ฝากแผลไว้ในใจคุณ นิยาย บท 63

สาวิตรีกับนันท์นรีเป็นเพื่อนกัน แบบที่สนิทสนมกันมากๆ ส่วนรสิการู้ได้ยังไง ยังต้องขอบคุณจรณินทร์ที่ชอบซุบซิบนินทา

สาวิตรีมักจะออกงานปาร์ตี้ค็อกเทลกับนันท์นรีบ่อยๆ เอาไปเอามาก็กลายเป็นเพื่อนกัน

และคิดว่าจรณินทร์เข้าร่วมงานหมั้นหมายที่ไม่ประสบความสำเร็จก่อนหน้านี้ของนันท์นรีกับถนิต รู้จักผู้คนมากมายในพิธี ก็ย่อมได้ยินเรื่องซุบซิบนินทามาไม่น้อย

วันนั้นสาวิตรีก็ไปด้วย ทั้งสองก็ประพฤติที่สนิทสนมกัน พูดไปด้วยหัวเราะไปด้วย

แม้ว่าจรณินทร์ไม่ได้เข้าไป แต่ได้ยินคนรอบข้างบอกว่าสาวิตรีกับนันท์นรีเป็นเพื่อนสนิทกัน รู้จักกันมากหลายปี ดังนั้นนันท์นรีหมั้นหมาย สาวิตรีก็ต้องมาเป็นธรรมดา

สาวิตรีเป็นดาราดังที่รู้จักกันดี เป็นที่รู้จักของทุกคน หน้าตาสวยไม่พอ นิสัยก็ดีมากด้วย สุภาพอ่อนโยนต่อคนต่อสิ่งต่างๆด้วย สิ่งนี้ทำให้ผู้คนมากมายชอบเธอ

เมื่อก่อนรสิกาก็เป็นหนึ่งนั้นด้วย ยังไงซะคนที่หน้าสวย นิสัยก็ดีไม่มีใครไม่ชอบ

แต่ตอนนี้เธอกลับเปลี่ยนมุมมองที่มีต่อสาวิตรี

ในเมื่อสาวิตรีสามารถกลายเป็นเพื่อนสนิทของนันท์นรีได้ ถ้าอย่างนั้นนิสัยที่แท้จริงของเธอก็ไม่มีทางเหมือนกับที่เผยให้อย่างที่เห็น

ก็เหมือนกับตอนแรกเริ่มที่รสิการู้จักกับนันท์นรี ก็จะรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้ทำให้คนชื่นชอบมาก

"ไม่เป็นไร พี่ไปได้"รสิกาตอบกับจรณินทร์อย่างราบเรียบ

ในเมื่อสาวิตรีมุ่งเป้ามาที่เธอ ถ้าอย่างนั้นต่อให้รสิกาหลบไปได้ครั้งหนึ่ง ต่อไปก็จะได้พบปะกันอีกมากมาย

"แต่ว่าสีหน้าของพี่ดูไม่ดีเลย......"จรณินทร์ค่อนข้างเป็นห่วง

"ในเมื่อเป็นห่วงขนาดนี้ งั้นก็ไปกับฉันสิ"รสิกาหัวเราะขึ้นมา

"จริงเหรอ?"จรณินทร์สงสัย

"จริง"รสิกาพยักหน้า

ถ้าให้เธอไปเจอกับสาวิตรีคนเดียวจริงๆ อันที่จริงเธอเองก็ไม่ได้มีความกล้าหาญมากพอ

"งั้นฉันไปเตรียมตัวก่อน"จรณินทร์ยิ้มอย่างดีอกดีใจขึ้นมา

รสิกา: "ไปเถอะ"

เวลานัดหมายกับสาวิตรีคืนบ่ายสามโมง ที่ห้องของโรงแรมแห่งหนึ่ง

ช่วงนี้เธอกำลังเตรียมถ่ายทำละครเรื่องใหม่ ยุ่งมากๆ แต่ถึงอย่างนั้น เธอก็ยังก็ยังใช้เวลาว่างจากตารางงานมาจัดเตรียมงานเลี้ยงวันเกิดของตัวเอง ได้ยินว่าจะเชิญคนมีชื่อเสียงมากมาย แน่นอนว่า ในนี้มีพวกที่รสิกาไม่รู้จักด้วย

รสิกาขับรถมุ่งหน้าไปยังที่อยู่ที่ผู้จัดการของสาวิตรีส่งมา มาถึงชั้นล่างในโรงแรมครึ่งชั่วโมงต่อมา

ทันทีที่จรณินทร์ลงจากรถก็ดึงมือของรสิกาด้วยความประหลาดใจแล้วพูดว่า: "พี่รุ้ง พี่ดูนั่นสิ!"

รสิกากำลังก้มหน้าก้มตาหยิบของออกจากกระเป๋า ถูกจรณินทร์ก่อกวนแบบนี้ ทำเพียงแค่เงยหน้ามองไป: "ดูอะไร......"

เธอยังพูดไม่จบก็เห็นถนิตเดินออกมาจากล็อบบี้ของโรงแรม ผู้ช่วยตามอยู่ข้างหลัง สีหน้าของเขาเยือกเย็นไม่อ่อนโยนเลยสักนิด ถึงกระนั้น ก็สะดุดตาจนทำให้คนมองแวบเดียวก็จำเขาได้

ตอนที่รสิกามองเขา เขาเหมือนกับจะสัมผัสได้ถึงสายตาของรสิกาเพียงแค่ชำเลืองมองอย่างเรียบเฉย

สายตาของทั้งสองคนปะทะกันกลางอากาศ รสิกาถูกจับจ้องด้วยดวงตาสีดำของเขา อยากจะก้มหน้าหลบเลี่ยงโดยไม่รู้ตัว ยังไงซะก่อนหน้านี้หลังจากที่คุยกันในลานจอดรถครั้งก่อน ทั้งสองคนแทบจะไม่ได้เจอกันอีกเลย ต่อให้รสิกาตั้งใจหลบหน้าเขา ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่เจอหน้ากันเลย

มีเพียงคำอธิบายเดียว นั่นคือถนิตก็กำลังหลบหน้าเธอเหมือนกัน

เพียงแต่ว่าการกระทำที่ไม่รู้ตัวนั้นของรสิกา เร็วสู้ถนิตไม่ได้