เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 577
“ฮ่าฮ่า! หยางเฟิง เจ้าอย่าคิดว่าโชคดีชนะข้าครั้งหนึ่งแล้วข้าจะกลัวเจ้า! คราวนี้ข้าเห็นแก่เพื่อนพี่คนชาวโลกบู๊ด้วยกัน
จะไม่โต้เถียงกับเจ้า ถ้ายังมีคราวหน้าอีก เจ้าไม่รอดแน่! "
"พวกเราไปกันเถอะ!"
พูดเสร็จ
ผู้คุมกฎสิบก็เตรียมที่จะพากลุ่มคนของกุ่ยเหมินจากไป
เขารู้ว่าเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหยางเฟิง
แทนที่จะอับอายขายหน้าอยู่ที่นี่
สู้รีบจากไปจะดีกว่า
แต่ใครจะคาดคิด
"ฮ่าๆๆๆ!"
หยางเฟิงหัวเราะขึ้นมา: "ไม่มีใครในโลกนี้กล้าที่จะขู่คุกคามข้า เจ้าถือว่าเป็นคนแรก!"
ออร่าความทะนงองอาจทะลักออกมาจากตัวอยางเฟิง อากาศสี่ด้านรอบตัวเขาเหมือนจะมีเสียงระเบิดแป๊ะๆ ดังขึ้นเล็กน้อย
พวกคนของกุ่ยเหมินรู้สึกหนาวไปทั้งตัว
โดยเฉพาะผู้คุมกฎสิบ โดนเป็นคนแรก เขารู้สึกหายใจลำบากอยู่ครู่หนึ่ง และมีหยาดเหงื่อขนาดใหญ่ไหลลงมาจากหน้าผาก
นี่คือผลกระทบของพลังจิต
ผู้ที่มีพลังแข็งแกร่ง สามารถใช้พลังจิตได้ราวกับอาวุธแหลมคม และสยบผู้คนได้โดยไร้รูปไร้ตัวตน
ฉันเห็นหยางเฟิงพูดด้วยท่าทางเหยียดหยาม: "ฉันคิดว่าพวกคุณหยิ่งมาก แต่ฉันไม่ได้คาดหวังว่ามันจะเป็นแค่เต่ากลุ่มหนึ่ง!"
“มาสิ มาจัดการข้าเลย มาแสดงให้ข้าเห็นว่าพวกเจ้ากุ่ยเหมินแข็งแกร่งแค่ไหน!”
“ทำไม ไม่กล้าเหรอ? ไอ้พวกขี้ขลาดที่กล้าแต่กับคนที่อ่อนแอกว่า แต่ไม่กล้ากับคนที่แข็งแกร่ง! ข้าว่าพวกเจ้าไม่ควรเรียกว่ากุ่ยเหมิน น่าจะเรียกว่าพวกปอดแหกมากกว่า!”
กึก!
กึก!
กึก!
ช่วงเวลา.
ผู้คุมกฎสิบกำหมัดแน่นทั้งสองข้าง และมีเสียงดังออกมาจากข้อต่อ
เขากัดฟันแน่น และตัวสั่นไปทั้งตัว
ดวงตาทั้งสองเย็นเฉียบราวกับน้ำแข็งหมื่นปี
ออร่าสังหารที่น่าสะพรึงกลัวแผ่ออกมาจากตัวเขาราวกับเมฆและสายลม!
หยางเฟิงลบหลู่เขาเช่นนี้
ทำให้กุ่ยเหมินอับอายขนาดนี้
เท่ากับจับหน้าของกุ่ยเหมินมาขูดลากกับพื้น ต่อหน้าผู้คนโลกบู๊นับไม่ถ้วน!
ในเวลาเดียวกัน
พวกกุ่ยเหมินคนอื่นๆ ต่างก็กำหมัดแน่น เส้นเลือดปุดขึ้นมาเหมือนจะระเบิด!
ถ้าไม่ใช่เพราะผู้คุมกฎสิบไม่มีคำสั่ง
พวกเขาแทบรอไม่ไหวที่จะพุ่งเข้าไปในทันที และต่อสู้กับหยางเฟิงให้รู้แล้วรู้รอด!
“หยางเฟิง เจ้ารนหาที่ตาย!”
เย่ชิวคำรามด้วยความโกรธ และกัดฟันพูดว่า: "ผู้คุมกฎสิบ ให้ข้าไปเถอะ ข้าจะให้บทเรียนให้มั..."
“หุบปาก!”
เย่ชิวยังพูดไม่ทันจบ
ผู้คุมกฎสิบก็ดุด่าเสียงดัง "เจ้าจะไปรู้อะไร? กลอุบายนี้ของหยางเฟิงคือยั่วยุทหารขุนพล! หากเจ้าลงมือ ก็เท่ากับติดกับมันแล้ว! ไอ้เจ้าโง่!"
เหอเซิ่งหงที่อยู่ข้างๆ เห็นว่าเย่ชิวกำลังถูกด่าว่าอยู่ ใบหน้าก็แสดงความดีใจขึ้นมา
พวกเขาทั้งสองคนเข้าร่วมกุ่ยเหมินมาในช่วงหลังๆ
อย่างไรก็ตาม Ye Qiu พูดจาไพเราะได้ดีและได้รับการยกย่องจาก Ten Guardians ซึ่งส่งผลต่อสถานะของเขาอย่างจริงจัง
หากเป็นแบบนี้ต่อไป
วันหลังตัวเขาจะมีที่ยืนในกุ่ยเหมินได้อย่างไร?
“ผู้คุมกฎ ให้พวกเราฆ่ามันเถอะ!”
“ผู้คุมกฎ ให้พวกเราฆ่ามันเถอะ!”
“ผู้คุมกฎ ให้พวกเราฆ่ามันเถอะ!”
...
ตอนนี้.
สาวกลูกศิษย์ของกุ่ยเหมินก็ทนไมไหวแล้ว
แต่ละคนขออนุญาตให้ตนได้ออกไปสู้
"กลับกันได้แล้ว!"
เมื่อเผชิญกับคำขอออกรบของทุกคน ผู้คุมกฎสิบก็คำรามด้วยความโกรธ
"แต่ว่า……"
ผู้คนของกุ่ยหมดต่างมีสีหน้าที่ไม่เต็มใจ
ผู้คุมกฎสิบกวาดตามองทุกคนด้วยสายตาที่เย็นชาและพูดอย่างเยือกเย็นว่า “ทำไม ตอนนี้พวกเจ้าไม่ฟังแม้กระทั่งคำพูดข้าแล้วหรือ? หรือพวกเจ้าต้องการก่อกบฏ?”
ออร่าสังหารที่น่าสะพรึงกลัวได้ปกคลุมไปที่ฝูงชน
พวกคนกุ่ยเหมินต่างก็เหงื่อตกไปตามๆ กัน
"ฮึ!"
พอเห็นไม่มีใครกล้าพูดอะไร
ผู้คุมกฎสิบก็ร้องฮึออกมา จากนั้นจึงจากไปโดยไม่หันกลับมามอง
เขากลัวว่าถ้าเขาอยู่ที่นี่ต่อ เขาจะไม่สามารถควบคุมตัวเองไม่ได้แล้วลงมือกับหยางเฟิง
ไอ้สารเลวนี่ มันเป็นราชาปากหมา!
เปิดปากแต่ละที ปากคอเราะราย
สามารถทำให้คนโมโหจนอกแตกตายได้!
เมื่อเห็นผู้คุมกฎสิบจากไป
พวกคนกุ่ยเหมินก็เลยต้องจากไปอย่างจำใจ
ในขณะที่กำลังจะจากไป
เย่ชิวและเหอเซิ่งหงมองไปที่หยางเฟิง พร้อมกับปรากฏแสงแห่งความอาฆาตแค้นออกมา
เมื่อเห็นสถานการณ์เช่นนี้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทพสงครามพิทักษ์โลก