เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 155

พึ่งจะทำเรื่องเอิกเกริกเป็นครั้งแรก

คนได้รับการ์ดเชิญรีบไปร่วมงานเลี้ยงทันที

เพราะแก๊งเขียวใหญ่สุดในหู้ไห่

พวกเขาต้องให้เกียรติเฉ่าซือไห่ แบบไม่กล้าเมินเฉย！

หากทำให้เฉ่าซือไห่ขุ่นข้องหมองใจวันหลังก็อย่าหวังมีที่ยืนในหู้ไห่เลย

ณ เวลานี้

หน้าประตูหอคอยมุกจรัสในหู้ไห่มีคนหลั่งไหลเข้ามาไม่ขาดสาย

ซึ่งก่อสร้างได้อย่างมีมาตรฐานในหู้ไห่

สามารถจัดงานเลี้ยงที่นี่ มันเพียงพอต่อการบ่งชี้ว่าเฉ่าซือไห่มีอิทธิพลขนาดไหน

และวันนี้เขาเหมาทั้งตึกหอคอยมุกจรัสไว้เพียงผู้เดียว！

เวลาเดียวกัน

รถเบนซ์ขับมาจอดอยู่หน้าประตู

จากนั้น หยางเฟิง เย่เมิ่งเหยียนและคนอื่น ๆ พากันลงจากรถ

“คนเยอะจังเลย”

เห็นผู้บุคคลระดับสูงแห่งหู้ไห่รวมตัวกัน ณ จุดนี้อย่างคับคั่ง

เฟิงชิงหวูกับหลิวซิงก็ทำหน้าตกตะลึง

ถึงแม้พวกเขา คนหนึ่งเป็นดาราชื่อดัง ส่วนอีกคนเป็นเจ้าของคนเก่าของสตาร์เอ็นเตอร์เทนเมนท์กรุ๊ป

ทว่าก็ยังไม่มีคุณสมบัติเข้าใกล้คนระดับสูงในหู้ไห่

ตอนนี้ได้มาสัมผัสเป็นครั้งแรก จึงทำให้ตะลึงไม่เบา

หยางเฟิงกับเย่เมิ่งเหยียนทำให้ไม่สะทกสะท้าน

เพราะคนหนึ่งรู้สึกดูแคลน ส่วนอีกคนก็คุ้นชินกันแล้ว

นับจากเย่เมิ่งเหยียนติดตามหยางเฟิง ยังมีงานใหญ่อะไรที่ไม่เคยเข้าร่วมอีก

ภาพตรงหน้าจึงยังทำให้แตกตื่นไม่ได้

หยางเฟิงยิ้มกล่าว“พวกคุณเข้าไปก่อน ผมไปจอดรถ”

ได้ยินหยางเฟิงพูด

พวกเย่เมิ่งเหยียนก็เข้าสู่งานเลี้ยง

หยางเฟิงหาที่จอดรถ

เพราะวันนี้มีแขกเหรื่อมาร่วมกันเยอะ ที่จอดรถจึงเกือบเต็มหมดแล้ว

ไม่ง่ายเลยกว่าจะหาตำแหน่งว่างเจอ หยางเฟิงจึงเตรียมขับเข้าไปจอด

ทันใดนั้นรถลัมโบร์กีนีก็พุ่งเข้ามาขวางทางหยางเฟิง

“ไอ้ห่า หลีกไป ที่นี่กูจอง”

ชายหนุ่มย้อมผมสีเหลืองลดกระจกรถลง จากนั้นก็กล่าวด้วยใบหน้าหยิ่งทะนง

ปัง！

หยางเฟิงไม่อยากสนใจ ขับรถชนลัมโบร์กีนีไปอีกทาง

จากนั้นก็กลับรถเข้าไปจุดจอดอย่างสวยงาม

หยางเฟิงลงจากรถ ต่อด้วยล็อครถ แล้วเตรียมเดินไป

“หยุดเดี๋ยวนี้ ไอ้สัตว์”

หนุ่มผมเหลืองพุ่งเข้ามาตะคอกใส่

เขารู้สึกฉุนเฉียว

เขาพึ่งเคยเห็นคนโอหังได้ขนาดนี้ครั้งแรก

แย่งที่จอดรถกับเขาไม่พอ ยังชนรถเขาอีก

ชนแล้วคิดจะหนีเหรอ？

ไม่เห็นหัวกันเลย！

เขาที่เป็นถึงคุณชายแห่งตระกูลหลิน ซึ่งเป็นหนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่ แต่อีกฝ่ายกลับไม่เห็นเขาอยู่ในสายตา！

“ไอ้สัตว์ ชนรถกูแล้ว ยังคิดจะเผ่นหนีเหรอว่ะ？มึงไม่รู้ว่ากูเป็นใครสิน่ะ？”

หยางเฟิงมองหนุ่มผมเหลืองปราดหนึ่ง ก่อนจะส่ายหน้าเบา ๆ“ไม่รู้จัก！”

เขาต้องรู้จักพวกเสือสิงห์กระทิงแรดด้วยเหรอ？

หนุ่มผมเหลืองได้ยินก็ร้อนรนทันควัน

เขาคือคุณชายแห่งตระกูลหลิน ทุกคนในหู้ไห่ย่อมรู้จักกันทุกคน

ทว่าไอ้ห่าตรงหน้ากลับบอกว่าไม่รู้จัก？

“มึงฟังให้ดีๆ กูคือคุณชายแห่งตระกูลหลิน หลินลี่”

กล่าวจบ หลินลี่ก็ทำหน้ากระหยิ่มยิ้มย่อง

ที่หู้ไห่ เขา เฉ่าปิงกับพวกหวงเทียนขึ้นชื่อว่า คุณชายทั้งสี่ผู้ลือชื่อแห่งหู้ไห่！

ซึ่งความจริงก็คือคุณชายสี่คนที่ทำหน้าเหลวไหลเสเพล

แต่ละคนรู้จักแต่เที่ยวเตร่ สำมะเลเทเมา เล่นพนัน และซื้อตัวโสเภณี ทำหน้าประชาชนตาดำๆ

“หลินลี่?” หยางเฟิงขมวดคิ้วแน่นเป็นปม พร้อมกับกล่าวว่า“ไม่รู้จัก！”

“มึง……”

เขาประกาศชื่อแซ่แล้ว หยางเฟิงยังบอกไม่รู้จักอีก หรือว่าไอ้เวรนี้ไม่ใช่คนหู้ไห่？

“รบกวนนายอย่าขวางทาง ผมยังต้องไปร่วมงานเลี้ยงอีก” หยางเฟิงกล่าวอย่างเหลืออด

หลินลี่พูดเสียงดูถูก“มึงนี่นะจะคู่ควรเข้าร่วมงานเลี้ยง？ดูสภาพแล้วน่าจะเป็นโชเฟอร์สิน่ะ？”

หยางเฟิงใส่เสื้อตัวสบายๆ ดูมีราคาแค่สิบกว่าเหรียญ จึงไม่ต่างอะไรจากโชเฟอร์