าอะไรหายไป อย่ามาโทษว่าฉันไม่เตือนสติพวกนายแล้วกัน”

พนักงานรักษาความปลอดภัยคนนั้นขมวดคิ้วแน่น ลังเลอยู่บ้าง ไม่รู้ว่าควรจัดการอย่างไร

“คุณผู้ชายครับ ผมขอเชิญให้คุณไปตรวจสอบกับพวกเราดูสักหน่อยที่ห้องรักษาความปลอดภัย ถ้าคุณบริสุทธิ์จริง ผมจะขอโทษคุณด้วยตัวเองครับ”

พนักงานรักษาความปลอดภัยคนนั้นครุ่นคิดครู่หนึ่ง จึงบอกกับหวังชาวไป

หวังชาวยักคิ้วเบาๆ บัตรเชิญของเขาเป็นลู่อี้เข่อให้เขามา จะเป็นของปลอมได้อย่างไร

“หวังชาว ฉันขอแนะนำนายดีที่สุดก็ยอมรับซะตอนนี้เลย ถึงตอนนั้นพอตรวจสอบออกมาได้จริงๆ โดนจับเข้าคุกไป ไม่มีใครดูแลแม่นายแล้วนะ”

รอยยิ้มเย้ยหยันบนหน้าหลินเหมี่ยวเหมี่ยวยิ่งเด่นชัดขึ้นเรื่อยๆ

“เกิดเรื่องอะไรขึ้น?”

ในเวลานี้เอง ชายวัยกลางคนที่สวมชุดสูทสีดำคนหนึ่งมองเห็นทางนี้โต้แย้งกันขึ้นมาแล้ว จึงขมวดคิ้วขึ้น แล้วเดินเข้ามาถามด้วยเสียงจริงจัง

“สวัสดีครับผู้จัดการหวาง” พนักงานรักษาความปลอดภัยคนนั้นมองเห็นชายวัยกลางคน ท่าทางดูเคารพนอบน้อมขึ้นมาทันที

หลี่ฮุยก็รู้จักผู้จัดการหวางคนนี้เหมือนกัน เป็นผู้รับผิดชอบงานเลี้ยงการกุศลงานนี้

เขาเดินเข้ามาสองก้าวแล้วกล่าวว่า “ผู้จัดการหวาง เรื่องมันเป็นแบบนี้ครับ พวกเราสงสัยว่าบัตรเชิญในมือเจ้าหนุ่มคนนี้เป็นของที่ขโมยมา หวังว่าพวกคุณจะตรวจสอบแบบจริงจังดูสักหน่อย เลี่ยงที่จะสร้างความเสียหายอย่างไม่จำเป็น”

ฟังคำพูดพวกนี้อยู่ ผู้จัดการหวางสีหน้าเคร่งขรึมทันที

จากนั้นหันหน้ามองทางหวังชาวแล้ว

เสี้ยววินาทีที่มองเห็นหวังชาวนั้น ท่าทางของเขาดูตกตะลึงทันใด

“คุณ......คุณหวัง ทำไมถึงเป็นคุณ?”

ชั่วขณะหนึ่งบนใบหน้าเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ท่าทางก็เคารพนอบน้อมขึ้นมาในชั่วพริบตา

สายตาหวังชาวมองไปทางผู้จัดการหวางเหมือนกัน

เขารู้จักคนนี้ เมื่อไม่กี่วันก่อนตอนที่เขารักษาอาการป่วยให้อู๋เจิ้นสงที่โรงพยาบาล คนผู้นี้ก็ติดตามอยู่ด้านข้างด้วย

ดูเหมือนจะเป็นคนสนิทของอู๋เจิ้นสง

“ผมมาด้วยกันกับเพื่อน แต่คนพวกนี้กลับบอกว่าบัตรเชิญของผมเป็นของปลอม!”

หวังชาวเผยรอยยิ้มเยาะเย้ยออกมา เสียงดูแผ่วเบา

“อะไรนะ?”

สีหน้าผู้จัดการหวางตกใจ ชั่วขณะนั้นสายตามีแสงเย็นเยือกกราดยิง

หวังชาวเป็นใครกัน?

เขาไม่เพียงเป็นผู้มีพระคุณของเถ้าแก่อู๋เจิ้นสง

ยิ่งเป็นเพื่อนของคุณหนูอู๋เฟียหลินด้วย

เป็นแขกผู้มีเกียรติระดับวีไอพีโดยแท้!

สมควรได้รับการปรนนิบัติเป็นอย่างดีที่สุด

“คุณหวังเป็นแขกของท่านอู๋ เมื่อกี้ใครบอกว่าบัตรเชิญเขาเป็นของปลอม?”

ผู้จัดการหวางสีหน้าเย็นชา เสียงพูดเย็นเยือก

พนักงานรักษาความปลอดภัยคนนั้นตกใจจนสีหน้าซีดเผือด เหงื่อผุดเต็มหน้า

“ผู้......ผู้จัดการหวางครับ ไม่ใช่ผม เป็นไอ้เวรสองคนนี้กำลังใส่ร้ายคุณหวังครับ ผมจะเรียกคนมาไล่พวกเขาออกไปเดี๋ยวนี้ครับ!”

พนักงานรักษาความปลอดภัยคนนั้นสีหน้าดูแย่อย่างยิ่ง นำคนมาอยากจะไล่หลี่ฮุยกับหลินเหมี่ยวเหมี่ยวสองคนนี้ออกไป

เห็นเหตุการณ์ฉากนี้ ลูกตาของหลินเหมี่ยวเหมี่ยวกับหลี่ฮุยเกือบจะถลนออกมา

นี่แม่งกำลังล้อฉันเล่นงั้นเหรอ?

คาดไม่ถึงบัตรเชิญเป็นของจริง?

ไอ้ขยะคนนี้คาดไม่ถึงเป็นแขกผู้มีเกียรติของงานเลี้ยงคืนนี้จริง?

โดยเฉพาะยังเป็นแขกที่สมควรได้รับการปรนนิบัติอย่างดีที่สุดประเภทนั้นอีกด้วย!

“ไม่! เป็นไปไม่ได้ ฉันไม่เชื่อว่านี่คือของจริง”