ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ นิยาย บท 2

บ่าวรับใช้รับคำสั่ง รีบหยิบเชือกออกมาเพื่อจะมัดตัวเจี่ยนอันอัน

แต่เจี่ยนอันอันกลับคว้าเชือกไว้ได้ ก่อนจะก้าวอาด ๆ มาตรงหน้าเจี่ยนกั๋วกง

นางเคลื่อนไหวรวดเร็วจนเจี่ยนกั๋วกงไม่ทันตั้งตัว และเชือกก็ถูกคล้องเข้าที่ลำคอของเขาแล้ว

เจี่ยนอันอันดึงเชือกจนแน่น ทำให้เจี่ยนกั๋วกงหายใจไม่ออกทันที

นางตวาดเสียงเย็นชา “ตาเฒ่าน่ารังเกียจ! หนังสือตัดขาดนั่นเจ้าเก็บรักษาไว้ให้ดี อย่าทำหายเสียเล่า”

“จำคำพูดของเจ้าวันนี้ไว้ให้ดี วันหน้าเมื่อข้าโบยบินขึ้นสูง เจ้าก็อย่ามาร้องไห้ฟูมฟายขอคืนดีกับข้าแล้วกัน!”

สิ้นประโยค เจี่ยนอันอันก็เตะเจี่ยนกั๋วกงจนล้มลงกับพื้น

ฮูหยินรองรีบวิ่งมาพยุงเจี่ยนกั๋วกง ก่อนจะหันมาถลึงตาใส่เจี่ยนอันอัน

“เจี่ยนอันอัน นังลูกทรพี! เจ้ากล้าตบตีบิดาแท้ ๆ ของเจ้าได้อย่างไร”

“พวกข้าดูแลเจ้าให้เติบโตมาแท้ ๆ แต่เจ้ากลับไม่รู้จักบุญคุณ แถมยังคิดฆ่าบิดาของเจ้าอีก!”

“จวนกั๋วกงของเรา ไยจึงเลี้ยงดูเด็กเนรคุณเช่นเจ้าออกมาได้”

ในขณะเดียวกัน เจี่ยนหลิงเยว่บุตรสาวของฮูหยินรองก็เดินเข้ามา

นางด่าเจี่ยนอันอันอย่างโกรธจัด “เจี่ยนอันอัน ทางที่ดีเจ้าไปตายอยู่ข้างนอกเสีย แล้วอย่ากลับมาที่นี่อีก”

“เจ้ากล้าทำร้ายท่านพ่อ ข้าจะไม่มีวันยอมรับเจ้าเป็นพี่หญิงของข้าเด็ดขาด!”

เจี่ยนอันอันมองเจี่ยนหลิงเยว่ด้วยสายตาดูถูก เจ้าของร่างเดิมต้องถูกบังคับให้แต่งงานกับเยียนอ๋องก็เพราะนางนี่เอง

เจี่ยนอันอันเหวี่ยงเชือกในมืออย่างแรง ฟาดเข้าใส่เจี่ยนหลิงเยว่

เสียง ‘เพียะ’ ดังขึ้น เชือกฟาดเข้าที่ใบหน้าของเจี่ยนหลิงเยว่

ทำให้ใบหน้าขาวนวลของนางเกิดรอยแผลเป็นที่เห็นแล้วชวนตกใจ

เจี่ยนหลิงเยว่กรีดร้องด้วยความเจ็บปวด พร้อมกับใช้มือปิดหน้าพลางร้องไห้โวยวายว่า “ท่านพ่อ ท่านแม่ ใบหน้าของข้าถูกนางทำให้เสียโฉมแล้ว พวกท่านรีบฆ่านางเดี๋ยวนี้!”

ฮูหยินรองรีบปลอบโยนเจี่ยนหลิงเยว่ ขณะที่เจี่ยนกั๋วกงยิ่งโกรธจัดจนแทบจะทนไม่ไหว

จวนเยียนอ๋องเองก็ถูกหมายจะยึดทรัพย์สิน และคนในตระกูลของเขาก็จะต้องถูกเนรเทศ

หากนางแต่งไปก็คงต้องทนทุกข์ทรมานไปกับพวกเขา

ไม่ได้ นางจะไม่ยอมแต่งไปแน่ ๆ

ขณะที่เจี่ยนอันอันกำลังคิดหาวิธีที่จะหนีการแต่งงานอยู่นั้น นางก็ต้องประหลาดใจและยินดีที่พบว่ามิติเก็บของติดตัวของนางก็ข้ามมิติมาด้วยเช่นกัน

ในมิติเก็บของยังมีคลังยาสมุนไพรและอาวุธที่นางเก็บสะสมไว้ รวมถึงยาชนิดใหม่ที่นางเพิ่งพัฒนาขึ้น

ตราบใดที่นางกินยาชนิดใหม่นี้ นางก็จะสามารถล่องหนได้ ทั้งยังสามารถเดินทางไปยังที่ใดก็ตามที่นางต้องการในทันที

เมื่อมีสิ่งเหล่านี้ นางก็สามารถใช้ชีวิตอย่างอิสระเสรีและมีความสุขในยุคโบราณได้อย่างเต็มที่

นางจะไปแต่งกับเยียนอ๋องทำไมอีก หากตอนนี้ไม่หนี แล้วจะรอไปหนีตอนไหนเล่า!

ขณะที่เจี่ยนอันอันกำลังดีใจและคิดจะหยิบยาจากในมิติออกมา นางกลับต้องตกตะลึงเมื่อพบว่ามิติกลับเปิดไม่ออกเสียแล้ว

อะไรกัน เหตุใดจู่ ๆ มิติถึงเปิดไม่ได้เสียแล้ว?