เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 20

ยังไม่หมดเพียงเท่านี้

ฮึ่ม ๆ ๆ !

มีเสียงกึกก้องดังขึ้นอีกครั้ง เฮลิคอปเตอร์ติดอาวุธกว่าร้อยลำ ส่งเสียงดังมาบนท้องฟ้าจากที่ไกล ๆ

ลมกระโชกแรงจากใบพัด

ทำให้ฝุ่นตลบอบอวล

เฮลิคอปเตอร์ขนาดใหญ่ลำหนึ่ง ค่อย ๆ บินลงมาอย่างช้า ๆ

พรึ่บ !

ไฟทุกดวงสว่างขึ้นมา จนทำให้ท้องฟ้ายามกลางคืนกลับดูเหมือนกลางวัน

พลทหารนับร้อยนายวิ่งถือพรมแดงออกมา

แล้วปูลงตั้งแต่ประตูวิลล่า ไปจนถึงประตูของเฮลิคอปเตอร์

วินาทีต่อมา ประตูของเฮลิคอปเตอร์ก็เปิดออก

หยางเฟิงซึ่งสวมใส่ชุดทหาร ประดับลวดลายมังกรห้ากรงเล็บ พร้อมด้วยรองเท้าบู๊ตทหารสีทอง และมีดาวสีทองห้าดวงประดับอยู่บนบ่า ค่อย ๆ เดินลงมา

พรึ่บ !

ไฟของเฮลิคอปเตอร์ ส่องสว่างไปที่หยางเฟิงทันที

สายตาของทุกคนต่างจับจ้องไปที่เขา

“ยินดีต้อนรับครับท่านแม่ทัพ !”

พลทหารทั้งห้าพันนายตะโกนขึ้นพร้อมกัน

เมื่อต้องเผชิญหน้ากับบรรยากาศอันน่าเกรงขาม ชนชั้นสูงของตงไห่ที่มาร่วมงานเลี้ยงทุกคน ก็อดไม่ได้ที่จะคุกเข่าลง

หยางเฟิงเงยหน้าขึ้น แล้วจ้องมองลงมา

ห้าปีก่อน เขาจากไปอย่างน่าอับอาย

ห้าปีต่อมา ขากลับมาอย่างราชา !

……

หยางเฟิงค่อย ๆ เหยียบลงบนพรมแดงทีละก้าว ๆ

“เป็นไปได้อย่างไร ?”

“นี่มัน......”

“หรือเขาก็คือเทพสงครามอันดับหนึ่งของประเทศต้าเซี่ยอย่างนั้นหรือ ?”

เมื่อเห็นหยางเฟิงปรากฏตัวขึ้น คนของตระกูลเย่และตระกูลหลันก็ตกตะลึงจนอ้าปากค้าง

“หยางเฟิง !”

เย่เมิ่งเหยียนตะโกนออกมาเสียงดัง และพุ่งตัวเข้าไปหาทันที

“คุณเป็นอะไรไป ? ใครรังแกคุณ ?”

เมื่อเห็นเย่เมิ่งเหยียนที่กำลังร้องไห้ฟูมฟาย สีหน้าของหยางเฟิงก็หม่นหมองลงทันที

“ฉัน......”

เย่เมิ่งเหยียนซบลงไปในอ้อมกอดของหยางเฟิง เงยหน้า แล้วเล่าเรื่องที่เกิดเกิดขึ้นเมื่อครู่ออกมา

“เหอะๆ......พวกคนตระกูลเย่ ช่างใจกล้าจริง ๆ !”

หลังจากได้ยินสิ่งที่เย่เมิ่งเหยียนพูด หยางเฟิงก็โกรธจัดทันที

“เมื่อเจ็ดวันก่อน ฉันเคยพูดกับตระกูลเย่ไปแล้ว”

“ภายในเจ็ดวัน ถ้าหากไม่มาคุกเข่าขอโทษเย่เมิ่งเหยียน ฉันจะกำจัดตระกูลเย่ซะ”

“ถ้าหากเวลาเจ็ดวันมาถึงแล้ว พวกแกยังกล้าบังคับเมิ่งเหยียนอีก ก็เท่ากับรนหาที่ตาย !”

พรึ่บ !

ทันทีที่พูดจบ ปากกระบอกปืนนับร้อยก็จ่อไปที่คนของตระกูลเย่ทันที

“หยางเฟิง แกคิดจะทำอะไร ? หรือแกกล้าฆ่าพวกเราจริง ๆ อย่างนั้นหรือ ?”

เย่ชิวกัดฟันพูด

ปัง !

เสียงปืนดังขึ้น กระสุนปืนเจาะทะลุหน้าขาของเย่ชิว

โอ๊ย !

เย่ชิวร้องโอดครวญ แล้วคุกเข่าลงไปกับพื้น

เมื่อเห็นดังนั้น คนของตระกูลเย่ก็ไม่มีใครกล้าขยับอีก

เย่เทียนพูดขึ้นด้วยริมฝีปากที่สั่นเทา : “หยางเฟิง แกคิดจะทำอะไรกันแน่ ?”

“คิดจะทำอะไรอย่างนั้นหรือ ? กำหนดเวลาเจ็ดวันมาถึงแล้ว วันนี้เป็นวันตายของพวกแก !”

“ทหาร จับคนของตระกูลเย่ไปยิงทิ้งให้หมด !”

หยางเฟิงจ้องมองด้วยแววตาที่เย็นชาและอำมหิต

บรรยากาศโดยรอบหนาวเหน็บลงทันที

“ครับ !”

ทันทีที่ออกคำสั่ง พลทหารนับสิบนายก็พุ่งกระโจนเข้าไปราวกับสัตว์ป่า และจับคนของตระกูลเย่ทั้งหมดเอาไว้

“หยางเฟิง ขอร้องล่ะ ปล่อยพวกเราไปเถอะนะ !”

เมื่อได้ยินคำว่ายิงทิ้ง เย่กวงก็เป็นคนแรกที่ก้าวออกมาคุกเข่าอ้อนวอน

“ถ้าคุณจะฆ่าก็ฆ่าเขาเถอะ เขาเป็นคนที่บังคับให้เย่เมิ่งเหยียนส่งบัตรเชิญมาและให้หย่ากับคุณ !”

“ทั้งหมดนี่ ไม่เกี่ยวกับผมเลยสักนิด !”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทพสงครามพิทักษ์โลก