ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ นิยาย บท 7

ฮูหยินใหญ่เห็นดังนั้นก็คิดจะปราดเข้าไปขวางตรงหน้าฉู่จวินสิง

นั่นคือลูกชายคนเล็กของนาง ยามนี้ถูกฮ่องเต้ทำร้ายจนถึงขนาดนี้แล้ว

ตอนนี้แม้แต่หัวหน้าทหารรักษาพระองค์ก็ยังไม่เห็นเขาอยู่ในสายตา

ช่างเหมือนดังคำกล่าวที่ว่าเสือตกที่นั่งลำบากยังถูกสุนัขรังแกโดยแท้

ตอนนี้ถึงต้องแลกด้วยชีวิต นางก็จะไม่ปล่อยให้พวกเขาทำร้ายลูกชายนางเด็ดขาด

เจี่ยนอันอันเห็นฮูหยินใหญ่จะพุ่งเข้าไปก็รีบดึงตัวอีกฝ่ายไว้

“ฮูหยินใหญ่เจ้าคะ อย่าเพิ่งหุนหันพลันแล่นเจ้าค่ะ” เจี่ยนอันอันกระซิบข้างหูฮูหยินใหญ่

ฮูหยินใหญ่หันกลับมามองเจี่ยนอันอัน ไม่เข้าใจว่าเหตุใดอีกฝ่ายจึงขัดขวางตนเอง

ขณะที่เจี่ยนอันอันกำลังพูดอยู่นั้นก็ตั้งท่าเตรียมจะซัดเข็มเงินอีกเล่มใส่หัวหน้าทหารรักษาพระองค์

เข็มเงินในมือนางเล่มนี้เคลือบยาพิษเอาไว้ พอทิ่มแทงลงไปก็จะทำให้หัวหน้าทหารรักษาพระองค์ผู้นี้เป็นอัมพาตทั่วร่างทันที

ถึงตอนนั้นนางก็สามารถใช้หัวหน้าทหารรักษาพระองค์มาบีบบังคับทหารรักษาพระองค์เหล่านี้ได้

หัวหน้าทหารรักษาพระองค์ในยามนั้นเห็นว่ายังคงไม่มีใครก้าวออกมา

เขาเงื้อดาบในมือขึ้นแล้วฟันลงบนร่างฉู่จวินสิงทันที

เห็นกับตาว่าคมดาบกำลังจะฟันลงบนลำคอของฉู่จวินสิงแล้ว

ขณะที่เจี่ยนอันอันกำลังจะดีดเข็มเงินในมือออกไป เสียงทุ้มต่ำเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นเสียก่อน

“ใครกล้าแตะต้องน้องรองของข้า ข้าจะให้มันผู้นั้นชดใช้ด้วยเลือด!”

สายตาทุกคนกวาดไปทางต้นเสียงก็เห็นฉู่จวินหลุนพี่ชายคนโตนั่งอยู่บนเก้าอี้รถเข็นไม้ด้วยสีหน้าเย่อหยิ่งเย็นชา

เขาหมุนล้อรถเข็นตรงมาหยุดอยู่ตรงหน้าหัวหน้าทหารรักษาพระองค์

เมื่อหัวหน้าทหารรักษาพระองค์เห็นว่าผู้พูดคือฉู่จวินหลุนจึงยอมหยุดมือ

แม้ฉู่จวินหลุนจะถูกเนรเทศไปยังถิ่นทุรกันดารเช่นกัน แต่เขาเป็นผู้มีพระคุณที่เคยช่วยชีวิตหัวหน้าทหารรักษาพระองค์ไว้

เห็นฉู่จวินหลุนออกหน้า หัวหน้าทหารรักษาพระองค์ก็ไม่กล้ากำเริบเสิบสานอีก

ฉู่จวินหลุนกล่าวกับหัวหน้าทหารรักษาพระองค์ว่า “เข็มเล่มเมื่อครู่นี้ข้าเป็นคนซัดมาเอง เจ้าจะฆ่าก็ฆ่าข้าสิ”

หัวหน้าทหารรักษาพระองค์ได้ยินดังนั้นก็จำต้องเก็บดาบในมือเข้าที่เดิม

เขาประสานมือกล่าวกับฉู่จวินหลุน “ปีนั้นจิ้นอ๋องมีบุญคุณช่วยชีวิตข้าไว้ วันนี้ข้าจะปล่อยครอบครัวของพวกท่านไป บุญคุณระหว่างท่านกับข้าให้สิ้นสุดลงแต่เพียงเท่านี้”

เขาพูดจบก็ก้าวยาว ๆ จากไป ไม่ได้ทำร้ายฉู่จวินสิงอีก

เจี่ยนอันอันเห็นเช่นนั้นก็เก็บเข็มเงินในมือกลับอย่างเงียบ ๆ

ในความทรงจำ ชายที่นั่งรถเข็นไม้ผู้นี้คือจิ้นอ๋องที่ทรงอำนาจบารมีในอดีต

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน