เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 443

ตอนที่พูดประโยคนี้

ความมั่นใจอย่างแรงกล้าของหยางเฟิงแผ่ซ่านออกมา

เขาในตอนนี้ ไม่ใช่ไอ้คนไร้ค่าเหมือนเมื่อก่อนแล้ว!

ปัจจุบันนี้ คำพูดของหยางเฟิงมีอิทธิพลต่อตระกูลเย่เป็นอย่างมาก

หลันซิน

ถ้ากล้าแตะต้องขีดความอดทนของเขา

ก็อย่ามาโทษว่าเขาไม่เกรงใจ!

“ขอบคุณค่ะ! ขอบคุณ!” โจวซู่เอ๋อร์ไม่ได้พูดอะไรมาก รีบพาตัวโจวเสี่ยวเฉ่าออกไป

เห็นเบื้องหลังสองแม่ลูกผละออกไป

หลันซินก็โกรธหน้าบูดหน้าบึ้ง กัดฟันกรอด

ดูถูก!

ดูถูกกันอย่างโจ่งแจ้ง!

เธอไม่คิดเลย ว่าหยางเฟิงจะไม่ไว้หน้าเธอขนาดนี้!

หลันซินตะโกนลั่นทันที : “หยางเฟิง ฉันไม่อนุญาตให้พวกขยะชั้นต่ำนั่นอยู่ที่นี่! แกกล้าให้พวกมันอยู่ที่นี่ ก็อย่ามาโทษว่าฉันไม่เกรงใจ...”

“หุบปากเถอะ!”

หยางเฟิงไม่หลบสายตา จ้องตากับหลันซินตรงๆ

“หยางเฟิง นี่แกกล้าว่าฉัน?”

หลันซินถลึงตาโต จ้องหยางเฟิงอย่างไม่อยากเชื่อ

ลูกเขยแต่งเข้าตัวเล็กๆคนนี้ที่เมื่อก่อนเคยเชื่อฟังตน ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจแรง

ตอนนี้...

กล้าตะคอกใส่เธอ?

แย่แล้ว!

แย่แล้ว!

เขาต้องการเป็นปฏิปักษ์ต่อตน!

พริบตาเดียว ร่างของหลันซินก็สั่นสะท้านด้วยความโกรธ เธอเบ้ปาก พออ้าปากก็ด่าคำโต!

นี่ทำให้หยางเฟิงควบคุมความโกรธในใจไว้ไม่ไหว

สองตาของเขาจ้องหลันซิน พูดด้วยใบหน้าเยือกเย็น : “หลันซิน! เมื่อก่อนผมเห็นแก่เมิ่งเหยียนเลยไม่อะไรกับคุณ! แต่คุณนับวันยิ่งเกินไป ได้คืบจะเอาศอก มือยืดมือยาว! แต่ก่อนที่ผมปล่อยๆคุณไป ไม่ใช่หยางเฟิงคนนี้กลัวคุณหรอกนะ แต่เพราะผมเคารพผู้ใหญ่ ไม่อยากจะทะเลาะกับคุณ!”

“แต่คุณป้าโจว เป็นคนที่ผมเชิญมา!”

“ถ้าคุณกล้าทำอะไรเธอ ก็อย่ามาโทษว่าผมไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรหมณ์แล้วกัน!”

ชั่วพริบตา

ในบ้านก็เงียบกริบ!