เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 365

หยางเฟิงยิ้มแล้วกล่าวว่า: "วางใจเถอะ อย่างมาฉันก็อยู่อีกสองสามวันแล้วก็กลับ"

"แล้วคุณอยู่ที่นี่จะมีอันตรายหรือไม่?"

เย่เมิ่งเหยียนกล่าวถามอย่างเป็นห่วง

เธอไม่ใช่คนโง่

ผ่านเรื่องราวคืนนี้ไป

เธอก็รู้ว่า ที่หยางเฟิงอยู่ที่นี่จะต้องทำเรื่องที่อันตรายอย่างมากเป็นแน่

หยางเฟิงยิ้มแล้วกล่าวว่า: "วางใจเถอะ คนในโลกใบนี้ที่สามารถทำให้ฉันเป็นอันตรายได้ ยังไม่เกิดเลย"

แค่เหอเซิ่งหงคนเดียว

เขาไม่เคยเห็นอยู่ในสายตาโดยสิ้นเชิง

ถ้าไม่ใช่เพราะเรื่องต่อไปนี้ ไม่อยากให้เย่เมิ่งเหยียนได้เห็น

อันที่จริง เขาก็ไม่ต้องการให้เย่เมิ่งเหยียนจากไปโดยสิ้นเชิง

เย่เมิ่งเหยียนคือผู้หญิงที่มีจิตใจงดงามคนหนึ่ง

หยางเฟิงไม่เต็มใจ ให้เธอเห็นความชั่วร้ายของคนในโลกนี้มากนัก!

เพียงแค่รักษาจิตใจอันบริสุทธิ์ดวงนี้เอาไว้

นี่จึงเป็นเย่เมิ่งเหยียนจริงๆ!

ได้ยินคำพูดนี้

เย่เมิ่งเหยียนจึงพยักหน้าแล้วกล่าวว่า: "โอเค เช่นนั้นฉันจะรอคุณอยู่ที่ตงไห่!"

พูดจบ

เธอจูบลงบนหน้าของหยางเฟิงหนึ่งที

เย่เมิ่งเหยียนรู้ว่า ตนเองอยู่ที่นี่ ก็ช่วยเหลืออะไรไม่ได้ ทำได้เพียงเป็นภาระของหยางเฟิงเท่านั้น

ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ก็กลับตงไห่ไปเสียดีกว่า ไม่ต้องทำให้หยางเฟิงเสียเวลาทำงาน

หยางเฟิงโอบกอดเย่เมิ่งเหยียน ด้วยสีหน้าที่มีความสุข

แต่ดวงตาทั้งคู่ของเขา แฝงไปด้วยเจตนาฆ่า!

คนมีสูงต่ำ ความผิดมีมากน้อย

ความผิดของตระกูลเหอ สามารถพูดได้ว่าผิดกฎหมายอย่างรุนแรง เป็นความผิดที่หนักหนาจนสุดจะบรรยายออกมา!

ตระกูลเหอสามารถทำให้ครอบครัวรวยขึ้นได้ สามารถไปถึงระดับที่เป็นอยู่ในปัจจุบันนี้ได้ ที่ขาดไม่ได้ก็คือมือสังหารที่โหดเหี้ยมไร้มนุษยธรรมของพวกเรา และที่ขาดได้ คือน้ำตาที่ร้องจนเป็นสายเลือดของเบื้องหลังครอบครัวธรรมดาหลายพันหลายหมื่นครอบครัว

ตระกูลเหอ จะต้องตาย!

หลังจากกลับมาถึงโรงแรม

หยางเฟิงนั่งอยู่บนโซฟาคนเดียว

ด้านล่าง

เสือขาวกล่าวถามด้วยสีหน้าแปลกใจว่า: "ท่านแม่ทัพ ทำไมคุณถึงไม่ทำลายตระกูลเหอในคืนนี้ไปเลยละ?"