เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 154

เจี้ยนเฟิงมองหน้าหยางเฟิงด้วยความเหลือเชื่อ

เขาจะปล่อยตนหรือ？

ไม่ได้ฟังผิดใช่ไหม ？

เห็นสีหน้าเจี้ยนเฟิง หยางเฟิงก็ยิ้มเอ่ย“ไม่ต้องแปลกใจหรอก นายไม่ได้มีค่าพอให้ฉันสนใจเลยสักนิด！”

ได้ยินดังนั้น ความหยามเกียรติและศักดิ์ศรีถาโถมเข้าใส่กลางอก

หยางเฟิงไม่เห็นเขาอยู่ในสายตาเลยหรือ ！

เขาจะทักท้วง ！

เขาอยากตะโกนด่าทอ ！

ทว่าเมื่อนึกถึงฝีมืออันร้ายกาจของอีกฝ่าย เขาก็ระงับความโกรธลง

ไม่ได้พูดให้เสียเวลา เจี้ยนเฟิงรีบนำตัวเฉ่าปิงกับหวงเทียนจากไป

เขากลัวขืนอยู่ต่อไป อาจจะโดนหยางเฟิงฆ่าได้

เมื่อพวกเจี้ยนเฟิงจากไป เสือขาวก็ถามด้วยความสงสัย “ท่านแม่ทัพครับ ทำไมไม่ฆ่าพวกเขาครับ？”

หยางเฟิงยิ้มเอ่ย“นายเคยดูแมวไล่จับหนูไหม？ค่อยๆ เป็นค่อยๆไปจะสนุกกว่าเอาให้ตายทันที！”

ได้ยินดังนั้น

เสือขาวก็อดไว้อาลัยให้พวกเฉ่าปิงในใจไม่ได้

หลิวซิงกับเฟิงชิงหวูตะลึงงันไปตามๆ กัน

พวกเฉ่าปิงมาแก้แค้นอย่างอหังการ

แต่กลับโดนทางหยางเฟิงหักขาซะงั้น

“เอ่อ……”

หลิวซิงมองหายางเฟิงด้วยความกระอิดกระเอื้อน

สาเหตุที่เขาอยู่ทำงานที่นี่ เพราะไม่อยากจากผลงานที่เขาสร้างมากับมือ และอยากดูว่าหยางเฟิงจะรับมือพวกเฉ่าปิงไหวไหม？

ตอนนี้ดูจากรูปการณ์แล้ว หยางเฟิงท่าจะดุร้ายน่าดู

ไม่เพียงแต่ทำขาดเฉ่าปิงหัก กระทั่งคุณชายหวงก็ไม่ละเว้น

เท่ากับบาดหมางแก๊งเขียวและหนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่อย่างตระกูลหวงในเวลาเดียวกัน！

หรือเขาไม่กลัวตาย？

หยางเฟิงมองพวกหลิวซิงแล้วยิ้มให้“ฉันเคยพูดแล้ว พวกนายติดตามฉัน ฉันจะปกป้องพวกนายเอง！”