หลันจื่อกล่าวประณามอย่างหมดความอดทน : “บอกให้พูดก็พูดสิ มาอ้ำๆอึ้งอยู่ทำไม? สมเป็นผู้ชายไหม?”
ได้ยินดังนั้น
โจวห้าวน้อยเนื้อต่ำใจจนน้ำตาแทบไหล
ในเวลานี้ เขาอยู่ในตระกูลหลันพูดได้ว่าเป็นทุกข์จากการถูกกดขี่
ไม่ว่าจะพูดจะทำอะไร ต้องระมัดระวังทุกอย่าง
หากไม่ทันระวัง ก็จะโดนหลันเฟิงสั่งสอน
ตอนนี้
ในที่สุดโจวห้าวก็ได้สัมผัสด้วยตนเอง
ความรู้สึกของหยางเฟิงที่เป็นลูกเขยแต่งเข้าตระกูลเย่ในปีนั้นแล้ว
นับว่าแทบไม่ใช่คนเลยทีเดียว!
เขาสูดหายใจเข้าลึก พูดพร้อมสั่นหงึกๆ : “พ่อครับ กิจการของตระกูลหลันของเราในพื้นที่สีเทาของตงไห่ ถูกหม่าตงกวาดล้างหมดเลยครับ...”
“แกว่าไงนะ?”
ไม่รอให้โจวห้าวพูดจบ
หลันเฟิงถลึงตาโตทันใด!
โจวห้าวกล่าวว่า : “วันนี้จู่ๆหม่าตงก็พาคนเข้ามา กวาดล้างกิจการทั้งหมดของเราในพื้นที่สีเทา! กาสิโนทั้งหมด ธนาคารไพรเวท บาร์ ไนท์คลับ ถูกปิดลงทั้งหมดเลยครับ!”
เอื่อก!
ได้ยินคำดังกล่าว
หลันเฟิงกระอักเลือดออกมา
“พ่อคะ!”
หลันจื่อพยุงตัวหลันเฟิงไว้ ตะโกนลั่น
หลันเฟิงเหม่อมองท้องฟ้าถอนหายใจยาว : “พระเจ้า...หยางเฟิงไอ้สัตว์นรกนั่น มันจะฆ่าทั้งตระกูลหลันของเราแล้ว!”
ปัจจุบันนี้
กิจการในพื้นที่สีเทา ตระกูลหลันครอบครองทรัพยากรอยู่เก้าสิบเปอร์เซ็นต์
แล้ววันนี้โดนกวาดล้างทั้งหมด ตระกูลหลันเสียหายมหาศาล!
ผ่านเหตุการณ์เลวร้ายนี้ไป
ตระกูลหลันจะยังรักษาตำแหน่งตระกูลชั้นหนึ่งในตงไห่ได้หรือไม่นั้น ไม่แน่นอนเลย!
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้
เอื่อก!
หลันเฟิงควบคุมตนเองไม่อยู่ กระอักเลือดออกมาอีก
เมื่อเห็นสภาพน่าเวทนาของหลันเฟิง ในใจของโจวห้าวก็รู้สึกดีใจ!
ต่อให้ตระกูลหลันเสียหายมากมายมหาศาลแค่ไหน มันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเขา
กลับกัน
ถ้าหมาแก่หลันเฟิงตัวนี้โกรธตายไป
ก็นับว่าหยางเฟิงได้ชำระความโกรธเกลียดแทนตนแล้ว!
เพียะ!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทพสงครามพิทักษ์โลก
อ่านไม่ได้ครับ...