เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 200
พรึ่บ!
ไม่รอหม่าเถิงพูดจบ หยางเฟิงเหวียงเท้าออกไป
ได้ยินแต่เสียงคนชัด
ขาของหม่าเถิง ถูกหยางเฟิงเตะหักทันที
อ๊ากกก!
หม่าเถิงส่งเสียงร้องออกมาอย่างเจ็บปวด
หลังจากนั้นขาก็คุกเข่าลงไป
หยางเฟิงพูดอย่างเย็นชา: "อย่าพูดว่าแกเป็นหลานชายของหม่าตง แม้ว่าแกจะเป็นหม่าตงเอง ฉันก็ไม่เอาไว้ในสายตา!”
หม่าเถิงใบหน้าเจ็บปวด มองไปที่หยางเฟิงด้วยความหวาดกลัว
นี้เป็นใครกันแน่?
แม้แต่ลุงของตัวเองหม่าตงก็ไม่กลัว?
ต้องรู้ว่าที่ตงไห่ ยังไม่มีใครกล้าล่วงเกินหม่าตงลุงของตัวเอง!
หลายปีมานี้ เขาได้อาศัยอิทธิพลของหม่าตงในการวางอำนาจในอำเภอเมือง
วันนี้ ในที่สุดก็เตะโดนแผ่นเหล็กแล้ว!
จางต้าพ่าวและเลขาสาวเห็นว่าหยางเฟิงเตะขาหม่าเถิงหักทั้งสองข้าง ก็รู้สึกหัวชาขึ้นทันใด
โดยเฉพาะเลขาสาว ดวงตาเหลือกขึ้น ทั้งคนเป็นลมไปทันที
จางต้าพ่าวเอาหัวมุดลงพื้นอย่างเงียบๆ แกล้งตายต่อไป
“หยางเฟิง คุณ ……”
เย่เมิ่งเหยียนเดินเข้ามา ตกตะลึงกับฉากตรงหน้า
เธอคิดว่า หยางเฟิงมาที่นี่เพื่อให้บทเรียนหม่าเถิงหน่อย
คิดไม่ถึงว่า จะหักขาทั้งคู่ของหม่าเถิงไปโดยตรงเลย
หยางเฟิงมองไปที่เย่เมิ่งเหยียน พูดด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยน: "ไม่เป็นไร ผมแค่สั่งสอนหมาที่อาศัยอำนาจรังแกคนอื่นตัวหนึ่งเอง”
ขณะนี้ เย่เมิ่งเหยียนก็ไม่รู้จะพูดอะไรแล้ว
หม่าเถิงเงยหน้าขึ้น ดวงตามองหยางเฟิงด้วยความขุ่นเคืองถามว่า "พวกมึงเป็นใครกันแน่?”
“ฉันเป็นใคร แกไม่คู่ควรที่จะรู้!”
“แกไม่ใช่ว่าอยากใช้หม่าตงกดฉันเหรอ? บังเอิญฉันจะโทรหาเขาด้วยพอดี ถามดูว่านี่มันเรื่องอะไรกันแน่?”
พูดจบ หยางเฟิงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและโทรหาหม่าตง
เมื่อเห็นหยางเฟิงโทรหาหม่าตง หม่าเถิงก็ตกตะลึงงันไปทันที
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทพสงครามพิทักษ์โลก