ถ้ายังไม่หนี พวกเขาต้องตายอยู่ที่นี่แน่!
หยางเฟิงดื่มชาแล้วแสยะหัวเราะเอ่ยว่า: “อยากถอนตัวจากสำนักบู๊เหรอ?นับตั้งแต่นาทีที่พวกนายเข้าร่วมสำนักบู๊ ชีวิตของพวกนายก็ไม่ได้อยู่ในกำมือตัวเองแล้ว!”
“จำไว้ สำนักบู๊ไม่ใช่ที่ที่พวกนายอยากจะมาก็มา อยากจะไปก็ไป!”
พูดจบ หยางเฟิงมองเสือขาวแล้วเอ่ยว่า: “เสือขาว ใครก็ตามที่กล้าหักหลังสำนักบู๊ จงฆ่าไม่เว้น!”
“ครับ!”
เสือขาวพยักหน้าน้อมรับ
จากนั้นก็หันไป มองสาวกสำนักบู๊ที่คิดหนีเหล่านั้นด้วยใบหน้าไอสังหารเยือกเย็น
“ตอนนี้พวกนายเหลือเพียงทางเลือกเดียวก็คือบุกเข้าไป สู้กับสมุนกุ่ยเหมินให้ตายกันไปข้างหนึ่ง!”
“พวกเราไม่ไปตายหรอก!”
“ชิ้นส่วนมงกุฎภาพมังกรอะไรเป็นแค่การหลอกลวงทั้งเพ หลอกพวกเรามาเป็นเป้าปืนใหญ่ทั้งนั้น!”
“พี่น้องทั้งหลาย พวกเราเข้าแลกกับพวกมันเลย!หนีจากสำนักบู๊!หนีจากตงไห่!ฆ่ามัน!!!”
เสียงคำรามดังขึ้น
สาวกสำนักบู๊ที่คิดหนีนับพันคนหันไปทางเสือขาวกับพวกเพื่อจะฆ่า
พอเห็นสถานการณ์เช่นนี้
เสือขาวก็แสยะหัวเราะแล้วเอ่ยว่า: “อยากตายฉันก็จัดให้!”
พอพูดจบ
เสือขาวนำไปก่อน พาองครักษ์มังกรกว่าพันคนบุกไปเข่นฆ่า
พอเห็นสำนักบู๊เกิดความขัดแย้งภายในกันขึ้น
ก็ทำให้ปีศาจหงอดีใจ
เขาเอ่ยโหวกเหวกอย่างคึกคักว่า: “พี่น้องทั้งหลาย อีกฝ่ายขัดแย้งกันภายในแล้ว ต้องพังทลายในไม่ช้าก็เร็ว ฆ่ามันเลย!”
“ฆ่ามัน!”
“ฆ่ามัน!”
“ฆ่ามัน!”
ฉับพลัน สมุนกุ่ยเหมินก็ฉายออร่า
“อ๊าก!”
“อ๊าก!”
“อ๊าก!”
ในเวลาเดียวกัน
สาวกสำนักบู๊กว่าพันคนที่คิดจะหักหลังก็ถูกเสือขาวกับพวกฆ่าตายคาที่
เสือขาวเห็นศพของคนเหล่านี้ก็ทำหน้าไม่แยแสเอ่ยว่า: “หักหลังสำนักบู๊ ต้องตายสถานเดียว!”
พูดจบ
เขาก็เงยหน้าขึ้น กวาดตาดูสาวกสำนักบู๊นับหมื่นสักพักก็เอ่ยอย่างเย็นชาว่า: “พวกนายยังจะหักหลังสำนักบู๊อีกเหรอ?”
สาวกสำนักบู๊กว่าหมื่นถูกการฆ่าของเสือขาวจนขวัญกระเจิง
พอเห็นศพนับพันกองเป็นภูเขา
พวกเขาก็รู้ว่าตัวเองมีเพียงทางเลือกเดียว
นั่นก็คือสู้กับสมุนกุ่ยเหมินให้ตายกันไปข้าง!
“ให้ตาย สู้ตายวะ!”
“ฆ่า!”
“ข้าขอสู้ขาดใจ!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทพสงครามพิทักษ์โลก
อ่านไม่ได้ครับ...