เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 1162

แต่คิดไม่ถึง

ปีศาจหงอไม่เพียงไม่ได้ฆ่าหยางเฟิงแล้ว

แขนหนึ่งของตัวเองกลับถูกหยางเฟิงฟันแล้ว

อีกทั้งทหารของกุ่ยเหมินทั้งหมดก็ถูกกำจัดอย่างสิ้นเชิง！

ต่อมาคนของบริษัทรักษาความปลอดภัยตงไห่เจอผู้คุมกฎสิบแล้ว

หลังฆ่าลูกศิษย์ของกุ่ยเหมินที่เฝ้ายามสองสามคนแล้ว ก็เอาผู้คุมกฎสิบพากลับมามอบให้เสือขาวแล้ว

เพราะก่อนหน้านี้ผู้คุมกฎสิบเคยไหว้หยางเฟิงเป็นอาจารย์

ดังนั้นเสือขาวไม่ได้ฆ่าเขา

แต่เอาผู้คุมกฎสิบมอบให้หยางเฟิงจัดการ

หยางเฟิงมองผู้คุมกฎสิบอยู่พูดมีท่าทางเหมือนยิ้มก็ไม่ยิ้ม“พวกเราเจอกันอีกแล้ว！”

ผู้คุมกฎสิบมองหยางเฟิงฮึเสียงเย็นชาหนึ่งอยู่“หยางเฟิง ถ้านายจะฆ่าก็ฆ่าไม่ต้องพูดเปลืองน้ำลายมากอย่างนั้น！”

ในตอนที่เขาถูกจับได้นาทีนั้น

ผู้คุมกฎสิบก็รู้ว่าตัวเองตายแน่นอนแล้ว

ดังนั้นเขาในเวลานี้ก็คือมีท่าทางของจิตใจที่พร้อมจะเจอกับความลำบากแล้ว

หยางเฟิงยิ้มเบา ๆ พูดเสียงหนึ่ง“ใครพูดว่าผมต้องการฆ่าคุณ？”

“อะไร？”

ได้ยินคำพูดนี้

ผู้คุมกฎสิบทั้งคนก็ตะลึงแล้ว ถามอย่างแปลกใจ“หรือว่านายไม่ฆ่าฉันเหรอ？”

หยางเฟิงพยักหน้าพูด“แน่นอน！คุณเป็นลูกศิษย์ฝึกงานของผม ศิษย์พี่รองของสำนักบู๊คุณก้มหัวไหว้ผมเป็นอาจารย์ต่อหน้าทุกคน ผมจะฆ่าคุณได้ยังไงล่ะ？”

“นาย……”

ได้ยิน

ผู้คุมกฎสิบไม่รู้ตัวเองควรจะพูดอะไรดีแล้ว

ยังไงตอนแรกไหว้หยางเฟิงเป็นอาจารย์ทั้งหมดคือเหตุสุดวิสัย

เดิมทีเขาไม่ยินยอมไหว้หยางเฟิงเป็นอาจารย์ เพียงแต่ถูกหยางเฟิงบีบบังคับเท่านั้นเอง

คิดไม่ถึงตอนนี้หยางเฟิงไม่ฆ่าตัวเอง

คิดไม่ถึงยังยอมรับตัวเองเป็นลูกศิษย์ฝึกงานของเขา！ศิษย์พี่รองของสำนักบู๊！

หยางเฟิงมองผู้คุมกฎสิบอยู่ยิ้มถาม“เป็นยังไง คุณยินยอมที่จะอยู่ต่อที่สำนักบู๊ไหม？ถ้าหากยินยอมอยู่ต่อที่สำนักบู๊ผมละเว้นชีวิตหนึ่งของคุณ ยังสามารถให้คุณมีโอกาสเข้าเยี่ยมชมชิ้นส่วนภาพมกุฎมังกรได้”

“ถ้าหากคุณไม่ยินยอมแล้วก็อย่าโทษว่าผมจิตใจโหดร้าย ยังไงผมจะไม่เอาศัตรูคนหนึ่งปล่อยไป！”

สุภาษิตพูดไว้ ปล่อยเสือกลับถ้ำในอนาคตจะเกิดภัยพิบัติตามมาอย่างไม่มีที่สิ้นสุดแน่นอน

ถ้าหากผู้คุมกฎสิบเลือกกลับมาสวามิภักดิ์ หยางเฟิงสามารถละเว้นชีวิตหนึ่งของเขาได้

ถ้าหากผู้คุมกฎสิบไม่ยอมกลับมาสวามิภักดิ์ หยางเฟิงจะไม่ปล่อยเขาไปแน่นอน

ยังไงเรื่องที่ใจอ่อนทนไม่ได้ที่จะลงมือชนิดนี้ หยางเฟิงยังคงทำออกมาไม่ได้

ถ้าหากหยางเฟิงมีจิตใจที่เมตตาของผู้หญิง เกรงว่าเขาก็ตายไปนานแล้ว！