เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 156

และอีกอย่าง หยางเฟิงขับรถเบนซ์！

และแขกที่เข้าร่วมงานเลี้ยงคืนนี้ล้วนเป็นผู้มีหน้ามีตาทางสัมคมในหู้ไห่ทั้งสิ้น

รถหรูที่มีมูลค่าต่ำกว่าหนึ่งล้าน จะไม่กล้าขับมาร่วมงานนี้เลย

ดังนั้น หลินลี่วิเคราะห์ว่าหยางเฟิงคือคนขับรถ และเจ้านายก็ไม่ใช่บุคคลสำคัญเท่าใดนัก คนไม่ได้ร่ำรวยมากนัก

เมื่อนึกถึงจุดนี้ หลินลี่ก็ยิ่งมั่นใจมากขึ้น

โชเฟอร์ของคนที่มีธุรกิจเล็กๆ ยังกล้าเหิมเกริมกับเขา？

อยากรนหาที่ตายนักหรือไง？

“ฉันจะเป็นโชเฟอร์หรือไม่เกี่ยวอะไรกับนาย?”

หยางเฟิงไม่อยากต่อล้อต่อเถียงกับหลินลี่เลยสักนิด

ทายาทลักษณะนี้ เขาเห็นเยอะแล้ว

ถูกประคบประหงมแต่เด็ก ทำตัวโอ้อวด ก้าวร้าว ซึ่งไม่ต่างจากคนโง่เขลาเบาปัญญาเลย

หลินลี่ยืนมือจับไหล่หยางเฟิง ก่อนจะกล่าวหน้าดุดัน“ไอ้เวร รีบคุกเข่าขอโทษกูเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นก็อย่าหาว่ากูไม่เตือน”

หยางเฟิงถามคล้ายยิ้มคล้ายไม่ยิ้ม“นายจะให้ฉันคุกเข่าขอโทษ？”

“ทำไม? กลัวแล้วเหรอ?”

ได้ยินดังนั้น หลินลี่ก็พูดอย่างลำพองใจ“ตระกูลหลินคือหนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่แห่งหู้ไห่ ขัดใจกู มึงก็อย่าหวังจะได้ยืนหยัดในหู้ไห่เลย ดังนั้น……”

เพี๊ยะ！

ไม่รอให้หลินลี่พูดจบ หยางเฟิงก็ง้างมือตบเขาหนึ่งฉาด

เสียงดังฟังชัดสุดๆ

หลินลี่รู้สึกมึนงง

เขาใช้มือกุมหน้า พลางจ้องหยางเฟิงด้วยความเหลือเชื่อ

มันบ้าป่ะว่ะ？

เขาบอกแล้วว่าเป็นคุณชายแห่งตระกูลหลินที่เป็นสี่ตระกูลใหญ่ แต่ยังมาตบหน้าเขาอีก？

หลินลี่โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ

“ไอ้เวร ไปตายซะ”

กล่าวจบ หลินลี่ก็ปล่อยหมัดใส่หยางเฟิง

หลินลี่ก็ไม่ใช่ทายาทเศรษฐีที่ไร้น้ำยาไปเสียทุกอย่าง

จากการส่งเสริมของตระกูล ตอนนี้เขาก็ถือว่าเป็นปรมาจารย์เน่ยจิ้งคนหนึ่ง

หยางเฟิงกล้าต่อยเขาเหรอ？

เขาแทบอยากจะชกหยางเฟิงให้ตายไปเสียเลย！

เอ๋？

สิ่งที่ทำให้หลินลี่ประหลาดใจคือ หยางเฟิงคว้าหมัดเขาไว้ได้สำเร็จ