ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ นิยาย บท 2

บ่าวรับใช้รับคำสั่ง รีบหยิบเชือกออกมาเพื่อจะมัดตัวเจี่ยนอันอัน

แต่เจี่ยนอันอันกลับคว้าเชือกไว้ได้ ก่อนจะก้าวอาด ๆ มาตรงหน้าเจี่ยนกั๋วกง

นางเคลื่อนไหวรวดเร็วจนเจี่ยนกั๋วกงไม่ทันตั้งตัว และเชือกก็ถูกคล้องเข้าที่ลำคอของเขาแล้ว

เจี่ยนอันอันดึงเชือกจนแน่น ทำให้เจี่ยนกั๋วกงหายใจไม่ออกทันที

นางตวาดเสียงเย็นชา “ตาเฒ่าน่ารังเกียจ! หนังสือตัดขาดนั่นเจ้าเก็บรักษาไว้ให้ดี อย่าทำหายเสียเล่า”

“จำคำพูดของเจ้าวันนี้ไว้ให้ดี วันหน้าเมื่อข้าโบยบินขึ้นสูง เจ้าก็อย่ามาร้องไห้ฟูมฟายขอคืนดีกับข้าแล้วกัน!”

สิ้นประโยค เจี่ยนอันอันก็เตะเจี่ยนกั๋วกงจนล้มลงกับพื้น

ฮูหยินรองรีบวิ่งมาพยุงเจี่ยนกั๋วกง ก่อนจะหันมาถลึงตาใส่เจี่ยนอันอัน

“เจี่ยนอันอัน นังลูกทรพี! เจ้ากล้าตบตีบิดาแท้ ๆ ของเจ้าได้อย่างไร”

“พวกข้าดูแลเจ้าให้เติบโตมาแท้ ๆ แต่เจ้ากลับไม่รู้จักบุญคุณ แถมยังคิดฆ่าบิดาของเจ้าอีก!”

“จวนกั๋วกงของเรา ไยจึงเลี้ยงดูเด็กเนรคุณเช่นเจ้าออกมาได้”

ในขณะเดียวกัน เจี่ยนหลิงเยว่บุตรสาวของฮูหยินรองก็เดินเข้ามา

นางด่าเจี่ยนอันอันอย่างโกรธจัด “เจี่ยนอันอัน ทางที่ดีเจ้าไปตายอยู่ข้างนอกเสีย แล้วอย่ากลับมาที่นี่อีก”

“เจ้ากล้าทำร้ายท่านพ่อ ข้าจะไม่มีวันยอมรับเจ้าเป็นพี่หญิงของข้าเด็ดขาด!”

เจี่ยนอันอันมองเจี่ยนหลิงเยว่ด้วยสายตาดูถูก เจ้าของร่างเดิมต้องถูกบังคับให้แต่งงานกับเยียนอ๋องก็เพราะนางนี่เอง

เจี่ยนอันอันเหวี่ยงเชือกในมืออย่างแรง ฟาดเข้าใส่เจี่ยนหลิงเยว่

เสียง ‘เพียะ’ ดังขึ้น เชือกฟาดเข้าที่ใบหน้าของเจี่ยนหลิงเยว่

ทำให้ใบหน้าขาวนวลของนางเกิดรอยแผลเป็นที่เห็นแล้วชวนตกใจ

เจี่ยนหลิงเยว่กรีดร้องด้วยความเจ็บปวด พร้อมกับใช้มือปิดหน้าพลางร้องไห้โวยวายว่า “ท่านพ่อ ท่านแม่ ใบหน้าของข้าถูกนางทำให้เสียโฉมแล้ว พวกท่านรีบฆ่านางเดี๋ยวนี้!”

ฮูหยินรองรีบปลอบโยนเจี่ยนหลิงเยว่ ขณะที่เจี่ยนกั๋วกงยิ่งโกรธจัดจนแทบจะทนไม่ไหว

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน