เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 243

ตัวเองสองคนพ่อลูกมาเจอกับเขา ถือว่าดวงซวยอย่างมาก

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ จ้าวหานก็จ้องเขม็งมองจ้าวช่าวหลงไปแวบหนึ่ง

หากไม่ใช่เพราะลูกชายที่ไม่เอาไหนคนนี้ ตัวเองก็คงไม่มามีสภาพแบบนี้เช่นกัน

หากกลับไปแล้ว คงต้องสั่งสอนเขาให้ได้รู้จักหลาบจำซะแล้ว ！

เมื่อเห็นสายตาของจ้าวหาน สีหน้าของ จ้าวช่าวหลงก็รู้สึกเสียใจไม่น้อย

แขนและขาของตัวเองถูกทำร้ายซะขนาดนี้ ไม่คิดว่าคนเป็นพ่อก็ยังมามองตัวเองตาเขียวแบบนี้อีก ?

ดูแล้วครั้งนี้ตัวเองคงได้มีชีวิตอันน่ารันทดจริงๆซะแล้ว！

จ้าวหานหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา โทรหาจ้าวเทียนหลงพ่อของตัวเอง

ในตอนนี้

ที่ห้องโถงของตระกูลจ้าว

จ้าวเทียนหลงกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้โบราณ และกำลังรับประทานอาหารอยู่

เขาเงยหน้าขึ้นแล้วเหลือบมองไปยังพ่อบ้านแวบหนึ่ง ถามเสียงเรียบว่า“ช่าวหลงไปไหน？”

พ่อบ้านลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วตอบว่า“ นายท่าน คุณชายช่าวหลงออกไปเที่ยวแล้วครับ”

“หึ！”

ได้ยินดังนั้น

จ้าวเทียนหลงเค้นเสียงหึออกมา

เขาตั้งชื่อให้หลานชายตัวเองคนนี้ว่าจ้าวช่าวหลง ก็เพื่อหวังว่าเขาจะสามารถสืบทอดเจตนารมณ์ของตัวเอง และนำพาให้ตระกูลจ้าวเจริญรุ่งเรืองในอนาคต

แต่ไม่คิดว่า

หลานชายของตัวเองคนนี้ นอกจากสำมะเลเทเมาทำตัวเกะกะระรานไปทั่วแล้ว ก็ไม่มีความสามารถอื่นอะไรเลย

นี่ก็เพิ่งจะถูกตัวเองสั่งให้อยู่บ้านได้ไม่กี่วัน ตอนนี้ก็อดรนทนไม่ไหวต้องออกจากบ้านไปซะแล้ว ?

หลายปีที่ผ่านมานี้ จ้าวช่าวหลงได้ก่อปัญหาเอาไว้มากมายไม่รู้เท่าไรต่อเท่าไร

หากไม่ใช่เพราะตระกูลจ้าวเกรงว่าคงได้ตายไปนับครั้งไม่ถ้วนแล้ว

จ้าวเทียนหลงพูดอย่างไม่สบอารมณ์ว่า“โทรไปหาจ้าวหาน ให้เขาตามลูกชายตัวเองกลับมา ตอนนี้มีเรื่องมากมาย อย่าไปสร้างเรื่องสร้างปัญหาอะไรอีก！”

ตอนนี้ทั้งจินหลิงสถานการณ์กำลังตึงเครียด

ยิ่งในเวลานี้ ก็ยิ่งต้องเก็บเนื้อเก็บตัว

เพราะตระกูลจ้าวเป็นผู้นำของหกตระกูลใหญ่ไม่รู้ว่ามีสายตากี่คู่ที่จับจ้องมองมาที่ตัวเอง

หากมีช่องโหว่อะไรขึ้นมา ก็จะถูกคนจับเอามาเป็นจุดอ่อนแล้วเล่นงานได้！

“ครับ！”