เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 442

หลันซินคือแม่ยายของหยางเฟิง

การเอาเงินหนึ่งร้อยล้านนี้ให้เธอ ก็เป็นสิ่งที่สมควรแล้ว

แต่ทำไมเธอต้องว่าตนเป็นคนชั้นล่างด้วยเล่า!

คนดีอย่างคุณหยาง ทำไมถึงมีแม่ยายที่ไร้มารยาทเช่นนี้!

เห็นโจวซู่เอ๋อร์ไม่กล้าตอบโต้

หลันซินจึงยิ้มอย่างได้ใจ

พอเธอยื่นมือออกไป เตรียมจะคว้าเช็ค

“หยุด!”

เสียงตะโกนก้องดังมา

หยางเฟิงเดินเข้ามาอย่างห้าวหาญ!

เขารับเช็คไปจากมือของโจวซู่เอ๋อร์ แล้วยัดใส่กระเป๋าเสื้อของเธอ

“คุณป้าโจว จำไว้นะครับ ว่าเงินก้อนนี้เป็นของคุณป้า! ไม่มีใครหน้าไหน เอาของในมือที่เป็นของคุณป้าไปได้! สิทธิมนุษยชน ทุกคนเท่าเทียมกัน คุณป้าจะไปกลัวพวกคนงี่เง่าไร้เหตุผลทำไมครับ?”

ครู่เดียว

ขอบตาของโจวซู่เอ๋อร์ก็แดงเรื่อ พยายามกลั้นน้ำตาของตนไม่ให้ไหล

เธอไม่ได้มีความสัมพันธ์ใดๆกับหยางเฟิง แถมหลันซินยังเป็นแม่ยายของหยางเฟิง

คนนอก

กับแม่ของภรรยา!

หยางเฟิงไม่เพียงไม่ลำเอียงช่วยหลันซิน

แต่กลับช่วยตนเอง

ครู่เดียว

“ขอบคุณนะคะ! ขอบคุณค่ะ!”

โจวซู่เอ๋อร์พูดสองคำนี้ไม่หยุด

นอกจากคำขอบคุณ ก็ไม่มีอะไรจะแสดงความซาบซึ้งในใจของเธอได้แล้ว

หยางเฟิงกล่าวยิ้มๆ : “เอาเงินก้อนนี้ ไปรักษาลูกสาวนะครับ!”

ได้ยินดังนั้น

โจวซู่เอ๋อร์ก็สะกดกลั้นน้ำตาไม่อยู่อีกต่อไป น้ำตาเธอค่อยๆไหลลงมา

อาการป่วยของลูกสาว เป็นหนามทิ่มแทงใจเธอมาตลอด

ก่อนหน้านี้ไม่มีเงิน ทำได้เพียงให้ลูกสาวตกระกำลำบากไปกับเธอ!

ตอนนี้มีเงินก้อนนี้แล้ว และมันมากพอที่จะช่วยรักษาโรคของโจวเสี่ยวเฉ่า

ลูกสาว ที่เป็นทุกสิ่งทุกอย่างของเธอ!

ฟึบ!

โจวซู่เอ๋อร์คุกเข่าลงกับพื้น พูดพร้อมร้องไห้ : “คุณหยาง คุณเป็นผู้มีพระคุณของเราสองแม่ลูกจริงๆ! จากนี้ไป ต่อให้เราจะเป็นวัวเป็นควายเป็นช้างเป็นม้า เราก็จะต้องตอบแทนบุญคุณของคุณให้ได้!”