เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 1160
สรุปบท บทที่ 1160: เทพสงครามพิทักษ์โลก
สรุปตอน บทที่ 1160 – จากเรื่อง เทพสงครามพิทักษ์โลก โดย สุ่ยจองอวี๋
ตอน บทที่ 1160 ของนิยายใช้ชีวิตเรื่องดัง เทพสงครามพิทักษ์โลก โดยนักเขียน สุ่ยจองอวี๋ เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
“หยางเฟิง วันนี้เรามาสู้กันให้ตายไปข้าง！”
“ฉันจะฆ่านายแล้วชิงชิ้นส่วนภาพมงกุฎมังกรทั้งหมดไปจากนาย！”
เสียงดำรามดังขึ้น
ปีศาจหงอมองสายตาของหยางเฟิงที่เต็มไปได้ไอสังหาร
ไอสังหารที่น่ากลัว ปะทุขึ้นจากตัวเขาในคราวเดียวกัน
ขณะเดียวกัน
พรึ่บ！
มีเงาพาดผ่าน
ปีศาจหงอกำดาบกุ่ยโถวไว้ในมือ หันไปหมายจะฆ่าหยางเฟิง！
ความเร็วของเขาราวกับสายฟ้าแล่บ
พลังของเขาสะเทือนฟ้าดิน
คลอนแคลนไปทั่วทุกที่ แข็งแกร่งขีดสุด！
พอมองไปยังหยางเฟิงอีกที
เขาก็ยังคงชงชา จิบชาอยู่เหมือนเดิม！
ด่วยท่าทางดื่มด่ำความสุข
ยิ่งทำให้ความโกรธในตัวปีศาจหงอเพิ่มขึ้น
ในฐานะเจ้าสำนักกุ่ยเหมิน！
ทูตอันดับหนึ่งแห่งสำนักยมบาล！
ยังไม่เคยมีใครดูถูกเขา！
แต่หยางเฟิงที่อยู่ตรงหน้าผู้นี้กับมองเขาไม่มีตัวตน
มันจะมากเกินไปแล้ว！
“หยางเฟิง นายจะโอหังเกินไปแล้วไปแล้ว！ไปตายซะ！”
เสียงคำรามดังขึ้น
ปีศาจหงอใช้กำลังทั้งหมดของเขา
ดาบกุ่ยโถวประกายวาววับ ฟาดลงมาในพริบตา！
“ชานี้รสชาติไม่เลว ติดแค่มีคนมารบกวนความสุขฉัน สมควรตายเป็นหมื่นครั้งจริง ๆ！”
ทันใดนั้น
หยางเฟิงก็วางถ้วยชาในมือลง
ตึ้ง！
เสียงคุกเข่าดังขึ้น
กระบี่เศษณ์หลงฉวนปรากฏขึ้นในมือหยางเฟิง
“ตาย！”
เสียงคำรามดังขึ้น
หยางเฟิงกลายร่างเป็นเทพมังกรตัวหนึ่ง
มือกำกระบี่เศษณ์หลงฉวน ปะทะปีศาจหงอ！
สัญชาตญาณยางเฟิงราวกับดวงอาทิตย์เจิดจ้า ปล่อยแสงนับหมื่นออกมา！
ขณะเดียวกัน
กระบี่เศษณ์หลงฉวนในมือ ก็ยิ่งปล่อยแสงกระบี่นับไม่ถ้วนออกมา
สีหน้าปีศาจหงอก็เปลี่ยนไปในพริบตา
เขากวัดแกว่งดาบกุ่ยโถวในมือต่อเนื่อง ต้านทานแสงกระบี่！
ส่วนหยางเฟิง
มุมปากของเขา ก็เผยรอยยิ้มประหลาดในทันที
หัวใจของปีศาจหงอเต้นอย่างรุนแรง
อยู่ ๆ ก็รู้สึกถึงลางร้ายขึ้นมาในใจ
แต่เป็นอะไรนั้นเขาบอกไม่ถูก
ในเวลานี้เอง
ช่วงเวลาประหนึ่งแสงแว่บขึ้นมา
ไม่มีใครเห็นว่าหยางเฟิงทำอะไร
เสียงดังฉับ！
พริบตาเดียว
เกิดสำแสงเย็นวาบขึ้น
เขามองด้วยดวงตาล้ำลึกแล้วแสยะยิ้มที่มุมปาก
“หนีข้างขึ้นได้ แต่หนีข้างแรมไม่ได้หรอก！”
“ไม่ช้าก็เร็วสักวันหนึ่ง ฉันต้องให้นายอยู่ใต้คมกระบี่แน่！”
ไม่ใช่ว่าหยางเฟิงไม่มีปัญญาฆ่าปีศาจหงอ
แต่การเก็บปีศาจหงอไว้ยังมีประโยชน์
เขาจะหลอกใช้ปีศาจหงอล่อหัวหน้าสำนักยมบาลที่อยู่เบื้องหลังออกมา！
สำหรับหยางเฟิงแล้ว
ปีศาจหงอเป็นแค่ตัวละครเล็ก ๆ เท่านั้น
บอสใหญ่ตัวจริง หัวหน้าสำนักยมบาลยังคงซ่อนตัวอยู่หลังม่าน！
“หัวหน้าสำนักแพ้แล้ว！”
“หัวหน้าสำนักหนีไปแล้ว！”
“หัวหน้าสำนักทอดทิ้งพวกเราแล้ว！”
……
ขณะเดียวกัน
พอเห็นปีศาจหงอหนีไป
ลูกสมุนกุ่ยเหมินที่เหลือก็หวาดกลัวกันไปหมด
ในพริบตา ขวัญทหารก็ลดลงถึงขีดสุด！
“หนีสิ！”
“หนีสิ！”
“หนีสิ！”
ในพริบตา
สมุนกุ่ยเหมินเหล่านี้ก็เลือกหนีไป
ส่วนสาวกสำนักบู๊ กลับเลือกตีกระหน่ำซ้ำหมาที่ตกน้ำ (ตีกระหน่ำซ้ำเติม)！
ในเวลาไม่นาน！
เสือขาวก็เดินมาตรงหน้าเอ่ยอย่างนอบน้อมว่า： “เรียนแม่ทัพ นอกจากหัวหน้าสำนักกุ่ยเหมินกับผู้คุมกฎใหญ่หนีไป สมุนกุ่ยเหมินที่เหลือก็ถูกฆ่าล้างจนหมด！”
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทพสงครามพิทักษ์โลก
อ่านไม่ได้ครับ...