เทพศึกมังกรหวนคืน นิยาย บท 290

นิสัยของจูหลินชิง ค่อนข้างอ่อนโยน

ไม่ค่อยกล้า

จัดการกับผู้หญิงแบบนี้ ฉินเฟิงจะต้องทำตัวโหดหน่อย ถึงจะทำให้เธอเชื่อฟัง

“อย่าวิ่งไปทั่ว ได้ยินไหม？”

ฉินเฟิงพูดอย่าหน้าตาร้ายๆ

“อ่อ……อืม……”

จูหลินชิงทำท่าน่ารัก แล้วพูดอย่างน่าสงสาร น้ำตาแทบจะไหลออกมาอยู่แล้ว

ทำให้คนเห็นแล้วใจอ่อน

แต่ว่า ฉินเฟิงก็แกว่งๆ กระเป๋าผ้าในมือ แล้วพูดร้ายกว่าเดิมว่า “ถ้าวิ่งอีก อันนี้ก็จะเป็นของผม”

“ฉัน……ไม่วิ่งแล้วก็ได้……”

จูหลินชิงมองกระเป๋าผ้านั้น แล้วพูดออกมาอย่างน่าสงสาร

และในตอนนี้ ทางด้านหลัง โจรชิงกระเป๋าคนนั้นก็ค่อยๆ ลุกขึ้นจากพื้น มีท่าทางตกใจเหมือนเห็นผี เขาไม่เห็นเสียด้วยซ้ำว่าฉินเฟิงลงมือตอนไหน เขาก็ล้มไปแล้ว

แต่ว่า ไม่เป็นไร

เขาไปแย่งชิงอีกรอบก็ได้

“เห้ยไอ้หนู เอาของมาให้กู กูเคยฆ่าคนนะเว้ย”

โจรคนนั้น ก็ควักมีดออกมา ทำตาแดงก่ำ ตะโกนใส่ฉินเฟิง

“ถ้าเคยฆ่าคน ไม่เห็นต้องมือสั่นขนานั้นเลย”

ฉินเฟิงยกคิ้วขึ้นสูง

โจรคนนั้นก็กำมีดในมือ และสั่นอยู่ตลอดเวลา

เคยฆ่าคน มือจะไม่สั่น

เพราะมีประสบการณ์แล้ว

“มึงกล้าดูถูกกูงั้นรึ！”

พอถูกฉินเฟิงเยาะเย้ย โจรก็โมโห มาถูกไอ้หมอนี่ดูถูกเอาเสียนี่ ก็เลยกำมีดแทงเข้าไปที่ตัวของฉินเฟิง แต่แทงไม่โดน

ร่างของเขาก็นิ่งไป

มีคนคนหนึ่งที่มีรูปร่างยักษ์ใหญ่ หยิบคอเสื้อโจรคนนั้น จนตัวเขาลอยขึ้นมา

“ไม่เป็นไร หลบไปไกลๆ หน่อย”

จากนั้น

เสียงดังตุบ

โตรคนนั้นก็ถูกฉีหยุนโยนออกไปเหมือนขยะ หลุดออกนอกหน้าต่างไป ก้นจ้ำเบ้ากับพื้น มีสีหน้าเหว๋อไปในฝูงชน

“คนนี้โหดจริงๆ ”

พอจูหลินชิงเห็นฉีหยุน ก็รีบมาหลบหลังตัวฉินเฟิง

ฉีหยุนเห็นสีหน้าของจูหลินชิง ก็เอามือเกาๆ หัว แปลกใจมาก ถึงแม้เขาจะมีรูปร่างๆ ดูน่ากลัวหน่อย แต่นิสัยของเขาอ่อนโยนนะ

กั่วกั่วบอกไว้แบบนี้

เสี่ยวหยูก็พูดแบบนี้เหมือนกัน

“ผมก็โหด”

ฉินเฟิงเห็นดังนั้น ก็ยิ้มขึ้นในใจ จากนั้นหันหน้าไป แล้วก็แกล้งทำหน้าร้ายๆ มองใส่จูหลินชิง

“เขาโหดกว่า”

จูหลินชิงลังเลอยู่ครู่หนึ่ง สุดท้ายก็เลือกที่จะไม่ออกไปจากด้านหลังของฉินเฟิง

ถึงแม้จะโหดทั้งสองคน แต่ว่าฉินเฟิงมีรูปร่างที่อ่อนโยนกว่า ฉีหยุนนั้นปกติแล้วก็ไม่เท่าไร ก็เหมือนคนปกติ แต่ถ้าได้เตะต่อย ก็เหมือนกับยักษ์ใหญ่ถูกปลดผนึกออกมา ทำให้คนหวาดกลัว

หมอนี่ ก็นิสัยแบบนี้นี่แหละ

“ลงรถได้แล้ว”

ฉินเฟิงเดินลงไป

แต่ว่า เพิ่งเดินลงไปนั้น เจ้าหน้าที่กรมบังคับคดีกลุ่มหนึ่ง ก็เข้ามาล้อมไว้ มีประมาณ20-30คน ล้วนมีสีหน้าหาเรื่อง ในมือก็มีกระบองไฟฟ้า

“นี่คือ？”

ฉินเฟิงมองคนพวกนี้ ที่แท้ก็คือเจ้าหน้าที่กรมบังคับคดีของสถานีนี้

ปกติก็จะรักษากฎหมาย แต่วันนี้กลับเข้ามาล้อมเขาไว้ที่นี่

“ที่แท้ก็เป็นหมอนี่นี่เอง”