ฟีนิกซ์ 5 (ซีรีส์ 5หนุ่มแห่งฟีนิกซ์) นิยาย บท 17

[สวัสดีครับคุณหมอ]

[คุณคาเรนมีอะไรหรือเปล่าครับ]

[พอดีผมอยากจะทราบว่า...ตรงนั้นของผมมันต้องใช้เวลากี่วันถึงจะเข้าสู่สภาวะปกติครับ]

[จากบันทึกที่คุณส่งมา ผมว่า...น่าจะสักสองเดือนครับ]

[พระเจ้า! ก็ไหนคุณหมอบอกว่าแค่เดือนเดียวไงครับ]

[เพื่อผลลัพธ์ที่แน่นอนครับ ให้กระตุ้นทุกวันตามที่ผมบอก แล้วอีกสองเดือนค่อยกลับมาตรวจใหม่อีกครั้ง]

[ได้ครับคุณหมอ]

[ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ผมขอตัวก่อนนะครับ ต้องไปตรวจคนไข้ต่อ]

[ครับ]

“สองเดือน แปลว่า...” เมลิสสาถามพร้อมกันเงยหน้าขึ้นมอง พ่อเทพบุตรสุดหื่นอย่างมึนๆ งงๆ

“เธอต้องอยู่กับฉันเพิ่มอีกหนึ่งเดือน” คาเรนเทียบอกด้วยสีหน้านิ่งๆ

“...” เมลิสสาได้ยินก็ถึงกับสตั้นไปสามวิ

“เราเข้านอนกันเถอะ” คนหื่นเอ่ยชวน

“หนูอยากดูหนังค่ะ” เมลิสสาต่อรอง ขณะที่ใจเริ่มไม่อยู่กับเนื้อกับตัว กลัวหลายสิ่งหลายอย่างที่จะตามมา ทั้งความรู้สึกของตัวเอง และงานที่ทำ หากหยุดงานไปนานสองเดือน ทางกาสิโนอาจจะรับคนใหม่เข้าทำงานแทนเธอ

“แต่นี่มันสามทุ่มครึ่งแล้วนะ” คาเรนเทียบอกพลางชี้ให้สาวเจ้าดูเวลาที่นาฬิกาตรงผนังห้อง

“ก็ได้ค่ะ” เมลิสสาขานรับอย่างไม่มีทางเลี่ยง

“ทำไมต้องทำหน้าแบบนั้น ฉันร้ายกับเธอเหรอ?” คาเรนเทียอย่าง ไม่เข้าใจกับท่าทีที่แปลกไปของสาวเจ้า

“ไม่ค่ะ” เมลิสสาตอบเสียงเบาด้วยไม่สบตา

“เธออยากดูหนังเรื่องอะไร” คาเรนเทียถามเสียงอ่อนลง

“นะ...หนูไม่อยากดูแล้วค่ะ” เมลิสสาน้ำตาคลอหน่อยขึ้นมาอย่างไม่ทราบเหตุผล เพราะมันทั้งจุกทั้งตื้อไปหมด

“มันฝืนใจมากเลยเหรอ ที่ต้องมีอะไรกับฉัน” คาเรนเทียถามอย่างรู้สึกหงุดหงิด เมลิสสาสะอื้นเบาๆ ไม่รู้จะบอกถึงสิ่งต่างๆ ที่กำลังวิ่งวนอยู่หัวของเธอตอนนี้ได้ยังไง

“โอเค! ฉันเข้าใจแล้ว” คาเรนเทียบอกพร้อมกับลุกออกจากเตียง

“คะ...คุณจะไปไหนคะ” คนที่กำลังร้องไห้รีบหันไปถาม

“เธอแคร์ด้วยเหรอ” คาเรนเทียถามก่อนจะเดินออกจากห้องไปด้วย สีหน้าตึงๆ

เมลิสสามองตามอย่างมึนงง ไม่รู้ว่าตัวเองสมควรจะวิ่งตามไปง้อดีหรือไม่ แต่ยังไม่ทันได้คิดอะไรนาน ก็ได้ยินเสียงเครื่องยนต์ดังขึ้นที่ด้านหน้าคฤหาสน์ จึงรีบวิ่งไปดูที่ระเบียง ก็เห็นคาเรนเทียดริฟท์รถวนรอบน้ำพุสองรอบ ก่อนจะขับออกไปด้วยความเร็ว จากนั้นไม่ถึงนาทีต่อมาก็เสียงเคาะเรียกที่หน้าประตูห้องนอน

ก๊อกๆ

เมลิสสารีบเช็ดน้ำตาแล้วรีบเดินไปเปิดประตู

“ขะ...ขอโทษที่รบกวนค่ะคุณมิรา ไม่ทราบว่าท่านออกไปไหนเหรอคะ” อันนาเอ่ยถามอย่างร้อนใจ

“มะ...ไม่รู้เหมือนกันค่ะ” เมลิสสาเริ่มจะไปไม่ถูก เพราะสีหน้าตื่นตระหนกของอันนาทำให้เธอเริ่มคิดมาก

“เอ่อ...ดิฉันขอตัวไปรายงานคุณแอนดรูก่อนนะคะ” อันนาหน้าเจื่อนไปทันใด เมื่อเห็นคราบน้ำตาติดอยู่บนใบหน้างาม

“ทะ...ทำไมเหรอคะ” เมลิสสาถามอย่างสงสัย

“ก็ท่านออกไปไหนคนเดียวโดยไร้ซึ่งคนติดตามแบบนี้ มันทำให้เสี่ยงต่อการถูกลอบทำร้ายค่ะ” อันนาบอกก่อนจะก้มหัวนิดๆ แล้วรีบเดินลงบันไดไปอย่างรีบร้อน

เมลิสสามองตามแม่บ้านใหญ่อย่างรู้สึกใจคอไม่ดี ที่เป็นต้นเหตุทำให้พ่อเทพบุตรสุดหื่นขับรถออกไปกลางดึกโดยไม่บอกไม่กล่าวใคร

01:07 น. คฤหาสน์ บาร์เลนไทน์

“บอลจบแล้ว พี่จะกลับหรือยัง” คนที่ทำงานมาทั้งวันถามอย่าง รู้สึกง่วง

“อะไรวะ นี่แกไล่ฉันอย่างนั้นเหรอ?” คาเรนเทียถามด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ ก่อนจะยกเบียร์ขึ้นจิบ

“แหม...ทำอย่างกับพี่ไม่เคยไล่ผมอย่างนั้นแหละ” คริสเตียนโน่ย้อนศรกลับทันใด

“เออๆ ขอนั่งดื่มเบียร์อีกขวดแล้วจะกลับ” คาเรนเทียบอกก่อนจะเหลือบมองนาฬิกาที่ผนังห้องอย่างครุ่นคิด ‘สามชั่วโมงแล้ว ยัยเด็กบ้านั่นจะนอนหรือยังวะ’

“ไม่ได้ ทีวันก่อนพี่ยังบอกให้ผมเอาเบียร์ไปดื่มในรถเลย” คริสเตียนโน่ บอกอย่างไม่ยอม

“ฉันพูดเล่นโว้ย” คาเรนเทียกลอกตาอย่างเซ็งๆ เมื่อถูกญาติผู้น้องเอาคืน

เมลิสสาหันไปมองรถที่แล่นเข้ามาจอดอย่างรู้สึกขอบคุณ เมื่อเห็นแอนดรูรีบลงมาจากรถพร้อมกับบอดี้การ์ดอีกสองคน

“คะ...คุณแอนดรูช่วยหน่อยค่ะ” อันนารีบบอก

“ครับ” แอนดรูขานรับ ก่อนจะพยักหน้าให้ลูกน้องคนหนึ่งเข้าไปหิ้วปีกของเจ้านายคนละข้าง

“แกเป็นใครวะ?” คนเมาเอ่ยถามพร้อมกับหรี่ตามอง คล้ายกับว่า จำไม่ได้

“ผมแอนดรูไงครับบอส” แอนดรูกลอกตานิดๆ หลังเห็นผู้เป็นนายเล่นใหญ่

“พาฉันไปห้องนอนที” คาเรนเทียบอกเสียงอ่อนลง พร้อมกับทำเป็นเมิน มองไม่เห็นสาวเจ้าที่ยืนทำหน้าเหวออยู่ใกล้ๆ

“ครับบอส” แอนดรูขานรับก่อนจะพาผู้เป็นนายขึ้นไปส่งที่ห้อง

“ฝะ...ฝากคุณมิราดูแลท่านด้วยนะคะ” อันนาเข้ามากระซิบบอก

“ตะ...แต่ว่า...” เมลิสสารู้สึกใจคอไม่ดี เพราะไม่รู้ว่าจะรับมือกับพ่อเทพบุตรที่กำลังเมายังไง

“อันนาขอร้องเถอะค่ะ คุณมิราอ้อนท่านหน่อย เดี๋ยวท่านก็หายงอนแล้ว” คนที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมาพอสมเอ่ยแนะ

“อะ...อ้อนยังไงคะ?” เมลิสสาขมวดคิ้วถาม

“หอมแก้มท่าน อะไรแบบนี้น่ะค่ะ” อันนาบอกก่อนจะรีบเดินไปที่บาร์เครื่องดื่ม แล้วหยิบผ้าเย็นออกมาส่งให้หญิงสาวอย่างเนียนๆ

“เอ่อ...” เมลิสสาร้อนผ่าวที่ใบหน้าขึ้นมาทันใด

“ฝากดูท่านด้วยนะคะคุณมิรา ฝันดีค่ะ” อันนาเอ่ยจบก็เดินหายเข้าไปด้านในคฤหาสน์ ทิ้งให้คนที่ต้องเผชิญชะตากรรมที่ไม่รู้ว่าจะดีหรือร้าย ถอนหายใจอย่างรู้สึกเพลียๆ เตรียมจะเดินขึ้นบันไดไปดูพ่อเทพบุตรที่ห้องนอน แต่ก็เจอคนสนิทและบอดี้การ์ดของอีกฝ่ายเดินสวนลงบันไดมาซะก่อน

“ฝากดูแลบอสด้วยนะครับ” แอนดรูส่งยิ้มให้หญิงสาวก่อนจะหันไปสะกิดลูกน้องให้รีบออกเดิน เพราะกลัวว่าเธอจะขอความช่วยเหลือ แล้วอดใจอ่อนไม่ได้

“คะ...ค่ะ” เมลิสสารับคำแล้วมองตามสองหนุ่มอย่างมึนงง ก่อนจะรีบตรงดิ่งไปยังห้องนอนอย่างรู้สึกเป็นห่วงพ่อเทพบุตรสุดหล่อ

“คราย!” คาเรนเทียที่สวมบทคนเมาแสร้งเอ่ยถาม เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าก้าวเข้ามาในห้อง

“นะ...หนูเองค่ะ” เมลิสสารีบเดินเข้าไปหาคนที่พยายามจะลุก จากเตียง

“เธอจะทำอะไรฉัน” คนที่ยังนอยด์ทำทีฮึดฮัด เมื่อเห็นสาวเจ้าเอื้อมมือมาแตะที่แขน

“นะ...หนูจะเช็ดตัวให้คุณค่ะ” เมลิสสาบอกเสียงอ่อน พร้อมกับหยิบผ้าเย็นออกมาเตรียมจะเช็ดที่ใบหน้าของอีกฝ่าย