เทพศึกมังกรหวนคืน นิยาย บท 5

บทที่5 สัญญาทุนสนับสนุนมาแล้ว สามร้อยล้านพอหรือไม่

วันที่สอง 

ในห้องของอิ่นซิน เธอค้นสมุดสีแดงออกมาเล่มหนึ่งเป็นทะเบียนสมรส

“ฉินเฟิงเจ็ดปีก่อนคุณไปไม่บอกลา มาวันนี้อย่าหาว่าฉันใจร้ายละกัน”

น้ำเสียงของอิ่นซินแสนเยือกเย็นจับทะเบียนสมรสไว้และตัดสินใจว่าหลังเลิกงานของวันนี้ เธอจะไปหย่ากับฉินเฟิง

“แม่คะ กั่วกั่ว.....”

ฉินกั่วกั่วเดินมาเธอสวมชุดกระโปรงน้ำตาคลอมองไปที่ทะเบียนสมรส น้ำตาของเธอรินไหลพลางพูด “แม่คะ กั่วกั่วเพิ่งมีพ่อ”

“พ่อหนูตายไปนานแล้ว”

อิ่นซินเห็นสภาพกั่วกั่วก็ใจอ่อนขึ้นมา แต่เพื่ออนาคตของพวกเขาไม่ควรมีความสัมพันธ์กับคนห่วยๆแบบนั้นแล้ว ทันใดนั้นก็อุ้มฉินกั่วกั่วออกจากบ้าน

เมื่อไปถึงบริษัทก็เห็นป้ายของบริษัทซานหยวนกรุ๊ปตรงประตูแววตามีแสงระลึกถึงความหลังเปล่งออกมา เพราะบริษัทนี้เธอเป็นคนค่อยๆก่อตั้งมาเองกับมือ 

“ฉินเฟิง คุณอยู่ที่นี่ได้ยังไง!”

เวลานี้ จู่ๆอิ่นซินก็เห็นร่างที่ยืนตรงอยู่ที่ประตู

ร่างนั้นเธอรู้จักคือฉินเฟิง

“รอคุณไง” ฉินเฟิงอมยิ้ม

“รอฉัน? คุณใจดีถึงขั้นที่รอฉันเลยเหรอ? เหอะ คุณรับสินบนจากหัวหน้าตระกูลวันนี้เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดอุบัติเหตุมายอมรับผลลัพธ์กันเถอะ เมื่อฉันโอนหุ้นสิบเปอร์เซ็นต์ไปงั้นคุณก็ควรโอนเงินค้างชำระงวดสุดท้ายมาให้ฉัน”

อิ่นซินยิ่งคิดสีหน้ายิ่งไม่ดี

“ไม่ใช่ ผมกับพวกนั้นไม่ได้เกี่ยวข้องกันเลย” ฉินเฟิงส่ายหัว

แต่อิ่นซินกลับไม่เชื่อ “เหอะ งั้นคุณก็มีจุดประสงค์ที่สองสินะที่มาวันนี้เพื่อดูเรื่องตลกของฉันสินะ โอเคฉันจะทำให้คุณพอใจ ถ้าวันนี้เจรจาเรื่องเสร็จเราไปสำนักกิจการพลเรือนเพื่อหย่ากันเถอะฉันนัดเอาไว้แล้ว”

“ไม่ใช่ คุณฟังผมอธิบายก่อน”

ฉินเฟิงเพิ่งพูดไปได้สองคำ อิ่นซินก็เดินจากไปพร้อมรองเท้าส้นสูงอย่างไวพร้อมกับความเย็นชาและหันกลับมาพูดประโยคนึง “อย่าหลงทางล่ะ ฉันไม่อยากรออีกวัน”

สำหรับคนห่วยๆอย่างฉินเฟิง อิ่นซินอยากจะหย่าด้วยตอนนี้เลย

ฉินเฟิงรีบตามไปยังไงก็เป็นตั้งเทพแห่งสงครามของประเทศต้าหัว แม้แต่ผู้หญิงคนเดียวก็ยังตามไม่ทัน โชคดีที่ห่างกันเพียงเมตรเดียวไม่เกินหรือไม่น้อยไปกว่าครึ่งนิ้ว

เมื่อเข้ามาถึงห้องประชุมคณะกรรมการ ตอนนี้ห้องประชุมเต็มไปด้วยผู้คนชายชราหัวงอกนั่งอยู่ตำแหน่งหลักแต่ก็ยังดูมีชีวิตชีวา เขามองไปที่อิ่นซินที่เดินเข้ามาและค่อยๆลืมตามองไปที่ฉินเฟิงพลางเอ่ยปากพูด “ที่แท้ก็แกนั่นเองคนขอทาน กลับมาจริงๆเหรอ?”

สายตาแฝงความดูถูก

“คุณปู่”

เมื่ออิ่นซินได้ยินน้ำเสียงนี้ก็ขมวดคิ้ว ไม่ว่าจะยังไงฉินเฟิงก็ยังเป็นสามีของเธอตามกฎหมาย

“อิ่นซินแกจะโกรธทำไม พวกเรากำลังช่วยเธอระบายอารมณ์หมอนี่มันทำร่างกายเธอแปดเปื้อน จากนั้นเจ็ดปีก่อนไปก็ไปไม่กล่าวลาปล่อยให้เธอท้อง หลายปีมานี้ลูกไม่มีพ่อมาตลอดสารเลวแบบนี้มีค่าอะไรให้โมโหแทน?”

อิ่นป่ายเดินออกมาในนามของอิ่นซินและหยิบประเด็นนี้ออกมาพูดในห้องประชุม เมื่อผู้คนจำนวนไม่น้อยที่ได้ยินก็หัวเราะเยาะในใจ