“ศึกนี้ ผมลูกศิษย์สำนักบู๊เสียหายหาหมื่น!”
ลูกศิษย์สำนักบู๊หนึ่งแสนเสียหายห้าหมื่น!
จากจำนวนคนแล้วนี่เป็นความเสียหายที่มหาศาลหนึ่งจริง ๆ !
แต่หยางเฟิงรู้
ห้าหมื่นคนนี้ที่เหลือหลังผ่านการสู้รบของเลือดและไฟ จะต้องต้อนรับกับการเปลี่ยนแปลง
ในวันเวลาของอนาคตจะกลายเป็นคนที่เข้มแข็งและโดดเดี่ยวสามารถรับภารกิจะที่สำคัญของสำนักบู๊ได้!
ที่สำคัญที่สุดคือ
ผ่านศึกนี้
ให้คนที่มีใจคาดหวังว่าจะได้รับผลดีอยากจะเข้าในสำนักบู๊ฉกฉวยผลประโยชน์เหล่านั้น ได้สติรับรู้ถึงเรื่องจริงหนึ่งอย่างสิ้นเชิง
นั่นก็คือหลังเข้าร่วมสำนักบู๊
พวกเขาก็ไม่มีวิธีที่จะหันกลับได้อีกแล้ว
ไม่ก็เชื่อฟังตัวเอง
หรือไม่ก็ไปตาย!
หยางเฟิงยืนขึ้นมาแล้วกวาดตามองลูกศิษย์ของสำนักบู๊ทั้งหมดแวบหนึ่ง
พบเจอการฆ่าที่โหดร้ายด้วยตัวเอง
บนตัวของแต่ละคนต่างก็ได้รับบาดเจ็บแล้วไม่มากก็น้อย
เสื้อผ้าก็ถูกเลือดสดย้อมเป็นสีแดง ดูขึ้นมาแล้วสภาพย่ำแย่
แต่สองดวงตาของพวกเขายิ่งคมชัดขึ้นกว่าเมื่อก่อน
ทั้งคนกระจายกลิ่นไอพลังการฆ่าที่รุนแรงและรวดเร็วหนึ่งออกมา
นี่คือไม่เคยมีมาก่อน!
หยางเฟิงพูดจาง ๆ “ดีใจมากทุกท่านบุกรุกฆ่าลูกศิษย์กุ่ยเหมินที่สำนักบู๊ผมอย่างสิ้นเชิง!หลังพบเจอศึกนี้ ผมเชื่อทุกท่านได้เข้าใจความหมายของสำนักบู๊อย่างสิ้นเชิงแล้ว!”
“ขอแค่ทุกคนร่วมแรงร่วมใจ ผมเชื่อสำนักบู๊ในอนาคตจะยิ่งดีขึ้นเรื่อย ๆ !เพื่อให้รางวัลแกทุกคนในการสู้รบที่ลำบากครั้งนี้ ผมประกาศเริ่มจากวันนี้เป็นต้นไปผมจะเอาชิ้นส่วนภาพมกุฎมังกรสี่แผ่นเปิดเผยที่สำนักบู๊ ไม่ว่าเป็นลูกศิษย์ของสำนักบู๊ต่างก็สามารถเดินทางมาเยี่ยมชมได้!”
เปรี้ยง!
คำพูดนี้พอออกมา!
ทุกคน!
มีคนหนึ่งคิดคนหนึ่ง!มีท่าทางตกใจทั้งหมด!
ใครต่างก็คิดไม่ถึง หยางเฟิงจะเลือกเปิดเผยชิ้นส่วนภาพมกุฎมังกรสี่แผ่น
นี่เปรียบเทียบกับคำมั่นสัญญาของเขาเมื่อก่อน
รางวัลคือเพิ่มขึ้นแล้วมากกว่าหนึ่งเท่า!
เสียงเซ็งแซ่……
รอหลังทุกคนมีปฏิกิริยามา
ลูกศิษย์ของสำนักบู๊แต่ละคนต่างก็มีสีหน้าที่ตื่นเต้น
“เจ้าสำนักหมื่นปี!”
“เจ้าสำนักหมื่นปี!”
“เจ้าสำนักหมื่นปี!”
เริ่มจากวันนี้เป็นต้นไป
หยางเฟิงถึงเป็นคนควบคุมดูแลสำนักบู๊อย่างแท้จริง!
“พอแล้ว ทุกคนต่างก็ลำบากแล้วทำความสะอาดสนามรบเล็กน้อยกลับไปพักผ่อนให้มาก ๆ หน่อย”
ออกคำสั่งเสียงหนึ่ง
ลูกศิษย์ของสำนักบู๊ทั้งหมดเริ่มแยกย้ายไป
บางคนได้รับบาดเจ็บถูกส่งไปรักษาที่โรงพยาบาลทันเวลา
คนเหล่านั้นที่ตายก็ต้องถูกส่งมาที่ลานเผาศพเพื่อทำการเผา
หลังทุกคนแยกย้ายไป
เสือขาวลังเลสักพักพูด“ท่านแม่ทัพ ผมยังมีเรื่องแจ้งให้ทราบ ผมจับคนหนึ่งได้แล้ว……”
“อ๊ะ?”
ได้ยิน
หยางเฟิงถามด้วยใบหน้าที่แปลกใจ“นายจับใครมาแล้ว?”
เสือขาวไม่ได้ตอบแต่สะบัดมือพูด“คนมา เอาคนพาขึ้นมาให้ฉัน!”
ในชั่วขณะ องครักษ์มังกรสองสามคนก็เอาผู้คุมกฎสิบที่ถูกมัดอย่างแน่นหนาขึ้นมาแล้ว
ที่แท้ก่อนหน้านี้ที่ปีศาจหงอจะเข้าโจมตีตงไห่ได้เอาผู้คุมกฎสิบกักขังขึ้นมาแล้ว ส่งผู้คุ้มกันความปลอดภัยมาสองสามคนแล้ว
เดิมทีปีศาจหงอคือหลังเตรียมฆ่าหยางเฟิงแล้ว
เอาผู้คุมกฎสิบพากลับสำนักงานใหญ่ของกุ่ยเหมินเพื่อฆ่าไก่ให้ลิงดู
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทพสงครามพิทักษ์โลก
อ่านไม่ได้ครับ...