เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 21
เมื่อเห็นสีหน้าที่หมองหม่นของเย่เทียนและคนอื่น ๆ หยางเฟิงไม่ได้สนใจไยดี
เขาจูงมือเย่เมิ่งเหยียน แล้วเดินไปอยู่ตรงหน้าหลันซินและเย่ไห่
“คุณพ่อ คุณแม่ ขอโทษด้วยที่ผมมาสาย!”
“นี่……”
เผชิญหน้ากับหยางเฟิงที่แข็งกร้าวเช่นนี้
ทำให้หลันซินไม่รู้จะพูดอะไรอยู่ชั่วขณะหนึ่ง
โดยเฉพาะเมื่อเห็นกองทัพที่อยู่ข้างหลัง
เธอรู้สึกกระสับกระส่ายเป็นอย่างมาก
“หยางเฟิงขอโทษด้วย ทั้งหมดนั้นมันเป็นความผิดของแม่ ที่ปฏิบัติต่อลูกไม่ค่อยดีนัก…”
ตอนนี้แม้กระทั่งคนของตระกูลเย่ก็สารภาพผิดต่อหน้าหยางเฟิงแล้ว
สุดท้ายหลันซินจึงจำเป็นต้องยอมก้มหัว
หยางเฟิงยิ้ม
“คุณแม่อย่ากล่าวเช่นนั้น พวกเราคือครอบครัวเดียวกัน”
“ไม่ว่าเมื่อก่อนคุณแม่จะปฏิบัติต่อผมอย่างไร แต่อย่างไรแล้วผมก็เป็นลูกเขยของคุณแม่”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น หลันซินก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันที
ตอนนี้เย่ไห่ไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้
แต่ไหนแต่ไรมา
สำหรับเขาแล้ว หยางเฟิงเป็นคนไร้ประโยชน์
วันนี้เขาสวมชุดทหารและมีทหารกล้าอยู่ในมือ
นี่มันลบล้างจินตนาการของเขาไปจริง ๆ
หยางเฟิงไม่ได้พูดอะไรอีก
แต่เดินไปอยู่ตรงหน้าคนตระกูลหลัน
เมื่อเผชิญหน้ากับดวงตาที่เฉียบคมของหยางเฟิง
หลันเจิ้นตัวสั่นเล็กน้อย
“หยางเฟิง……ผม”
ตุ๊บ!
ยังไม่ทันกล่าวจบ
หลันเจิ้นคุกเข่าลงทันที
“หยางเฟิง เมื่อก่อนนั้นมันเป็นความผิดของพวกเราเอง ขอร้องคุณโปรดปล่อยตระกูลหลันไปเถอะ”
ถ้าเขาปฏิบัติต่อครอบครัวของเย่เมิ่งเหยียนดีกว่านี้
บางทีมันอาจแตกต่างจากตอนนี้อย่างสิ้นเชิง...
เมื่อเผชิญหน้ากับหลันเจิ้นที่คุกเข่าต่อหน้าตนเอง
สีหน้าของหยางเฟิงไร้อารมณ์
เมื่อมองคุณพ่อตัวเอง
คุณตาของตัวเอง
คุกเข่าต่อหน้าหยางเฟิง
สีหน้าของหลันซินและเย่เมิ่งเหยียนนั้นซับซ้อนมาก
หยางเฟิงไม่ได้พูดอะไร แต่มองไปที่หลันเฟิง
ตุ๊บ!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทพสงครามพิทักษ์โลก
อ่านไม่ได้ครับ...