เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 500

สิบปรมาจารย์ไร้ค่านี่

เป็นแต่เพียง เด็กน้อยสิบคนก็แค่นั้น ไม่ควรค่าพอจะเอ่ยถึง!

“หยางเฟิง ไปตาย! ไปตายซะ!”

“ฮ่าๆๆ!”

เมื่อเห็นหยางเฟิงจะใส่เดี่ยวกับสิบปรมาจารย์ใหญ่

หลันจื่อก็หัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง

ในความคิดของเธอ

การกระทำนี้ของหยางเฟิง ราวกับตั๊กแตนห้ามรถเป็นการไม่รู้จักประมาณตนอย่างไม่ต้องสงสัย

ดูแล้ววันนี้หยางเฟิงต้องตายแน่

ความแค้นที่เขาฆ่าบิดาตนกำลังจะถูกชำระแล้ว!

“โอหัง!”

เฉินเป่ยเหอเห็นดังนั้น ก็อดไม่ได้ที่จะแค่นเสียงเย็น

ทั้งสิบปรมาจารย์ใหญ่นี้ ล้วนเป็นผู้ที่ตระกูลเฉินฝึกฝนมา

ไม่ใช่สิบปรมาจารย์ตูดหมา อย่างของตระกูลเหอที่เมืองกาสิโนอะไรนั่น!

ปรมาจารย์ของตระกูลเหอแห่งเมืองกาสิโน ล้วนคัดเลือกมาจากภายในยุทธจักร

แต่ปรมาจารย์ของตระกูลเฉิน ล้วนถูกฝึกฝนมาภายในตระกูลเฉินเล็กๆ

ทั้งสองนี้ไม่สามารถเทียบกันได้เลย

เพื่อฝึกฝนปรมาจารย์หนึ่งคน

ตระกูลเฉินได้เชิญสุดยอดปรมาจารย์ด้านการต่อสู้มาฝึกฝนให้เป็นพิเศษตั้งแต่เล็ก

การฝึกฝนทั้งหมดล้วนเป็นวิธีการฝึกชั้นยอดของตระกูลเฉิน

ทุกคนล้วนเป็นยอดฝีมือในหมู่ปรมาจารย์

ถ้าหยางเฟิงคิดว่าสิบปรมาจารย์ใหญ่ตระกูลเฉินเหมือนกับสิบปรมาจารย์ใหญ่ตระกูลเหอแห่งเมืองกาสิโนล่ะก็

เขาซวยแล้วล่ะ!

ในตอนที่เฉินเป่ยเหอเตรียมตัวรอดูหยางเฟิงถูกเด็ดหัวอยู่นั้น

ภาพเหตุการณ์ถัดมา

ก็ทำให้เขาถึงกับตาค้างอ้าปากหวอ!

ฟี้วว!

เห็นเป็น

หยางเฟิงพุ่งเข้าไป

เผชิญหน้ากับสิบปรมาจารย์ใหญ่ตระกูลเฉินที่โหดร้าย

เพียงกวัดแกว่งดาบ

ทันใด

แสงดาบเย็นเยียบนั้นวาดผ่านสิบเก้าทวีป!

แสงสีขาวสว่างวาบออกมา

ราวกับดวงตาของทุกคนบอดลงทันใด

ภาพตรงหน้าขาวโพลน

ราวกับทั่วทั้งโลกเป็นสีขาวไปหมด

แสงดาบเย็นเยียบนับไม่ถ้วน กวัดแกว่งผสานกัน

ทำให้ผู้คนมองไม่ถนัดเลยว่าเกิดอะไรขึ้น

หลังจากแสงขาวโพลนผ่านพ้นไป

หยางเฟิงยืนอยู่ที่เดิม

แต่ สิบปรมาจารย์ใหญ่ของตระกูลเฉิน ตัวแข็งทื่อ หน้าตาตกตะลึง

ทันใดหลังจากนั้น

คอของพวกเขาก็มีรอยเลือดปรากฏขึ้น

รอยเลือดนั้นขยายใหญ่ขึ้นไม่หยุด