ฟีนิกซ์ 5 (ซีรีส์ 5หนุ่มแห่งฟีนิกซ์) นิยาย บท 16

เวลา 14:07 Barlensent International

บริษัทผลิตอะไหล่รถยนต์ยักษ์ใหญ่ ที่คาเรนเทียขึ้นมากุมบังเหียนบริหารงานแทนบิดาอย่างเต็มตัวเมื่อสามปีก่อน ยังคงทำรายได้มหาศาลจนขึ้นแท่นหนุ่มนักธุรกิจเนื้อหอม ที่สาวๆ อยากจะเสนอตัวขึ้นเตียงด้วยมากที่สุด

หลังจากกดบันทึกเสียงคุยสายกับแดเนียลที่รับบทเป็นหมอ (เถื่อน)เสร็จ คาเรนเทียก็ต่อสายหาแพททริกสัน เพื่อจะเคลียร์ปัญหาต่างๆ อีกครั้ง

ตู๊ด...ตู๊ด...

[ว่าไง] ปลายสายตอบรับด้วยน้ำเสียงห้วนๆ

[แหม...เสียงไม่ดีเลยนะ] คาเรนเทียเอ่ยแซวh

[มีอะไรก็ว่ามา]

[วันก่อนฉันโทรไปหาน้องพิม เพื่อสอบถามเรื่องอาหารไทย ไม่ได้มีอะไรนอกเหนือไปจากนั้น]

[ทำไมแกไม่ถามคนอื่น]

[ก็ตอนนั้นมันนึกออกแค่น้องพิมนี่]

[ฉันหวังว่าต่อไปนี้แกจะไม่โทรมาหาเมียฉันอีก]

[ได้! ถ้ามันจะทำให้แกสบายใจ ฉันจะไม่โทรหาน้องพิมอีก โอเค้!] คนที่อยากจะจบปัญหารีบบอก

[ฉันจะถือว่านี่คือคำสาบาน] ปลายสายรวบรัดทันใด

[พระเจ้า! แกจะให้ทนายร่างสัญญาส่งมาให้ฉันเซ็นด้วยก็ได้นะ]

[งั้นแกก็เตรียมปากการอเซ็นสัญญาได้เลย]

[เฮ้ย! ฉันประชดโว้ย] คาเรนเทียกลอกตาอย่างเซ็งๆ ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะอาการหนักขนาดนี้

[ประชดทำไม? ทำจริงๆ ไปเลย แกไม่รู้หรอกว่าการที่มีผู้ชายหื่นกามโทร. มาหาเมียของตัวเองน่ะ มันรู้สึกยังไง]

[พระเจ้า! ฉันไม่ใช่ผู้ชายหื่นกามสักหน่อย] คาเรนเทียต่อว่าอย่างรู้สึกนอยด์ๆ กับข้อกล่าวหา

[ไม่ใช่ยังไง ประวัติฉาวโฉ่ออกขนาดนั้น]

[แหม...น้อยๆ หน่อยแพททริก แกมันก็แทบจะไม่ต่างอะไรจากฉัน นักหรอก จำไม่ได้เหรอว่าเมื่อก่อน...]

[เมื่อก่อนจะเป็นยังไงไม่สำคัญ แต่ปัจจุบันฉันเป็นผัวของน้องพิม] ปลายสายย้ำสถานะด้วยน้ำเสียงตึงๆ

[โอเค! งั้นเอาเป็นว่าเรื่องที่ผ่านมาทั้งหมด ที่ฉันเคยทำให้แกไม่สบายใจหรือคิดมาก ฉันขอโทษแล้วกัน จบนะ?] คาเรนเทียยอมอ่อน เพราะไม่อยากจะต่อล้อต่อเถียงกับอีกฝ่ายไปมากกว่านี้

[เออ! จบก็ได้] ปลายสายขานรับอย่างไม่ค่อยเต็มใจ

[เยี่ยม! งั้นแค่นี้ก่อนนะ ฉันมีประชุมค้างอยู่] คาเรนเทียรีบบอกเมื่อเห็นคนสนิทเดินมาตาม

[อืม!] ปลายสายตอบก่อนจะกดวางสายไป

คาเรนเทียเก็บมือถือลงกระเป๋าเสื้อสูท แล้วรีบเดินกลับเข้าไปในห้องประชุมพร้อมกับคนสนิทที่ยื่นเอกสารสำคัญมาให้อย่างรู้สึกมึนๆ งงๆ กับอาการขี้หึงเว่อร์ของแพททริกสัน

Barlensent Villa...เมลิสสาช่วยเดือนนภาทำอาหารมื้อค่ำเสร็จ ก็รีบไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้ารอสามี เอ๊ย! รอพ่อเทพบุตรสุดหล่อ ที่โทร. มาบอกให้ตั้งโต๊ะรอตอนทุ่มหนึ่ง

เวลา 19: 01

รถสปอร์ตหรูแล่นเข้ามาจอดที่ด้านหน้าคฤหาสน์ด้วยความเร็ว ก่อนที่ร่างสูงภูมิฐานจะก้าวออกจากรถมาด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

“คิดถึงจัง” คาเรนเทียก้มลงหอมที่แก้มนวลเบาๆ อย่างให้รางวัล เมื่อเห็นสาวเจ้าเดินออกมารับ

“เอ่อ...ไปทานข้าวกันเถอะค่ะ” เมลิสสาเอ่ยชวนอย่างรู้สึกอายกับการกระทำและน้ำเสียงที่ดูจะอบอุ่นเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จนบางครั้งเธอก็อดคิดไม่ได้ว่าเธอกับเขาเป็นคนรักกันจริงๆ แต่บางอย่างก็สะกิดเตือนใจให้ต้องเจียมตัวอยู่ตลอด ว่าการที่เธอมายืนอยู่ตรงนี้ก็เพราะอุบัติเหตุในวันนั้น ซึ่งหากครบกำหนดหนึ่งเดือน เขาก็จะส่งตัวเธอกลับอังกฤษทันที

“ครับ” คาเรนเทียขานรับก่อนจะเดินโอบเอวบางตรงไปยังห้องทานอาหาร วันนี้ทั้งวันมันว้าวุ่นไปหมดเมื่อเขาต้องอยู่ห่างกับเธอ จะโทร. หา ก็กลัวจะรำคาญ จึงได้แต่แอบส่งข้อความไปสอบถามแม่บ้านคนสนิทในไลน์ ให้อีกฝ่ายคอยรายงานและแอบถ่ายรูปส่งมาให้ดูเป็นระยะๆ

“ดิฉันจัดโต๊ะที่ระเบียงห้องนอนให้แล้วนะคะ” อันนาที่เดินถือถาดลงมาจากชั้นบนกับไมย่าบอกพร้อมกับก้มหัวลงนิดๆ

“ขอบใจมาก” คาเรนเทียพยักหน้ารับก่อนจะประคองสาวข้างกายให้ออกเดินขึ้นบันได

“ค่ะท่าน” อันนากับไมย่าขานรับก่อนจะรีบเดินหลบทางให้ผู้เป็นนาย

“หนูนึกว่าท่านจะทานที่ข้างล่างนี้ซะอีก” เมลิสสาถามอย่างรู้สึกงงๆ ไม่รู้ว่าทั้งสองสาวขึ้นไปจัดโต๊ะที่ห้องนอนตอนไหน

“ฉันอยากทานข้าวกับเธอสองคนน่ะ” คาเรนเทียกลัวว่าญาติผู้น้องจะโผล่มาทำเซอร์ไพรส์มื้อค่ำ จึงเปลี่ยนไปทานที่ห้องนอน เพราะคิดว่าอีกฝ่ายคงไม่กล้าตามขึ้นไปขอทานด้วย

“เอ่อ...วันนี้คุณบอกว่าจะโทร. หาคุณหมอ” เมลิสสาทวงถามเรื่องสำคัญ